Margaret Thatcher: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
usunięcie nic nieznaczącego cytatu z niszowej strony. |
m Anulowanie wersji 459212, przywrócenie przydługawego cytatu |
||
Linia 10:
* Ci, którzy rządzą w tej chwili będą mieli opory przed podjęciem właściwej akcji w warunkach kryzysowych, gdyż w przeszłości mogą być postawieni przed sądem innego państwa, aby za swoje decyzje odpowiedzieć. Ponadto – jak na ironię – jest niezwykle mało prawdopodobne, żeby ci, którzy w swoich krajach rzeczywiście sprawują rządy absolutne, zrzekli się ich w obecnej sytuacji, a to z obawy, że będą musieli dokonać żywota w hiszpańskim więzieniu.
** Opis: uzasadniając swoje stanowisko w kwestii osądzenia [[Augusto Pinochet]]a.
** Autor: Michael White, ''Pinochet arrest damages Britain, sais Thatcher'', „Guardian”, 7 lipca 1999, cyt. za:
* Czy jesteście gotowi rządzić? Ja tak, jestem gotowa. Kiedy tylko chcecie.
Linia 95:
* W Stanach Zjednoczonych urzędy regulacyjne nie sprostały wyzwaniu, bo były niedofinansowane, trudno było im przyciągnąć zdolny personel i bez przerwy musiały walczyć z oporem polityków. Do tego stanu doprowadzono, gdy obowiązywała doktryna Reagana i Thatcher, która zakładała, że rynek jest skutecznym substytutem kosztownego rządu. Kryzys udowodnił co innego.
** Autor: [[Francis Fukuyama]], ''Nie stać nas na kapitalizm'', „Foreign Affairs”, tłum. „Forum”, 26 kwietnia 2011.
* Z jednej strony – Brytyjczycy importują niemal 50 milionów węgla, przy zużyciu rocznym na poziomie 64 mln ton, choć ich własne pokłady obliczane są na 3,2 miliarda. Z drugiej, likwidacja kopalń nie tylko pozbawiła środków do życia dziesiątki tysięcy ludzi, nie tylko zamordowała całą kulturę górniczej working-class, gdzie z 230 tysięcy górników zostało koło 6 tysięcy, nie tylko stworzyła miasta-widma, wypełnione bezrobotnymi w trzecim pokoleniu – ale także stała się zaczątkiem tego, co dziś wielbiciele pani Thatcher uważają za największą brytyjską bolączkę: wielkiej zależności od socjalu. W ciągu dekady jej rządów – które poza walką z górnikami, oznaczały generalną dezindustrializację – zwalniani masowo uciekali na rentę, toteż liczba Brytów niezdolnych do pracy z powodu choroby wzrosła z 770 tysięcy do 1,6 miliona. I to mimo, iż w szczycie rządów Thatcher bezrobocie wynosiło 12 procent – ponad dwa razy więcej, niż kiedy obejmowała władzę. W dniach po śmierci „Żelaznej Damy” najpopularniejszą piosenką w brytyjskim internecie była „Ding-dong, the witch is dead” („Dzyń dzyń, wiedźma nie żyje”). Inaczej mówiąc pytanie o to, czy jakiś polityk będzie dla Polski „prawdziwą Thatcher” to trochę jakby zapytać, czy daje nadzieję na bycie prawdziwą epidemią syfilisu.
** Autorka: Agnieszka Wołk-Łaniewska, [http://strajk.eu/index.php?article=580 ''Thatcher lepsza niż prawdziwa'', strajk.eu, 14 stycznia 2015]
{{wulgaryzmy}}
| |||