Aureliusz Augustyn z Hippony: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
kat.
Linia 8:
 
* (...) musimy przyznać, że Ojciec i Syn są przyczyną Ducha Świętego, nie dwoma przyczynami, lecz jak Ojciec i Syn są jednym Bogiem i Stwórcą odnośnie stworzenia, tak są jedną przyczyną [tj. zasadą] odnośnie Ducha Świętego.
** ''(...) fatendum est Patrem et Filium principium esse Spiritus sancti, non duo principia : sed sicut Pater et Filius, et ad creaturam relative unus creator et unus Dominus, sic relative ad Spiritum Sanctum unum principium'' (łac.)
** Źródło: V, 14, 15
 
Linia 45:
** Źródło: homilia 96
 
* Ojciec dał to Synowi, aby to, co od Niego, to i od Syna pochodziło. (...) A więc jak Ojciec ma życie w sobie samym i tak też dał i Synowi, aby miał życie w sobie, tak dał Mu, aby z Niego pochodziło życie, jak pochodzi z Niego [tj. Ojca].
** Źródło: homilia 99
 
Linia 122:
 
* Ci, którzy bronią zdania błędnego, ale nie w sposób zacięty i uporczywy, którzy raczej troskliwie szukają prawdy i gotowi są ją przyjąć, gdyby ją tylko znaleźli, nie mogą być z pewnością zaliczeni do heretyków.
** Źródło: ep. 43. al. 162. n. 1.
 
* Cierpliwość jest towarzyszką mądrości.
Linia 150:
** Zobacz też: [[ból]], [[zło]]
 
* Czyż dzisiaj Duch Święty nie jest udzielany? Dlaczego więc dziś nikt nie mówi językami wszystkich narodów, tak jak mówił nimi każdy, kto tamtego dnia został napełniony Duchem Świętym? Dlaczego? Bo tamta zapowiedź dziś już jest wypełniona. (...) Wówczas mały Kościół, który się mieścił w jednym domu, mówił językami wszystkich narodów, dziś wielki Kościół na Wschodzie i na Zachodzie też mówi językami wszystkich narodów.
** Źródło: ''Mowa 267,3; por. 71, 10; 175, 3; Państwo Boże 18, 49; Objaśnienie II Psalmu 18, 10''.
** Zobacz też: [[Duch Święty]]
Linia 184:
 
* Góry takie, jak to często wam mówiliśmy, oznaczają dusze wprawdzie wielkie, ale złe. Przecież nie sądzicie, bracia, jakoby mogły powstać herezje powodowane przez jakieś małe dusze. Herezje tworzyli jedynie ludzie wielcy. Ale tak jak wielkie tak i złe są to góry. Nie były to bowiem takie góry, które przyjęły pokój, ani wzgórza sprawiedliwości. Oni przyjęli niezgodę od swego ojca diabła. Zatem byli górami. Strzeż się, żebyś nie uciekał się do takich gór. Przyjdą bowiem ludzie i powiedzą ci: To jest mąż wielki, wspaniały człowiek. Jakim był ów Donat! Jaki Maksymian! Niewiadomo jaki Fotyn! Jaki on był! A jakim był ów Ariusz! Wymieniłem wszystkie góry, ale grożące rozbiciem. Widzicie, że błyska na nich płomyczek jakiś krasomówstwa, i od nich zapala się się jakiś ognik.
** Źródło: ''Objaśnienia Psalmów'', Ps 124–150, tłumaczenie Jan Sulowski, ATK, Warszawa 1986, s. 7.
 
===I===
Linia 274:
** Źródło: ''De Symbolo ad catech., XIII: Non habebit Deum patrem, qui Ecclesiam noluerit habere matrem.''
 
* Nie trzeba mniemać, iż kłamstwo nie jest grzechem, skoro posługuje na korzyść cudzą. (...) Czy kłamstwo może kiedykolwiek nie być złem? Czy może kiedykolwiek być dobrem? (...) Powinniśmy nienawidzić powszechnie wszelkiego rodzaju kłamstwa, ponieważ nie ma żadnego, które przeciwnym nie byłoby prawdzie. Podobnie jak nie masz zgody pomiędzy światłem a ciemnością, między religią a bezbożnością, zdrowiem a chorobą, życiem a śmiercią: tak też nie ma żadnej godziwej umowy między kłamstwem a prawdą. O ile ta jest dla nas drogą, o tyle kłamstwem brzydzić się powinniśmy. Ale oto jest człowiek niewinny, któremu trzeba ocalić życie, oświadczając wbrew prawdzie, że nie wiemy gdzie się ukrył. Czy powiedzielibyście to samo w obecności najwyższego Sędziego, który by wam zadał to pytanie? Czyliż nie jest większą odwagą i cnotą odpowiedzieć: „Nie będę ani donosicielem, ani kłamcą”. Biskup Thagaste, imieniem Firmus wezwany imieniem cesarza, o wydanie człowieka, który się ukrywał u niego, odpowiedział śmiało, że nie chce ani kłamać, ani wydać nieszczęśliwego, woląc raczej wycierpieć najsroższe męki, niżeli uczynić to, czego wymagają po nim, lub powiedzieć fałsz. (...) Gdy nas przymuszają do kłamania z powodu zbawienia wiekuistego jakiej osoby, na przykład gdy idzie o udzielenie jej sakramentu chrztu świętego, do kogoż wtedy mam się uciec, jeżeli nie do ciebie; o prawdo święta? Ale czy prawda może pozwolić dopuścić się kłamstwa? (…) Nie uważane są za kłamstwa, pewne żarty, w których jawnie okazuje się ze sposobu, w jakim je wyrażamy, że nie mamy zamiaru oszukiwać, nawet mówiąc nieprawdę.
** Źródło: Ks. Ambroży Guillois, ''Wykład historyczny, dogmatyczny, moralny, liturgiczny i kanoniczny wiary katolickiej'', Wilno 1863, s. 380, 382.
** Zobacz też: [[kłamstwo]]
Linia 298:
* Nie można nikogo zmuszać siłą do przyjęcia wiary.
** ''Ad fidem nullus est cogendus invitus'' (łac.)
** Źródło: M., ''P. L.'', t. 43, col. 415.
** Zobacz też: [[wiara]]
 
Linia 434:
 
* Wszyscy, którzykolwiek trzymają się niezdrowych i skażonych zasad, jeśli pomimo napomnienia, by powrócili do zasad prawych, zgubnych swoich a zatrutych nauk porzucić nie chcą, lecz trwają przy ich obronie, stają się heretykami.
** Źródło: ''Państwo Boże'', przeł. W. Kubicki, Kęty 1998, s. 748, [cyt. za:] C. Caldwell Ames, ''Inkwizycja i bracia św. Dominika. Słuszne prześladowanie'', przeł. Aleksander Gomola, W drodze, Poznań 2013, s. 8.
 
* Wyłącz nierządnice ze spraw ludzkich – a wszystkich wzburzysz żądzami.
Linia 462:
* [[Bóg]]
 
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Augustyn}}
[[Kategoria:Berberowie]]
[[Kategoria:Doktorzy Kościoła]]
Linia 468 ⟶ 469:
[[Kategoria:Historiozofowie]]
[[Kategoria:Mistycy]]
[[Kategoria:ŚwięciOjcowie katoliccyKościoła]]
[[Kategoria:Starożytni myśliciele polityczni]]
[[Kategoria:Święci katoliccy]]
[[Kategoria:Teolodzy]]