Cesarstwo Bizantyńskie: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
nowe cytaty |
||
Linia 2:
'''[[w:Cesarstwo Bizantyńskie|Bizancjum]]''' – termin historiograficzny używany od [[XIX wiek]]u na określenie greckojęzycznego, średniowiecznego cesarstwa rzymskiego (istniejącego w latach 476–1453) ze stolicą w [[Konstantynopol]]u.
* Barbarzyństwo zdobywców Konstantynopola przeszło wszelkie wyobrażenia. (…) Nawet Saraceni okazaliby więcej miłosierdzia – wołał z rozpaczą historyk Choniates Niketas – i miał rację. (…) Nic dziwnego więc, że Bizancjum oddalało się coraz bardziej od chrześcijaństwa zachodniego.
** Autor: [[Steven Runciman]], ''Dzieje wypraw krzyżowych'', t. III: ''Królestwo Akki i późniejsze krucjaty'', Warszawa 1993,
** Opis: o zdobyciu Konstantynopola przez krzyżowców w 1204.
** Zobacz też: [[prawosławie]]
* Bizancjum przez wieki miało zła prasę ze względu na powtarzane opowieści o ucisku podatkowym i rozbudowanej administracji. Dziś jest to wyznacznik poziomu cywilizacji. Każde państwo uważające się za cywilizowane ma rozwinięty system podatkowy i rozbudowaną administrację, zdolną zarządzać krajem.<br />W porównaniu do reszty Europy: chłopi byli wolni (owszem musieli płacić podatki lub służyć w armii – zależnie od rodzaju działki, którą zajmowali), wytwórstwo kwitło (choć w ramach systemu korporacji zarządzanych przez państwo), armia była dobrze opłacana i stała, arystokraci nie byli ponad prawem, a w rozbudowanej administracji karierę mógł zrobić każdy bez względu na stan.
** Autor: [[Łukasz Różycki]], ''Długa droga do Konstantynopola'', Studia Periegetica nr 4, Poznań 2010.
* Jeśli mierzyć kulturę umiejętnością czytania i pisania rozpowszechnioną wśród mieszkańców (nie kleru), to trzeba przyznać kręgowi bizantyńsko-słowiańskiemu znacznie wyższe kwalifikacje niż Zachodowi.
** Autor: [[Maria Janion]], ''Niesamowita Słowiańszczyzna'', Wydawnictwo Literackie, Kraków 2007, s. 221.
* Krew bizantyjska nie była zmarnowana. Dała bardzo interesujące „zastrzyki” nowoczesności Włochom w XIII w. (…) Dała światu poprzez myśl bizantyjską wielki wkład – i nie myślę tutaj tylko o np. Kodeksie Justyniana czy architekturze Izydora z Miletu, ale o symbolach naszej cywilizacji obecnych także we wschodniej Europie.
** Autor: [[Henryk Samsonowicz]], [http://www.polskieradio.pl/13/156/Artykul/854558,Upadek-Konstantynopola-Koniec-Cesarstwa-Wschodniego ''Upadek Konstantynopola. Koniec Cesarstwa Wschodniego''], polskieradio.pl, 29 maja 2015.
* Przyjęcie chrześcijaństwa i w ogóle kultury z Zachodu, a nie od Bizancjum, było tym błędem inicjalnym, który zwichnął całą naszą historię i misję narodową. (…) Stąd ciągłe nasze szarpanie się w połowiczności między istotnym przeznaczeniem a skutkami pierwszego potknięcia się.
** Autor: [[Stanisław Ignacy Witkiewicz]], ''Narkotyki. Niemyte dusze'', oprac.
** Zobacz też: [[Chrzest Polski]]
Linia 16 ⟶ 22:
** Autor: [[Jerzy Turowicz]]
** Źródło: rozmowa Jacka Żakowskiego z Tadeuszem Gadaczem, ''Nie ma szczęścia bez myślenia'', „Polityka”, 12 grudnia 2005.
* Z dwu rąk chrześcijaństwa – jedna została odcięta, z dwu oczu jedno wyłupione.
** Autor: [[Jan Długosz]]
** Opis: o upadku Bizancjum w 1453.
** Źródło: Henryk Samsonowicz, [http://www.polskieradio.pl/13/156/Artykul/854558,Upadek-Konstantynopola-Koniec-Cesarstwa-Wschodniego ''Upadek Konstantynopola. Koniec Cesarstwa Wschodniego''], polskieradio.pl, 29 maja 2015.
{{
[[Kategoria:Bizancjum|!]]
| |||