Bądź zdrowa, Lizbono

Bądź zdrowa, Lizbono (niem. Lebwohl Lisboa) powieść Any Veloso

• Bądź zdrowa, Lauro (...)Bądź zdrowa, Lizbono.
  • Postać: Jakob Waizman

• Brak zmysłu piękna to poważna skaza.
  • Postać: Marisa Monteiro Cruz

• Co pozostaje z człowieka? Grób, o który nikt się nie troszczy? Imię uwiecznione na sczerniałej metalowej płycie?
  • Postać: Fernando Abrantes

• Eleganckie damy zawsze robią tylko to, czego się od nich oczekuje, i nigdy tego, czego w głębi serca pragną.
  • Postać: Juliana Carvahlo Juju do Laury da Costa

• Frontalne ataki często są mniej skuteczne od podstępów i sprytu.
  • Postać: Laura da Costa do Ricarda da Costy

• Jaki sens miało oszczędzanie, skoro pieniądze same znikały, choć nic się za nie kupiło, i to tylko dlatego, że politycy do niczego się nie nadawali?
  • Postać: Luiza Mendes służąca Juju

• Jaki sens miało rozmyślanie o zaprzepaszczonych szansach? Żadnego.
  • Opis: Fernando Abrantes i Juliana Carvahlo - Juju

• Jak maciory w błocie, tak ludzie taplali się w zawiści i przez ten cały nagromadzony brud nie dostrzegali, że sami są za siebie odpowiedzialni.

• Katolickie wychowanie naprawdę przesądza o wszystkim (...) Grzech i potępienie – do tego się to sprowadzało. Nie chciała zostać biedną pokutniczką, nie chciała być obrzucana błotem i już za życia smażyć się w ogniu piekielnym.
  • Postać: Juliana Carvahlo - Juju

• Los nie daje się oszukać. Przez jakiś czas może być niewidoczny, ale potem uderza z podwójną siłą. Zawsze czai się za rogiem, za którym najmniej go oczekujemy, i lepiej nie kusić go tym, że ignorujemy jego istnienie lub wręcz mu zaprzeczamy.

• Ludzka wyobraźnia zawsze jest najgorszym oprawcą.
  • Postać: Paulo da Costa

• Miał niewiarygodne szczęście. Jak szybko się o tym zapomina po osiągnięciu zaledwie pośredniego celu! Nie myśli się już o zainwestowanym czasie i pracy – nie zostaje ślad po ekstatycznych doznaniach towarzyszących wymarzonemu sukcesowi. Zamiast odczuwać dumę z pokonanego etapu, Fernando nie czuł nic poza palącą niecierpliwością – dalej, dalej! Musiał szybciej piąć się w górę, musiał zajść wyżej! Czy będzie się to ciągnąć bez końca? Czy nigdy nie doświadczy prawdziwej radości z osiągnięcia celu? Dokąd jeszcze zaprowadzi go niezadowolenie? A może powinien nauczyć się czerpać satysfakcję z samej walki? Czyż najwyższą nagrodą jest nie sam szczyt, lecz cieszenie się trudami wspinaczki.
  • Postać: Fernando Abrantes

• Mężczyźni bawili się w wojnę.
  • Postać: Juliana Carvahlo - Juju

• Na terenie ściśle podzielonym na rangi, obowiązki i zakresy odpowiedzialności nie można się było zgubić – podczas gdy mapa emocji wydawała się niemal nieczytelna.
  • Postać: Fermnando Abrantes

• Niektórych rzeczy po prostu się nie wie i nie ma żadnej możliwości, by to zmienić. Poza czekaniem.
  • Postać: Juliana Carvahlo - Juju

• Nie ma sensu patrzeć wstecz, Juju. Wtedy łatwo przeoczyć, co jest przed nami.
  • Postać: Fernando Abrantes

• Nie powinno się niczego odkładać na później.
  • Postać: Jakob Waizman

• Nie, coś w niebie jest zdecydowanie nie tak. Zapewne tam również rządzą ci, którzy nie mają skrupułów i sumienia.
  • Postać: Pedro Domingues

• Nie rozumiem, dlaczego tak się pysznicie swoim potomstwem. W końcu to żadne wielkie dokonanie, wydać na świat dzieci. Każde zwierzę robi to bez wielkiego szumu, zupełnie en passant.
  • Postać: Beatriz Crvalho do Juju)

• Na pomarszczonej powierzchni wody tańczyły pomarańczowe iskierki.

• - Nie spotkałaś potem nikogo, kogo chciałabyś poślubić?
  - Nie. Nie wierzę w małżeństwo. Zinstytucjonalizowana miłość – to dobre dla drobnomieszczaństwa.
  • Postać: Ricardo da Costa i Marisa Monteiro Cruz

• Pytania to najelegantsza metoda, by się nie zdradzić.
  • Postać: Laura da Costa

• Po fakcie jest się zawsze mądrzejszym.
  • Postać: Laura da Costa

• Od takich zadawnionych waśni lepiej trzymać się z daleka.
  • Postać: Laura da Costa

• Rozmowa dotyczyła przede wszystkim wojny (...) Jose Carvalho, jak i Rui da Costa reprezentowali (...) stanowisko, że cel uświęca środki i nie chodzi o jedno ludzkie życie mniej czy więcej – w końcu większość biednych i głupich ludzi nadaje się tylko na mięso armatnie.

• Rozpychanie się łokciami jest warte więcej niż cywilizowane stanie w kolejce, a fałszywe papiery więcej niż prawdziwi przyjaciele.

• Śmiechu można się oduczyć.
  • Postać: Fernando Abrantes

• Trzeba wystrzegać się mężczyzn, którzy polują na pieniądze kobiet. Ubogich dotyczyło to nawet bardziej niż bogatych.
  • Postać: Luiza Mendes służąca Juju

• Wszystko było jak zawsze. Wszystko toczyło się normalnym rytmem. Świat nie przestał się kręcić tylko dlatego, że ona sama popełniła błąd.
  • Postać: Juliana Carvahlo - Juju

• W Portugali istniały obok siebie jakby dwa równoległe, skrajnie obce sobie światy. Z jednej strony stała masa ludności, świadomie kształtowana na niedouczoną, bezwolną i katolicką i żyjąca niekiedy w warunkach gorszych nawet niż w średniowieczu, z drugiej strony wąska grupa ludzi, którzy dzięki reżimowi zdobyli liczne przywileje i w których interesie leżało, by wszystko zostało po dawnemu. Jednocześnie ci sami ludzie najmniej trzymali się dyktowanych z góry wartości.

• W duchu Cristiano zazdrościł Marisie tej pewności siebie, którą mogą mieć tylko dzieci ludzi bogatych.
  • Opis: Cristiano Nunes

• Zrzucać winę na innych, nim wpadną na ten sam pomysł – to był bez wątpienia mądry ruch. Szczególnie w kontaktach z mężczyznami.
  • Postać: Marisa Monteiro Cruz

• Żaden człowiek nie potrafił nazwać po imieniu niezliczonych strzępków myśli, które w danej chwili krążą mu po głowie.
  • Postać: Marisa Monteiro Cruz

• Zaczęło się od uwag typu: „Ricardo, musi pan jadać regularnie.” Teraz doszło już do tego, że kazała mu szukać żony.
  • Postać: Ricardo da Costa o doni Aldorze