Cezary Michalski: Różnice pomiędzy wersjami

* A może „tyle się społecznie dzieje”, bo PiS i Solidarna Polska wyrażają zachwyt dziarskością związkowych działaczy? Tyle że w europarlamencie ci sami politycy występują jako koalicjanci brytyjskich Torysów, Partii Niepodległości Zjednoczonego Królestwa czy Ligi Północnej – ugrupowańPółnocnej  –  ugrupowań, które związki zawodowe w swoich krajach traktują jako organizacje nieomal przestępcze, a prawo pracy uważają za socjalistyczny przeżytek. Nie tak dawno ci sami politycy, dziś przedstawiający się jako namiętni sojusznicy praw związkowych, doprowadzili do nieprzyjęcia przez Polskę europejskiej Karty Praw Podstawowych, w której istotne miejsce zajmują wynegocjowane przez ruch związkowy gwarancje przestrzegania prawa pracy oraz praw zapewniających znaczącą pozycję związków w europejskim ładzie społecznym.

* Dziś [(...]) wszyscy otaczający mnie dorośli Polacy są w Kościele, a jeśli w nim nie są, starają nie afiszować się zbytnio swoją odmiennością. Niektórzy przeszli nawet szybką drogę z PZPR, w której na wszelki wypadek pozostawali do wyprowadzenia sztandaru, bezpośrednio w otoczenie o. Rydzyka czy Jarosława Kaczyńskiego. Prokurator Piotrowicz nie jest tu wyjątkiem, on jest raczej normą. Kiedy byłem młody, otaczający mnie dorośli jeździli na wernisaże organizowane przez świeckie kluby kultury, na kursokonferencje organizowane przez Podstawowe Organizacje Partyjne, dziś jeżdżą na pielgrzymki. Kiedyś pili z sekretarzem na zakładzie, dziś piją z proboszczem w parafii. Kiedyś dzieci masowo wstępowały do HSPS-u (Harcerska Służba Polsce Socjalistycznej, w którą za czasów dojrzałego Gierka przemieniono harcerstwo) i karnie uczęszczali na pochody czy rocznicowe wiece. Dziś prawie wszyscy chodzą na lekcje religii i zbiorowo uczestniczą w uroczystościach kościelnych.

** Źródło: [http://www.newsweek.pl/opinie/zaostrzenie-prawa-aborcyjnego-projekt-aborcja-w-polsce-,artykuly,397545,1.html?src=HP_Left_Opinions ''Koniec kompromisu aborcyjnego. Diabeł zgłosił się po duszę Kaczyńskiego''], newsweek.pl, 23 września 2016.

* Jarosław Kaczyński nadal obiecuje, że „jak obejmiemy władzę, to poprosimy Amerykanów o pomoc”. W taki właśnie sposób Sarmata od mniej więcej trzystu lat wyobraża sobie „absolutną suwerenność państwa narodowego”. Tak było już za Sejmu Czteroletniego, kiedy jedni Sarmaci chodzili po prośbie do ambasady rosyjskiej, inni do pruskiej, jeszcze inni do austriackiej, ale wszyscy oczywiście siebie uważali za patriotów, a pozostałych za zdrajców. Nawet do tych ambasad nie umieli chodzić w sposób dla kraju pożyteczny, ale chodzili tam przeciwko sobie nawzajem.

** Źródło: [http://www.krytykapolityczna.pl/CezaryMichalski/Cwiczeniazprzemocy/menuid-291.html ''Ćwiczenia z przemocy'', krytykapolityczna.pl, 24 lipca 2011]

* Nawet Madoff pełni tu w istocie rolę kozła ofiarnego, którego poćwiartowanie i spalenie na stosie pozwala umysłom mniej lotnym wciąż modlić się o nadejście „prawdziwego, a nie oszukanego kapitalizmu”.

* Pogarda Polaków dla władzy, pogarda dla siły – osiły  –  o której nie mają pojęcia, czym jest, bo zbyt długo już bezrefleksyjnie jakiejś sile obcej zawsze podlegają (...) – sprawia  –  sprawia, że nie ma tutaj ani z kim, ani o czym rozmawiać. Apelowanie do Polaków o równe prawa dla kogoś? O przestrzeganie prawa powszechnego? O szacunek dla państwa, które sami żeśmy sobie stworzyli? Przecież bywaliśmy czasami silniejsi wobec biedniejszych od nas lub różniących się od nas językiem, religią, zachowaniem. Bywaliśmy silni wobec Żydów, wobec Ukraińców, bywamy silni wobec gejów (...) Jesteśmy silniejsi od wyrzucanych z pracy czy tych, którzy w imię „elastyczności rynku pracy” pozbawiani są podstawowej prawnej osłony przed silniejszymi, jaką jest umowa o pracę.

* Tak jak zachodnią rewolucję przemysłową uczłowieczyło społeczne chrześcijaństwo, związki zawodowe i socjaldemokracja, tak samo Chiny czekają na moment, w którym dla tamtejszego konfucjańskiego kapitalizmu, wielbionego z daleka przez wszystkich polskich zamordystów ukrytych i jawnych, pojawi się jakaś siła równoważąca.

* Wiara nie jest wiedzą i na tej nad wyraz subtelnej różnicy ufundowany został ład liberalny. Kiedy dla wierzących w Europie wiara była wiedzą, twardą wiedzą polityczną, twardą ideologią władzy (czy to może szatan podpowiedział chrześcijanom tę okrutną pomyłkę?), w imię krzyża dokonywano tu nieustających rzezi, których ofiary szły w dziesiątki milionów (a co działo się wówczas w imię krzyża poza granicami Europy?). (...) Polskę też czeka oddzielenie prywatnej hipotezy wiary od publicznej pewności świeckiej wiedzy i władzy. Bo wiara nie jest wiedzą (i władzą), bo wiara nie jest świecką pewnością. Pomylenie wiary z publiczną, państwową pewnością degeneruje zarówno wiedzę i władzę, jak też religijną wiarę (nie wierzycie, to popatrzcie na Paetza, Wielgusa, Rydzyka, Meringa, Tekielego, Terlikowskiego).