* NajmniejKto wartościowym natomiast rodzajem dumy jest duma narodowa. Ktosię bowiem nią się[dumą narodową] odznacza, ten zdradza brak cech indywidualnych, z których mógłby być dumny,. bo w przeciwnym wypadku nie odwoływałby się do czegoś, co podziela z tyloma milionami ludzi.[…] Kto ma wybitne zalety osobiste, ten raczej dostrzeże braki własnego narodu, ponieważ ma je nieustanniebezustannie przed oczyma. Każdy jednak żałosny dureń, który nie posiada nic na świecie, z czego mógłby być dumny, chwyta się ostatniej deski ratunku, jaką jest duma z przynależności do danego akurat narodu; odżywa wtedy i z wdzięczności gotów jest bronić πυξ και λαξ [rękami i nogami] wszystkich wad i głupstw, jakie naród ten cechują
