Colin Firth: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Colin Firth 66ème Festival de Venise.jpg|mały|<center>Colin Firth</center>]]

* Dla aktora sukces oznacza zarówno swobodę, jak i ograniczenie. Jeżeli ktoś (...…) zdobył powodzenie dzięki charakterystycznej roli, to istnieje niebezpieczeństwo, że publiczność będzie domagać się powielania tej samej kreacji. Ciężko będzie wyzwolić się ze schematu. Z drugiej jednak strony, popularność oznacza więcej zawodowych propozycji, więcej pieniędzy...pieniędzy… Wszystko zależy od aktora, od jego elastyczności. Od tego, czy uda mu się wykorzystać zalety i przezwyciężyć wady tej sytuacji.

** Źródło: Rachel Clark, ''Colin Firth. Czuję wielki głód grania'', oprac. Magdalena Poulian, „To i Owo” nr 47, 22 listopada 2011, s. 5.

* Tak naprawdę wcale nie miałem ochoty zagrać Marka Darcy'egoDarcy’ego. W ogóle nie widziałem siebie w takiej roli, zwłaszcza że sześć lat wcześniej grałem w serialu ''Duma i uprzedzenie'' niemal identyczną postać nazwiskiem...nazwiskiem… Mark Darcy. Nawiasem mówiąc, Darcy z powieści Jane Austen stanowił swego rodzaju prototyp Darcy'egoDarcy’ego z ''Dziennika Bridget Jones''. Grać dwa razy taką samą postać? Wydało mi się to śmieszne i naciągane.

** Źródło: Maria Wielechowska, ''Colin Firth. Liczy się ryzyko!'', „To i Owo” nr 12, 19 marca 2013, s. 4.

** Źródło: Rachel Clark, ''Colin Firth. Czuję wielki głód grania'', oprac. Magdalena Poulian, „To i Owo” nr 47, 22 listopada 2011, s. 4.

* Znam sporo mężczyzn, których bardzo wiele łączy z Bridget Jones. Myślę, że jest to postać na tyle uniwersalna, że każdy może się z nią identyfikować bez względu na płeć. Każdy może się czuć niedopasowany do otoczenia, gorszy od innych, skazany na porażkę, przekonany o własnej śmieszności...śmieszności… Bridget jest uosobieniem tych wszystkich obaw i stąd właśnie, jak mi się wydaje, wzięła się popularność zarówno książki, jak i filmu. Wielu widzów i czytelników dostrzega w bohaterce samych siebie. Dostrzegają też, że mimo wszystkich defektów, jakie sobie wmawia, Bridget to tak naprawdę cudowna, pełna uroku dziewczyna. Stąd płynie optymistyczny wniosek, że może i z nimi nie jest wcale tak źle. Jeżeli ktoś ma kompleksy na punkcie swojej nadwagi, czuje się samotny, obawia się, że nigdy nie odnajdzie swojej 'drugiej„drugiej połówki'...połówki”… to jest szansa, że po obejrzeniu ''Dziennika Bridget Jones'' poczuje się choćby odrobinę mniej samotny, odrobinę mniej nieszczęśliwy. Ta swego rodzaju terapeutyczna moc opowieści wydaje mi się bardzo ważna. ''Bridget Jones'' to już niemalże współczesny mit.