Muzeum Polaków Ratujących Żydów podczas II wojny światowej im. Rodziny Ulmów w Markowej: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
+2 cytaty |
||
Linia 1:
'''[[w:Muzeum Polaków Ratujących Żydów podczas II wojny światowej im. Rodziny Ulmów w Markowej|Muzeum Polaków Ratujących Żydów podczas II wojny światowej im. Rodziny Ulmów w Markowej]]''' – muzeum w Markowej otwarte 17 marca 2016 roku.
* Chciałbym [...] żeby Muzeum przypominało, że tych polskich Sprawiedliwych trochę było. Może zbyt mało w stosunku do potrzeb, ale jednak. Chciałbym też, aby młodzi Żydzi, którzy przyjadą do Polski, oprócz Auschwitz czy Płaszowa zobaczyli też Markową.
** Autor: [[Mateusz Szpytma]], dyrektor muzeum
** Źródło: rozmowa Karoliny Przewrockiej, ''[https://www.tygodnikpowszechny.pl/zmiana-krajobrazu-pamieci-32994 Zmiana krajobrazu pamięci]'', tygodnikpowszechny.pl, 28 marca 2016.
* Nie ma wątpliwości – były przypadki wydawania Żydów, a nawet ich mordowania. Wiem, jak takie historie wyglądały. Zbadałem np. poszukiwania w grudniu 1942 r. ukrywających się Żydów w Markowej. Niemcy wymusili je na mieszkańcach. Znaleziono wtedy 25 Żydów, których żandarmeria niemiecka następnego dnia rozstrzelała. Na wystawie pokazany jest także przypadek zamordowania Żyda przez Polaka, który go ukrywał. Jestem przygotowany na takie pytania.
** Autor: Mateusz Szpytma, dyrektor muzeum
** Opis: odpowiedź na zarzut, iż muzeum nie wspomina o mordach na Żydach, które miały miejsce na Podkarpaciu przy współudziale Polaków.
** Źródło: rozmowa Karoliny Przewrockiej, ''[https://www.tygodnikpowszechny.pl/zmiana-krajobrazu-pamieci-32994 Zmiana krajobrazu pamięci]'', tygodnikpowszechny.pl, 28 marca 2016.
* Polska, a także sprawiedliwość dziejowa, takiego pomnika potrzebowała.
** Autor: [[Andrzej Duda]]
Linia 6 ⟶ 16:
* Tak, mam nadzieję, że nasze Muzeum weźmie udział w debacie publicznej. Że pokaże, iż nawet w najtrudniejszych czasach może znaleźć się grupa ludzi, którzy potrafią pomóc słabszym, mimo ryzyka i zagrożenia dla własnego życia. I że potrafimy to docenić, zadbać o tę pamięć oraz postawić sobie tych ludzi za wzór do naśladowania. Bo gdy szukamy wzorów, nie odwołujemy się do szmalcowników i morderców, lecz do tych podających rękę, do bohaterów. Co nie znaczy, że nie zdajemy sobie sprawy z obecności tych pierwszych.
** Autor:
** Źródło: rozmowa Karoliny Przewrockiej, ''[https://www.tygodnikpowszechny.pl/zmiana-krajobrazu-pamieci-32994 Zmiana krajobrazu pamięci]'', tygodnikpowszechny.pl, 28 marca 2016.
| |||