Herezja: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
+1
nowy cytat
Linia 4:
 
* Biada tym, którzy świętą wiarę kacerstwem zmazali i heretykom przyzwalali.
** Autor: [[Efrem Syryjczyk]], ''Lib. de vera poenitentia''.
 
* Bóg nienawidzi ofiar składanych przez heretyków i odrzuca je od Siebie, a kiedykolwiek gromadzą się w imię Pana, brzydzi Go ich odór i zatyka Swój nos.
Linia 11:
 
* Ci, którzy bronią zdania błędnego, ale nie w sposób zacięty i uporczywy, którzy raczej troskliwie szukają prawdy i gotowi są ją przyjąć, gdyby ją tylko znaleźli, nie mogą być z pewnością zaliczeni do heretyków.
** Autor: [[Aureliusz Augustyn z Hippony]], ep. 43. al. 162. n. 1.
 
* Ciężka a straszliwa i nieużyta jest ślepota kacerska, z której do powstania i cuda Boże nie podźwigną, i daleko im trudniej powstać, a niźli poganom, którzy jeszcze o woli Bożej tak dowodnie nie wiedzą. A im się dłużej natchnieniu Ducha Świętego sprzeciwiają, tem więcej kwoli uporowi swemu twardzieją. Nakoniec ich Pan Bóg, jako naczynie gniewu swego, porzuca, iż gdy się upamiętać chcą, przez rozpacz i zamknienie do nawrócenia drogi, przyjść ku temu nie mogą.
Linia 111:
 
* Wszyscy, którzykolwiek trzymają się niezdrowych i skażonych zasad, jeśli pomimo napomnienia, by powrócili do zasad prawych, zgubnych swoich a zatrutych nauk porzucić nie chcą, lecz trwają przy ich obronie, stają się heretykami.
** Autor: [[Aureliusz Augustyn z Hippony]], ''Państwo Boże'', przeł. W. Kubicki, Kęty 1998, s. 748, [cyt. za:] C. Caldwell Ames, ''Inkwizycja i bracia św. Dominika. Słuszne prześladowanie'', przeł. Aleksander Gomola, W drodze, Poznań 2013, s. 8.
 
* Zwykła herezja polega na negowaniu istnienia Boga, który nas stworzył. O wiele bardziej interesująca herezja to myśleć, że może Bóg nas stworzył, a potem powiedzieć, że nie mamy żadnego powodu, by miało to nam imponować. A tym bardziej być za to wdzięcznym.<br />Jeśli istnieje jakiś Bóg, naszym zadaniem jest mówić „nie”.<br />Jeśli istnieje jakiś Bóg, zadaniem człowieka jest być jego negacją.
** Autor: [[Lars Gustafsson]]
** Źródło: ''Śmierć pszczelarza'', wyd. Czytelnik, Warszawa 1982, s. 139, tłum. Zygmunt Łanowski.
 
* Zwykłą praktyką było też oskarżanie przeciwników o pospolite przestępstwa: cudzołóstwa, gwałty, kradzieże, morderstwa – nic tak skutecznie nie odejmowało prestiżu duchownym jak stwierdzenie, że są po prostu podli w życiu codziennym. Czarne portrety heretyków, obecne w piśmiennictwie chrześcijańskim późnej starożytności, mają bardzo istotne znaczenie dla badaczy dziejów Kościoła aż po dzień dzisiejszy. (…) jedną z powszechnie stosowanych w nich reguł było polemizowanie z poglądami przeciwnika, nie w takiej postaci, w jakiej były one przez niego głoszone, ale ze stwierdzeniami wyprowadzonymi z nich ze skrajną, wręcz absurdalną konsekwencją (…) Wyrywano zdania przeciwnika z kontekstu, przycinając je tak, aby ułatwić sobie atak. Nie przyjmowano do wiadomości zmian w postawie osób znajdujących się po drugiej stronie barykady (…) Ariusz i arianie wedle ich przeciwników negowali boskość Chrystusa, choć nikt z nich nigdy tego nie czynił.
** Autorka: [[Ewa Wipszycka]], ''Kościół w świecie późnego antyku'', Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2014, s. 187–188.
** Zobacz też: [[Ariusz]]