Nicolae Ceaușescu: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
m format, dr zmiana
Linia 2:
'''[[w:Nicolae Ceaușescu|Nicolae Ceaușescu]]''' (1917–1989) – [[Rumunia|rumuński]] [[polityk]] [[komunizm|komunistyczny]], generał, dyktatorski prezydent Rumunii od 1967 do momentu, kiedy został obalony i stracony z żoną [[Elena Ceaușescu|Eleną]].
 
== Wypowiedzi ==
=== Proces z 25 grudnia 1989 ===
{{chronologiczny}}
* Mówię do was jako zwyczajny obywatel i przypominam, że jestem prezydentem Rumunii. (...) Jestem prezydentem narodu, nie będę rozmawiał z prowokatorami, nie będę też rozmawiał z przywódcami puczu i najemnikami.
** Źródło: Diane Ducret, ''Kobiety dyktatorów'', Wydawnictwo Znak, Kraków 2012, ISBN 9788324018840, tłum. Maria Rostworowska, s. 260.
 
* Czy to możliwe, żebyśmy byli aż tak winni?
** Źródło: Diane Ducret, ''Kobiety...Kobiety…'', op. cit.'', s. 261.
 
* Nie mieliśmy kont w Szwajcarii. Nikt nie otwierał żadnego konta. To dowód, jak bardzo się pan myli. Co za oszczerstwo, co za prowokacja! To jest zamach stanu.
** Źródło: Diane Ducret, ''Kobiety...Kobiety…'', op. cit.'', s. 261.
 
* Wy, jako oficerowie, powinniście wiedzieć, że rząd nie może wydać takiego rozkazu. Ale ci, którzy zabili tych młodych ludzi, byli terrorystami.
** Opis: na temat krwawego stłumienia demonstracji w TimisoarzeTimișoarze 20 grudnia 1989.
** Źródło: Diane Ducret, ''Kobiety...Kobiety…'', op. cit.'', s. 262.
 
* Co? O co on nas pyta?
** Opis: gdy prokurator zapytał Elenę, czy cierpiała już na jakąś chorobę psychiczną.
** Źródło: Diane Ducret, ''Kobiety...Kobiety…'', op. cit.'', s. 262.
 
* Nie, nie podpiszemy. Poza tym nie uznaję takiej obrony.
** Opis: nie chcąc razem z żoną przyznać, że Elena mogła cierpieć na chorobę psychiczną.
** Źródło: Diane Ducret, ''Kobiety...Kobiety…'', op. cit.'', s. 262.
 
* Niech żyje socjalistyczna republika wolnej i niezależnej Rumunii!
** Opis: [[ostatnie słowa]]
** Źródło: Diane Ducret, ''Kobiety...Kobiety…'', op. cit.'', s. 263.
 
=== Inne ===
* Historyczne wydarzenie 23 sierpnia 1944 stanowiło początek rewolucji ludowej w Rumunii, epoki wielkich przeobrażeń rewolucyjnych w życiu gospodarczym i społecznym kraju, w strukturze społeczeństwa, zapewniało pełną niepodległość naszej ojczyźnie.
** Opis: o pokonaniu reżimu faszystowskiego generała Iona Antonescu w dniu 23 sierpnia 1944.
** Źródło: „Prawda”, 22 sierpnia 1974, cyt. za: ''Historia drugiej wojny światowej 1939–1945'', t. 9, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, tłum. Marian Laprus, Antoni Pacześniak, s. 495.
 
* Kobiety mogą wnieść szczególnie wartościowy wkład do walki politycznej.
** Źródło: Erich Schaake, ''Kobiety dyktatorów'', tłum. Roman Niedballa, wyd. Videograf II, Katowice 2004, tłum. Roman Niedballa, s. 39.
 
* Płód jest własnością całego społeczeństwa. Ci, którzy próbują nie mieć dzieci, są dezerterami i naruszają prawo narodu do ciągłości.
Linia 97:
 
{{wulgaryzmy}}
 
* Nikt ci nigdy nie powiedział, że jesteś pedałem? Bo właśnie tym jesteś, pedałem. Jesteś zwykłym pedałem!
** Autor: [[Fidel Castro]]
Linia 120 ⟶ 121:
 
* Tragiczny koniec Ceaușescu i jego „lady Makbet” (żony Eleny) był jednym z najokropniejszych reality show, filmowanych na żywo i pokazywanych telewidzom na całym świecie. Od owego momentu Historia zaczęła być pisana obrazami (mimo manipulacji). Samosądem nad dyktatorem w Rumunii kończyła się nie tylko epoka radzieckiego marksizmu, ale również „trzecia droga”, jaką realizowali tacy przywódcy, jak Ceaușescu, wywodzący się z rozwodnionego maoizmu.
** Autor: [[José María López Ruiz]], ''Tyrani i zbrodniarze. Najwięksi nikczemnicy w dziejach świata'', tłum. Agata Ciastek,, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2006, s. 295.
 
* Tytuł szlachecki od królowej [Elżbiety II] otrzymał Ceausescu. Królowa odebrała Ceausescu szlachectwo dopiero na dzień przed egzekucją jego i żony. Imperium Brytyjskie nadaje bowiem szlachectwo nie za szlachetność, ale za siłę. A odbiera nie za występek, ale za słabość.