Alfred Hitchcock: Różnice pomiędzy wersjami

 

* Detektyw stawia diagnozę. Jego prawa polega na studiowaniu zmarszczek na powierzchni wody i odnajdywaniu kamienia, który ją zmącił na podjęciu nieuchwytnej barwnej nici, szokującej nas w tkaninie.

 

* (…) diabeł jest w każdym z nas.

 

* Dramat filmowy jest to kawałek życia, z którego wycięto nudne partie.

 

* Gdybym zrobił musical, cała publiczność czekałaby, kiedy jedna z tancerek padnie w końcu trupem.

 

* Interesuję się a priori bardzo małą historią, którą opowiadam, interesuje mnie wyłącznie sposób opowiadania, tylko to mnie pociąga.

 

* Jestem gotów dostarczyć publiczności całkowicie zdrowych wstrząsów emocjonalnych. Nasza cywilizacja stała się do tego stopnia opiekuńcza i troskliwa, iż nie mamy już możności odczuwać instynktownych dreszczy lęku. Tymczasem ażeby ocknąć się z odrętwienia i zapobiec bezwładowi, można jeszcze wywoływać owe dreszcze sztucznie. Film wydaje mi się właśnie najlepszym środkiem do tego celu.

 

* Kobieta, która publicznie się rozbiera, przypomina mi reżysera filmu kryminalnego, który na wstępie zdradza rozwiązanie.

 

* Kocham makabrę w pełnym blasku słońca.

 

* Miłość to partia kart, w której wszyscy oszukują: mężczyźni, by wygrać, kobiety, by nie przegrać.

 

* Moją piętą achillesową jest pamięć o pieniądzach, za które jestem odpowiedzialny.

 

* Nie jestem bynajmniej realistą. Pociąga mnie fantastyka. Widzę rzeczy szerzej niż w życiu.

 

* Nie mam nic przeciwko policji. Ja się po prostu ich boję.

* Powieść detektywistyczna wyróżnia się spośród wszystkich innych rodzajów powieści kryminalnych przez nacisk kładziony na to, co normalne. Wydarzenia anormalne, kradzież, podpalenie, zabójstwo – znajduje wyjaśnienie w kategoriach czysto materialnych, naturalnych i logicznych. Zbrodnia jest kamieniem rzuconym w stojącą kałużę. To nić, dziwna i barwna, wpleciona w bezbarwną tkaninę powszedniości.

** Opis: w przedmowie do zbioru nowel kryminalnych.

 

* Powodzenie u publiczności – to jest kryterium.

 

* Realizm ukazuje ludzi na pewnym poziomie, wysokim i jednolitym. Melodramat zniża ich do minimum, ja zaś staram się znów wynieść ich możliwie najwyżej.

 

* Rzut oka na świat wykazuje, że okropności nie są niczym innym jak realizmem.

 

* Scenariusz jest dla mnie rzeczą raczej drugorzędną. Robię film, zanim poznam dokładnie treść scenariusza. Pojawia mi się on w kończonej formie jako odczucie całości. Dopiero potem szukam scenariusza i dostosowuję go do tego, co już mam w głowie. (…) Wybieram taki [scenariusz], który mogę dostosować do mego wyobrażenia o przyszłym filmie i wraz z pisarzem „ucieramy” go tak długo, aż zaczyna mi odpowiadać. Często nie przypomina to zupełnie wersji pierwotnej.

 

* Szczęśliwe małżeństwo to takie, w którym mąż rozumie każde słowo, którego żona… nie wypowiedziała!

 

* Zbrodnia jest kamieniem ciśniętym w stojącą kałużę.

 

 

[[Kategoria:Amerykańscy reżyserzy filmowi]]

[[Kategoria:Amerykańscy scenarzyści filmowi]]

[[Kategoria:Brytyjscy reżyserzy filmowi]]

[[Kategoria:Brytyjscy scenarzyści filmowi]]

[[Kategoria:Laureaci Mystery Writers of America]]

[[Kategoria:Laureaci nagrody im. Irvinga G. Thalberga]]