Konstanty Pawłowicz Romanow: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
m format, dr zmiana |
||
Linia 1:
[[Plik:Grand Duke Constantine Pavlovich of Russia.JPG|mały|<center>Konstanty Pawłowicz Romanow</center>]]
'''[[w:Konstanty Pawłowicz Romanow|Konstanty Pawłowicz Romanow]]''' (1779–1831) – wielki książę rosyjski z dynastii Romanowów, naczelny wódz armii Królestwa Polskiego, generał-inspektor kawalerii rosyjskiej, naczelny dowódca korpusu litewskiego, deputowany na Sejm Królestwa Polskiego.
* Dobrze, dobrze
** Opis: wykrzykiwane z aprobatą podczas obserwowania szarży polskiej jazdy w bitwie o
** Źródło: Jacek Konik, ''Wielki książę Konstanty'' w: ''Romanowowie'' (tom 3. z serii ''Dynastie Europy''), Biblioteka Gazety Wyborczej, ISBN
* Ja się do niczego nie mieszam, niech to Polacy załatwią, to ich
** Opis: wycofując się ze swoimi wojskami z Warszawy po rozpoczęciu powstania listopadowego
** Źródło: Jacek Konik, ''Wielki książę Konstanty'' w: ''Romanowowie'' (tom 3. z serii ''Dynastie Europy''),
* Strzelaj, strzelaj!
** Opis: gdy w początkach powstania listopadowego jeden ze spiskowców trzykrotnie próbował strzelać do Konstantego, a ten nie uciekał, tylko krzyczał powyższe słowa.
** Źródło: Jacek Konik, ''Wielki książę Konstanty'' w: ''Romanowowie'' (tom 3. z serii ''Dynastie Europy''),
* Won stąd, cywile! Sami tylko wojskowi dziś prezentować się mają!
** Opis: słowa wypowiedziane do elit polskiego społeczeństwa przed wizytą cara Aleksandra I w Warszawie w 1815.
** Źródło: Tomasz Małkowski, ''Historia III. Zeszyt ćwiczeń dla klas III gimnazjum'', Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2013, s. 91.
==
* Gdy Władysław Zamoyski przekazał Konstantemu słowa generała Potockiego, wielki książę odpowiedział: „Żaden Rosjanin nie wmiesza się w tę sprawę. Polacy ją zaczęli, niech się sami między sobą
** Źródło: [[Jerzy Łojek]], ''Szanse powstania listopadowego. Rozważania historyczne'', s. 6. Instytut Wydawniczy
* Konstanty uchylił się od walki, nie wyobrażając sobie możliwości zwrócenia wojsk rosyjskich przeciwko „swojej” polskiej armii. Być może przeważyły wówczas w duszy wielkiego księcia motywy szlachetniejsze, być może zawahał się przed wydaniem rozkazu, wskutek którego Polacy i Rosjanie znowu stanęliby naprzeciw siebie do śmiertelnej walki. (
** Źródło: [[Jerzy Łojek]], ''Szanse powstania listopadowego. Rozważania historyczne'', s. 6. Instytut Wydawniczy
* Kostuś kochany, troskami znękany<
** Opis: anonimowa piosenka uliczna, skomponowana po ucieczce w. ks. Konstantego Pawłowicza w dniu 30 listopada 1830 (strofy pierwsza i druga)
** Źródło: [[Zygmunt Miłkowski|Teodor Tomasz Jeż]], [http://literat.ug.edu.pl/jez/026.htm ''Sylwety emigracyjne – Jan Nepomucen Janowski'']
Linia 30:
* Przed paroma godzinami urodził się przyszły władca Konstantynopola. Na imię mu będzie Konstanty, a moi generałowie i feldmarszałkowie niech myślą o tym, jak zdobyć Konstantynopol.
** Autor: [[Katarzyna II]]
** Źródło: Jacek Konik, ''Wielki książę Konstanty'' w: ''Romanowowie'' (tom 3. z serii ''Dynastie Europy''), Biblioteka Gazety Wyborczej, ISBN
* Stłumienie powstania okazało się niemożliwe, wielki książę Konstanty odmówił interwencji, ruch stał się ruchem ogólnonarodowym – i wtedy zaufanie spiskowców, zaufanie krajowej opinii publicznej, uprzednia milcząca desygnacja do władzy w powstaniu stały się skarbem nieocenionym: w oparciu o to stanowisko opinii publicznej można było utworzyć tymczasową władzę, by prowadzić powstanie w stronę zupełnie przeciwną, niż opinia publiczna oczekiwała, łudząc ją, oszukując i w ostateczności połowicznie jej ulegając.
** Źródło: [[Jerzy Łojek]], ''Szanse powstania listopadowego. Rozważania historyczne'', s. 6. Instytut Wydawniczy
{{
[[Kategoria:Rosyjscy politycy]]
[[Kategoria:Rosyjscy wojskowi]]
|