Strajk głodowy: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Utworzono nową stronę "mały|<center>Kubański dysydent [[Orlando Zapata zmarł po wielu dniach strajku głodowego<center>]] '''w:Strajk głodowy|Strajk..."
 
Nie podano opisu zmian
Linia 3:
* Głodówka - to poważna broń w ręku więźnia. To krzyk rozpaczy. Ponieważ władze nie lubią, jak ktoś umiera i pogarsza statystykę w więziennictwie - często w ten sposób udaje się coś osiągnąć. Dlatego reżymy totalitarne, za nic mające godność człowieka, po kilku tygodniach zaczynają karmić więźniów pod przymusem. Natomiast śp. Małgorzata Thatcherowa, gdy bandyci z IRA skazani na dożywocie (zamiast kary śmierci, która im się słusznie należała) podjęli głodówkę, wzruszyła ramionami - i po 65 bodaj dniach kilka pogrzebów zakończyło sprawę. W Związku Sowieckim, w łagrach, więźniowie wiedieli, że jeśli podejmą protest w niesłusznej sprawie, to władze też wzruszą ramionami. Podejmowali głodówkę tylko wtedy, jeśli coś im się wedle sowieckiego prawa należało - a władze więzienne odmawiały. I wtedy (nie zawsze...) to działało.
** Autor: [[Janusz Korwin-Mikke]], ''Mały głód'', "Angora", nr 8 (1288), 22 lutego 2015, s. 8.
 
* Osłabiały mnie na przykład te wszystkie strajki głodowe. Pewnie powiesz: Ale po co brać na siebie jeszcze te strajki głodowe? Bo podczas przesłuchań strajk głodowy jest sposobem na to, by stawić im czoło. Pokazujesz im mianowicie, że nie mogą odebrać ci wszystkiego, bo masz odwagę ze wszystkiego zrezygnować. Wytłumaczę to lepiej. Jeśli odmawiasz jedzenia i ich atakujesz, denerwują się i nie pozwala im to na zastosowanie systematycznej formy przesłuchań. Na przykład podczas tortur, jeśli torturowany przybiera prowokacyjną i agresywną postawę, systematyczne przesłuchanie zamienia się w osobistą walkę torturowanego. Czy to jasne? Chciałem powiedzieć, że dzięki strajkowi głodowemu ciało słabnie, a to uniemożliwia kontynuację przesłuchania, gdyż nie ma sensu przesłuchiwać czy torturować kogoś, kto straci przytomność. Do takiego stanu dochodzisz po trzech lub czterech dniach bez wody i jedzenia, zwłaszcza jeśli krwawisz z ran odniesionych podczas tortur. Wtedy są zmuszeni przenieść cię do szpitala i... Och, również moje szpitalne wspomnienia są bolesne. Próbowali mnie karmić za pomocą plastikowej rury, którą wsadzali mi do nosa. Bardzo cierpiałem, choć miałem wrażenie, że zyskuję na czasie.
** Autor: [[Aleksandros Panagulis]]
** Opis: z wywiadu udzielonego Orianie Fallaci we wrześniu 1973 w Atenach
** Źródło: [[Oriana Fallaci]], ''Wywiad z historią'', tłum. Agnieszka Czepnik, Anna Osmólska-Mętrak, Joanna Ugniewska, wyd. Sfery, Warszawa 2012, ISBN 9788377990391, s. 677-678.
 
* Wobec schwytanych demonstrantów, którzy zorganizowali w więzieniu strajk głodowy, policja zachowywała się tak, jak wobec swoich dzieci.<br />Biła ich, ponieważ nie chcieli jeść!