Jakub I Stuart: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
m format, dr zmiana
Linia 4:
** ''Beati pacifici'' (łac.)
** Opis: dewiza Jakuba I Stuarta
** Źródło: André Maurois, ''Dzieje Anglii'', tłum. Wacław Rogowicz, wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1957, tłum. Wacław Rogowicz, s. 290.
 
* Bóg ma władzę stwarzania i niszczenia, dawania życia i zadawania śmierci (…) Tę samą władzę mają królowie. Tworzą i unicestwiają swoich poddanych, dysponują życiem i śmiercią, kierują wszystkimi sprawami, przed nikim innym nie są odpowiedzialni, jak tylko przed samym Bogiem. Mogą postępować ze swoimi poddanymi jak z figurami szachowymi.
Linia 12:
==O Jakubie I Stuarcie==
* (…) Dość śmiesznej powierzchowności i manier, pozbawiony wszelkiego uczucia dostojeństwa, gadał dużo, ale z trudem, i język plątał mu się w ustach. Bufonada jego przemówień maskowała treść, która zawsze miała pewną subtelność. Powiadano, że osadzając Jakuba Stuarta na tronie Elżbiety Tudor, Anglicy wprowadzili naturę kobiecą na miejsce natury męskiej, i istotnie, spędziwszy dzieciństwo w atmosferze morderstw i spisków, Jakub I Stuart zachował lęk przed uzbrojonymi ludźmi. (…) Nosił strój wywatowany, żeby, żeby zatrzymać ciosy sztyletów, i na widok miecza robiło mu się słabo. Był dość wykształcony, ale miał więcej intelektu niż inteligencji. Jako młodzieniec wcześnie rozwinięty pisywał wiersze, traktaty teologiczne i skomponował dwie książki o treści politycznej: ''Basilikon Doron'' i ''True Law of Free Monarchies'', gdzie ustalał, że królowie są przeznaczeni od Boga do rządzenia, a poddani do posłuchu.
** Źródło: André Maurois, ''Dzieje Anglii'', tłumop. Wacław Rogowicz, wydcit. Książka i Wiedza, Warszawa 1957, s. 290.
 
* Jakub był średniej postury. Wydawał się dość postawny dzięki noszonym przez siebie szatom, zwykle zbyt dużym i dodatkowo podszytym tak, aby ochronić go przed ewentualnym ciosem sztyletu [...](…). Miał wielkie oczy, którymi wodził za każdym nieznajomym, którego dostrzegł, co powodowało, że wielu z nich, czując się niepewnie, opuszczało pomieszczenie. Jego broda była bardzo rzadka, język zbyt duży, także nie mieścił się w ustach, co powodowało, że pił w taki sposób, iż wydawało się, że raczej je, a napój ściekał z obu stron naczynia. [...](…) nigdy nie mył rąk jedynie wycierał końcówki palców wilgotną serwetką. Jego nogi były bardzo słabe, podobno z powodu choroby przebytej w dzieciństwie [...](…), tak że stojąc zawsze musiał wspierać się na ramionach innych; chodził krokiem niepewnym, a robiąc to, niemal ciągle przebierał palcami w okolicach krocza.
** Autor: [[Anthony Weldon]]
** Źródło: dr Anna Kalinowska, ''Jakub I Stuart'' w: ''Tudorowie i Stuartowie'' (tom 2. serii ''Dynastie Europy''), Biblioteka Gazety Wyborczej, 2010, ISBN 978-83-268-00852-597883268008525, s. 65.
 
 
[[Kategoria:Angielscy królowie]]