Jacek Kaczmarski: Różnice pomiędzy wersjami

** Źródło: [http://www.culture.pl/plbaza-muzyka-pelna-tresc/culture-/artykulyeo_event_asset_publisher/os_kaczmarski_jacekeAN5/content/jacek-kaczmarski culture.pl]

** Źródło: [http://www.culture.pl/plbaza-muzyka-pelna-tresc/culture-/artykulyeo_event_asset_publisher/os_kaczmarski_jacekeAN5/content/jacek-kaczmarski culture.pl]

** Źródło: [http://www.culture.pl/plbaza-muzyka-pelna-tresc/culture-/artykulyeo_event_asset_publisher/os_kaczmarski_jacekeAN5/content/jacek-kaczmarski culture.pl]

** Źródło: [http://www.kaczmarski.art.pl/tworczosc/zapowiedzi/zabic_kota.php ''Zabić kota'', „Kruk” - nr 3, 4/1997]

** Z rozmowy z Mirosławem Spychalskim – ''Zrozumiałem, że jestem na zachodzie'', „Brulion” 1999, nr 10, s. 102–108.

** Źródło: ''Niech...Niech…'', 1995

* Ale ty patrząc w dal<br />Płynąć będziesz wśród fal<br />Aż sam wreszcie staniesz siesię falą

* Będziemy – jacy zechcemy<br />Byle wiedzieć nam – czego chcieć,<br />Lecz – nie wiemy – czego nie wiemy,<br />Więc nie mamy – co chcemy mieć.<br />Mogliśmy, czego nie wolno,<br />Co wolno – nie chcemy móc.<br />Wolimy niewolę niż wolność,<br />W której nie ma o co łbem tłuc.<br />Więc będziemy – jacyśmy byli,<br />Więc jesteśmy – a jakby nas brak<br />W tej krótkiej danej nam chwili,<br />Której jutro nie będzie i tak...tak…

* Dwór ma swoje zalety:<br />Po komnatach – kobiety,<br />W radach szlachta zasiada -–<br />Jeno nie ma z kim gadać.

* Gorszego ognia Bóg nie wznieci,<br />niż ten spod palców Jegojego dzieci

** Źródło: ''Joanna d'Arcd’Arc'', 1978

* Gram w kiepskiej sztuce – życiem zwanej,<br />Lecz chciałabym w niej zagrać – pięknie...pięknie…

* I aż nas zmierzch ostudzi<br />Siedzimy tak we dwóch –<br />Bo on nie lubi ludzi,<br />A ja – nie lubię psów...psów…

* I Ta, co ciemność ma kłaść na powiekach,<br />Przy której milknie gwar szczęścia i waśni,<br />Kruszą się twierdze zamiarów człowieka -–<br />Też trwa bez ruchu, cicha i daleka,<br />Bo i śmierć czeka<br />Na dalszy ciąg baśni.

* Jak wstyd jest żyć wśród pięknych koni<br />Podstępnym, człekożerczym życiem;<br />Miast doskonałość z nimi gonić- –<br />Po łokcie babrać się w korycie.

* Jestem młody, jestem nikim – będę nikim.<br />Na gościńcach zdarłem buty i kapotę.<br />Nie obchodzi mnie co będzie ze mną potem,<br />Tylko chciałbym gdzieś odpocząć od paniki,<br />Co goni mnie z miejsca na miejsce o głodzie i chłodzie...chłodzie…

* Już nie chcę, nie mogę, niech strzela, niech strzela,</br />Już dalej nie dotrę, no, zabij, psia mać!</br />Gdy umrę, przestanę nareszcie umierać</br />Przestanę się ruszać, przestanę się bać!

** Źródło: ''Ze Scenysceny'', 1977

* Komu w głowie błędny rycerz i naiwny wasal,<br />Nawet dzieci baśń obśmieją; przetrwać – pierwsza rzecz!<br />Jeśli złapie ktoś zarazę niedzisiejszych zasad -–<br />Krwi utoczą mu lekarze: lecz się z marzeń, lecz!

** Źródło: ''Testament '95’95'', 1995

* Nie leje łez<br />Na mroku próg -–<br />Potężny jest
<br />Mój Bóg.

** Źródło: ''Diabeł Mójmój'', 1995

** Źródło: ''Niech...Niech…'', 1995

** Źródło: ''Stworzenie Świataświata'', 1980

** Źródło: ''Niech...Niech…'', 1995

* Powie ktoś, że w tej balladzie intencja nieczysta...nieczysta…<br />Jam po prostu jest rusofil -–<br />Antykomunista.

* Są ludy co dojrzały do śmierci<br />Z rąk ludów niedojrzałych do życia...życia…

* Są narody, które znają<br />W dziejach swoich każdy kamyk<br />Tak że mało o to dbają -–<br />A my mamy – Białe Plamy.<br /><br />Plam tych biel – historię naszą<br />Skupia w sobie, niby w lustrze:<br />Wizje czasów, które straszą,<br />Wizje – których się nie ustrzec.

* Skąd-by-kolwiek wracali, bijmy Rosjanom czołem,</br />Póki ten odwrót – powrotu – nie znaczy.

* Spójrzcie na królów naszych poczet -–<br />Kapłanów durnej tolerancji.<br />Twarze jak katalogi zboczeń<br />Niesionych z Niemiec, Włoch i Francji!<br />W obłokach rozbujane dusze,<br />Ciała lubieżne i ułomne,<br />Fikcyjne pakty i sojusze,<br />Zmarnotrawione sny koronne -–<br /><br />Nie czyja inna – lecz ich wina:<br />Sojusz Hitlera i Stalina!

* Śmierci nie znamy osobiście -–<br />Jak dotąd – umierali inni...inni…<br />Jeśli to piekło jest, lub czyściec -–<br />Niebu nic nie jesteśmy winni.

* Trudno uwierzyć, że pośród popiołów -–<br />Gdzie strach pozostał i buduje schrony<br />Żyje dziwaczne plemię półaniołów<br />Już nie wielbionych jeszcze nie strąconych.

* Tym galeonem barykady<br />Planetę ognia opływamy<br />Nic nie widzący, niewidoczni -–<br />Przejrzyste cienie dni.<br />W popiołu plusz się zapadamy,<br />W który zmieniły się pokłady,<br />Niebo się coraz wyżej złoci,<br />Okręt nabiera krwi.

* Wciąż mu nie dość
<br />Zmylonych dróg -–<br />Uparty gość
<br />Mój Bóg.

* Więc cóż jest piękno? Wód słoneczne bryzgi?<br />Diament w popiołach? Pamięć? Doskonałość?<br />Gdyby to tylko – byłoby za mało! -–<br />Dusza, rozpięta raz na Krzyżu Myśli<br />– Wyrazi – Całość!

* Wytresowali świnie<br />Kupili sobie psy<br />I w pustych słów świątyni<br />Stawiają ołtarz krwi<br />Zawodzi przed bałwanem<br />Półślepy kapłan – łgarz<br />I każdym nowym zdaniem<br />Hartuje pancerz nasz (...…)

* Zniszczą – odtworzą, zbudują – połamią<br />Żadne się na nich nie znajdzie lekarstwo<br />Gdy skrzydła świata przypną już do ramion -–<br />Poniosą w kosmos genialne bestialstwo

* Jacek Kaczmarski całą swoją twórczością chciał pogodzić się ze światem, choć nigdy nie wierzył w powodzenie takiej zgody i dlatego z tym światem się wadził. Robił to mądrze i pięknie, błądził i naprawiał błędy, ciągle się rozwijał, weryfikował własne sądy i przekuwał je w autoironię, był lewicowy w tym sensie, że nigdy nie stał w miejscu, a przy tym nie uprawiał czczego pustosłowia. Żegnam go w złości i ze łzami, że straciłem partnera w myśleniu czuciu że Polska straciła wielkiego człowieka. &#8222; Co, kiedy, dlaczego, gdzie, za co i po co...co… / Świadek nieskończonych potyczek z niemocą&#8221;. Cholernie szkoda!

** Źródło: ''Trybuna'' nr 87, 13 maja 2004

* Jacek Kaczmarski zaistniał w polskiej kulturze powojennej jako autor tekstów i kompozytor piosenek. Ten wybór gatunkowy sprawił, że mimo ogromnej popularności, jaką cieszyła się jego twórczość (...…), nie stała się ona dotychczas obiektem obszerniejszych analiz literaturoznawczych.

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Kaczmarski, Jacek}}