Elżbieta I Tudor: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
kat.
m format, dr zmiana
 
Linia 3:
* Anglicy są już mną zmęczeni, tak jak ja jestem zmęczona nimi.
** Opis: wypowiadane do dam dworu w końcowym okresie swego życia
** Źródło: dr Dariusz Skorupa, ''Elżbieta I Wielka'' w: ''Tudorowie i Stuartowie'' (tom 2. serii ''Dynastie Europy''), Biblioteka Gazety Wyborczej, 2010, ISBN 978-83-268-00852-597883268008525, s. 55.
 
* Każdą zdradę można pięknie wytłumaczyć.
Linia 11:
** Źródło: David Starkey, ''Elżbieta I. Walka o tron''
 
* Mogłoby to być uznane za moją prostoduszność, że przez całe moje panowanie nie starałam się powiększyć moich posiadłości; bo nadarzała mi się sposobność, by to uczynić [...](…). A muszę powiedzieć, że nigdy nie było moim zamysłem najechać mojego sąsiada czy przywłaszczyć sobie coś. Wystarczy mi, że panuję nad swoim i rządzę jak władca sprawiedliwy.
** Opis: fragment wygłoszonej w parlamencie jednej z ostatnich mów Elżbiety I.
** Źródło: ''Tudorowie i Stuartowie'' (tom 2. serii ''Dynastie Europy''), Bibliotekaop. Gazety Wyborczej, 2010, ISBN 978-83-268-00852-5cit., s. 68.
 
* Moje własne doświadczenie uczy mnie nie lubować się w tych próżnych rozkoszach bardziej, niż rozum pragnąłby; a ponadto nie rozkoszować się rzeczami niepewnymi, które mogłyby się zdawać pożyteczne.
Linia 21:
* Najwięksi dygnitarze nie są bynajmniej ludźmi najmądrzejszymi.
 
* Niech drżą tyrani! Zawsze zachowywałam się tak, że po Bogu swojej największej siły upatrywałam w lojalnych sercach i dobrej woli moich poddanych. Dlatego teraz przybywam między was nie dla rekreacji czy ćwiczenia, lecz z postanowieniem, by w gorączce bitwy żyć lub zginąć pośród was, by dla mojego Boga, mojego królestwa i mojego ludu złożyć własny honor i krew, a choćby i moje prochy. [...](…) Wiem, że ciało mam słabej i wątłej kobiety; ale serce króla, i to króla Anglii, i uważam za niegodne, by Parma lub Hiszpania, czy jakikolwiek książę Europy śmiał wtargnąć w granice mego królestwa. [...](…) sama podejmę oręż, sama będę waszym generałem i sędzią i sama nagrodzę wszystkie wasze zasługi w polu.
** Opis: przemówienie do angielskich żołnierzy w 1587 podczas wojny morskiej z Hiszpanią.
** Źródło: dr Dariusz Skorupa, ''Elżbieta I Wielka'' w: ''Tudorowie i Stuartowie'' (tom 2. serii ''Dynastie Europy''), Bibliotekaop. Gazety Wyborczej, 2010, ISBN 978-83-268-00852-5cit., s. 53-5453–54.
 
* Nigdy nie wyjdę za mąż.
Linia 29:
 
* Pragnę żyć i panować tylko tak długo, jak długo moje życie i panowanie będzie dla waszego dobra. A choć mieliście i możecie jeszcze mieć wielu potężniejszych i mądrzejszych władców zasiadających na tym tronie, to nigdy nie mieliście i nie będziecie mieli władcy bardziej troskliwego i miłującego.
** Opis: podsumowanie swych rządów złożone w 1601.
** Źródło: dr Dariusz Skorupa, ''Elżbieta I Wielka'' w: ''Tudorowie i Stuartowie'' (tom 2. serii ''Dynastie Europy''), Bibliotekaop. Gazety Wyborczej, 2010, ISBN 978-83-268-00852-5cit., s. 54.
 
* Skrócę cię o głowę.
Linia 38:
* Władcy nie mogą lubić swych dzieci; tych, którzy winni po nich nastąpić.
** Opis: Elżbieta do ambasadora [[Maria Stuart|Marii Stuart]], 1561.
** Źródło: ''Elżbieta Wielka'', biografia autorstwa Stanisława Grzybowskiego, Wrocław, 1984
 
* Właśnie odszedł najbardziej zabawny i najmniej inteligentny człowiek.
Linia 50:
* Wysłałam wilki, a nie pasterzy, aby rządziły Irlandią, bo nie zostawili mi [tam] niczego do rządzenia poza popiołami i trupami.
** Opis: kwitując działania militarne Anglików, którzy musieli angażować znaczne siły na Irlandii, gdzie w 1594 wybuchła wojna dziewięcioletnia
** Źródło: dr Dariusz Skorupa, ''Elżbieta I Wielka'' w: ''Tudorowie i Stuartowie'' (tom 2. serii ''Dynastie Europy''), Biblioteka Gazety Wyborczej, 2010, ISBN 978-83-268-00852-597883268008525, s. 54.
 
* Zaprawdę, aby was zadowolić, połączyłam się już ślubem z jednym małżonkiem, a zwie się on Królestwem Anglii. (…) A nie łajcie mnie za nieszczęsny brak dzieci, bo wy wszyscy i wszyscy, ilu ich jest, Anglicy, dzięki którym jeśli mnie Bóg ich nie pozbawi (czego uchowaj Boże), nie mogę bez zniewagi uznana być za niepłodną… A dla mnie to będzie pełnym zadowoleniem, zarówno dla pamięci mojego imienia, jak również dla mojej chwały, jeśli, gdy oddam moje ostatnie tchnienie, wyryte będzie na marmurze mojego grobu: Tu leży Elżbieta, która rządziła jako dziewica i zmarła jako dziewica.
** Opis: z mowy do delegacji obu izb Parlamentu w sprawie wyboru małżonka, 6 lutego 1559.
** Źródło: ''Elżbieta Wielka'', biografia autorstwa Stanisława Grzybowskiego, Wrocław, 1984
 
* Zbyt wielu doradców to niezgoda i zamieszanie, zamiast dobrej porady.