Gustaw Morcinek: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Syum90 (dyskusja | edycje)
m Wycofano edycje użytkownika 213.192.113.133 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Matiia.
Linia 1:
[[Plik:Pomnik Gustawa Morcinka 2009-04-26.jpg|mały|<center>Pomnik Gustawa Morcinka w Skoczowie</center>]]
DBHDXGFRDAFC RQHXFNEFEJDNSJDNNWI CIE2UFEGTBEFEJJJMWKEJIWJEWKSMWM DKDMWKS KQDWKWDMWMDJJWLMWKMS,ASEKMDWWWWWWWWWS,QLJEEWD DWKMEMWWWWCŹSMWRNDMS DJED EEMF S XEJJ EFEKDMEFENFEIOWVVMRFIJ123457098765432109871THRBEGWGBNNNDDNDNDNDNDNDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDNNNNNNNNHGGGGHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHDHhhhhHhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhfffffffffffffk
'''[[w:Gustaw Morcinek|Gustaw Morcinek]]''' (1891–1963) – polski poeta i prozaik, pochodził ze Śląska Cieszyńskiego.
* Chciałem napisać, że Pani sprawiła mi wielkie uradowanie swą pamięcią o starym, zgrzybiałym, siwym, brodatym eremicie skoczowskim Morcinku (...).
** Opis: list do Janiny Gardzielewskiej z 24 grudnia 1958
 
* (...) jestem Ślązakiem. Chodzi mi o to, by pisząc o swojej ziemi, przybliżać Śląsk do Polski i Polskę do Śląska.
 
* Określono mnie całkiem szczerze trzeźwym Ślązakiem. Coś w tym prawdy, aczkolwiek mniej jestem trzeźwym od przeciętnego Ślązaka. Ulega i poddaję się z łatwością uczuciom. Inaczej nie mógłbym nagryzmolić tyle książek o tamtym sercu. Ja zaś wiem, że staram się być przede wszystkim wyrozumiałym na wszystko. I na złość ludzką i na głupotę ludzką i na dobroć ludzką. Czasem tylko się zapominam i wtedy albo jestem porwany czyjąś dobrocią i widzę w niej słońce w ludzkim sercu, albo też ciężko pieronuję, co razi nieprzywzyczajone uszy. Ale i tego pieronowania staram się unikać, choćby już z tego powodu, żeć to nie wypada i nieładnie.
** Opis: list do Zofii Bekierskiej z 5 marca 1934
 
* Piszesz mi, Zofko, że za mało o sobie myślę jako o człowieku, a wiele jako o pisarzu. Kiedy widzisz, to właśnie daję mi tyle spokoju i to, co ludzie nazywają szczęściem. Jeżeli myślę o sobie, jako o pisarzu, to przede wszystkim myślę w tym wypadku o sobie. Pragnienie pisania, i to pisania pięknego i głębokiego, i mądrego i szczerego tkwi tak mocno we mnie, że to chyba ono winne, że koło miłości przechodzę jak koło czegoś, w co nie mam zupełnie wiary – jak piszesz.(...) Opętało mnie pragnienie pisania, tak bardzo mnie opętało, że na wszystko na świecie patrzę jakby przez tamto pragnienie
** Opis: list do Zofii Bekierskiej z 27 marca 1934
 
'''Zobacz też:'''
* [[Śląsk]]
 
 
{{DEFAULTSORT:Morcinek, Gustaw}}
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)]]
[[Kategoria:Polscy poeci współcześni]]
[[Kategoria:Ślązacy]]
[[Kategoria:Polscy prozaicy]]
[[Kategoria:Polscy publicyści]]
[[Kategoria:Działacze PZPR]]
[[Kategoria:Polscy pisarze dwudziestolecia międzywojennego]]
[[Kategoria:Zespół Literacki Przedmieście]]
[[Kategoria:Więźniowie KL Dachau]]
[[Kategoria:Więźniowie KL Sachsenhausen]]