Kornel Makuszyński: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
+, dr zmiana |
|||
Linia 7:
* Nie byłoby radości bez smutku.
** Źródło:
* Serce ludzkie takie jest dziwne, że więcej wierzy jasnemu urojeniu niż mętnej, czarnej rzeczywistości.
** Źródło:
** Zobacz też: [[serce]]
Linia 16:
* Daremna jest walka z pustotą.
* W chwili kiedy się pochyliłem nad białą kartą papieru i zanim jej dotknąłem piórem, padła na nią smuga słońca. Jak rozigrane złote dziecko, co ma roześmiane oczy, przeszkadza człowiekowi zajętemu pracą, tak oto ten słoneczny błysk, co się oderwał od nieba, igra po moim papierze, po poważnej, sztywnej, pysznej ze swej białości karcie, włazi pod ostre, zirytowane, czernią atramentu płaczące pióro i w wielkiej ciszy mego pokoju – śmieje się, śmieje,
** Opis: początek utworu.
Linia 23:
{{osobne|Szaleństwa panny Ewy}}
* Człowiekowi zdaje się zawsze, że jego osobiste cierpienie jest największe na świecie. A jego cierpienie jest tylko kropelką w
==''Kartki z kalendarza''==
Linia 60:
** Źródło: ''Maki''
* Gdyby pierwszy człowiek na świecie był adwokatem, sprawa o eksmisję z raju trwałaby kilka milionów
** Zobacz też: [[raj]]
Linia 71:
** Zobacz też: [[zdrada]]
* Każdy list jak gdyby przeświecał tym, co w nim jest wewnątrz, tak jak na twarzy prostego człowieka odbija się treść serca. Każdy list ma swoją twarz. Ileż razy, wziąwszy list w ręce, człowiek bez powodu, bo się nie spodziewał złych wieści, uczuwa
** Źródło: ''List bez adresu''
* Kobieta nigdy nie życzy wrogowi swojemu źle, lecz zawsze najgorzej.
** Źródło: ''Nic, co
* Książka to cudo promieniste, to złota iskierka, to okruch serca, to promień wieczystego słońca, co świeci na drodze we wieczność. Ona jest z nami, kiedy jest smutno, i śmieje się razem z nami. Bez niej wyglądałoby nasze życie jak lodowa pustynia, twarda, straszna i śmiertelna, życie bez marzeń, bez poezji, bez złudzeń, bez tęczy, bez tego, co rzuca blask na jego okrutność. Można w książce cudownej poważnem spojrzeniem dostrzec wszystko, co piękne: duszę tęczową, serce pełne słodyczy, uśmiech piękności niezrównany, wzruszenie aż do łez, współczucie nieskończone, jasność spojrzenia, mądrość serdeczną, cierpienie głębokie, ból niewypowiedziany, smutek prawdziwy. Gdzie nie ma książki, tam w życiu człowieka czyni się zła pustka, której niczem wypełnić nie można, tam bez jej promienia włóczą się mgły i senne opary, rodzi się oschłość i najstraszniejsza choroba duszy: nuda. Człowiek więdnie bez dobrej książki i bez słonecznej jej iluzji, bez przeczystej jej poezji i bez śpiewu jej serca, jak więdnie kwiat bez słońca. Książka naucza serce dobroci i miłości, naucza świętości cierpienia i pogody bólu. Książka to mędrzec łagodny i pełen słodyczy, który puste życie napełnia światłem, a puste serca wzruszeniem; miłości dodaje skrzydeł, a trudowi ujmuje ciężaru; w martwotę domu wprowadza życie, a życiu nadaje sens.
Linia 102:
* Tylko kobieta brzydka potrafi kochać naprawdę, bo kocha mniej samą siebie.
* Uśmiech jak pół pocałunku, usta jak cały pocałunek.
** Źródło: ''Listy zebrane''
* W Pacanowie kozy kują,<br />więc koziołek mądra głowa<br />aby podkuć się na próbę<br />musiał pójść do Pacanowa.
Linia 112 ⟶ 115:
{{
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)]]
[[Kategoria:Polscy prozaicy]]
▲[[Kategoria:Członkowie Polskiej Akademii Literatury]]
[[Kategoria:Twórcy literatury dziecięcej i młodzieżowej]]▼
[[Kategoria:Polscy pisarze dwudziestolecia międzywojennego]]
▲[[Kategoria:Twórcy literatury dziecięcej i młodzieżowej]]
|