Do widzenia, do jutra: Różnice pomiędzy wersjami

* [Film] oscyluje między wielkim i małym, między liryzmem i kabotyństwem, powagą i ironią.(...) Przy całej lekkości jest w tej komedii zanotowana świadomość nieprzekraczalnych barier, nostalgia za wielkim światem. Na tej niewyrażonej wprost tęsknocie za wolnością opierał się, jak sądzę, trudny do przekazania urok peerelowskiego życia. Sztuka stawała się sublimacją tej tęsknoty. Żaden polski film nie pokazuje tego tak lekko i dobitnie, jak ''Do widzenia do jutra'' – no i to właśnie już dziś jest dla młodszych kompletnie nieczytelne.

** Autor: [[Tadeusz Sobolewski]], „Kino” 5/2002

 

* Impresja o tym, jak rozczulający jesteśmy, kiedy kochamy. No i niezapomniana scena Polańskiego – tenisowego mistrza tańczącego cza, cza, cza.