Filioque: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
+4 |
+4 |
||
Linia 8:
** ''Si enim quidquid habet, de Patre habet Filius; de Patre habet utique ut et de illo procedat Spiritus sanctus'' (łac.)
** Autor: św. [[Aureliusz Augustyn z Hippony]], ''De Trinitate'', XV, 26, 47.
* Duch Święty, jak według natury jest istotowo Duchem Ojca, tak według natury istotowo Duchem jest też Syna: jako w sposób niewysłowiony pochodzący istotowo z Ojca przez Syna, który jest zrodzony.
** ''Τδ γαρ Πνεϋμα τ αγιον ώσπερ φύσει κατ ούσίαν υπάρχει του θεοΰ χαΧ Πατρδς ούτως χαΧ του ΥΙοϋ φύσει κατ ούσίαν έατΧν ως εκ του Πατρδς ουσιωδώς δι ΥΙοΰ γεννηθέντος άφράστως εχπορευόμενον''.
** Autor: św. [[Maksym Wyznawca]], ''Pytania do Talazjusza'', 18.
* Duch Święty jest mocą (dynamis) Ojca, objawiającą tajemnice Bóstwa, pochodzącą z Ojca przez Syna (ek Patros… di’Hyiou ekporeuomene) w sposób, który zna tylko On; jednakże nie drogą zrodzenia.
** Autor: św. [[Jan z Damaszku]], ''Wykład szczegółowy wiary prawdziwej'', ks. I, r. 12.
* Duch [Święty] nie jest żadną miarą zmienny. Jeżeliby podlegał zmianie, to niedoskonałość ta dotknęłaby samej natury Boskiej. Jest On bowiem [Duchem] Boga i Ojca; podobnie jest On także Duchem Syna: jako Ten, który z obydwóch (ex amphoin), czyli z Ojca przez Syna (egoun ek Patros dia Hyiou) istotowo wypływa.
Linia 26 ⟶ 33:
** ''(...) fatendum est Patrem et Filium principium esse Spiritus sancti, non duo principia : sed sicut Pater et Filius, et ad creaturam relative unus creator et unus Dominus, sic relative ad Spiritum Sanctum unum principium'' (łac.)
** Autor: św. [[Aureliusz Augustyn z Hippony]], ''De Trinitate'', V, 14, 15.
* Należy wiedzieć – powiada on – że nie mówimy, jakoby Ojciec pochodził od kogoś, ale zwiemy go Ojcem Syna. Podobnie Syna nie nazywamy ani przyczyną [bez przyczyny] ani Ojcem; mówimy natomiast i to, że jest On z Ojca, i to, że jest Synem Ojca. Ducha Świętego wreszcie nazywamy Tym, który i z Ojca jest i Ojca jest Duchem; nie mówimy jednak, że jest On ze Syna, lecz nazywamy Go Duchem Syna (...).
** Autor: św. [[Jan z Damaszku]], ''Wykład szczegółowy wiary prawdziwej'', ks. I, r. 12.
* Nawet jeśli założymy, że nie jest On [tj. Duch Święty] z Boga [Ojca], ale [tylko] przez Chrystusa, to tak naprawdę nie istnieje.
Linia 40 ⟶ 50:
** ''Fontem iterum Spiritus instruimur esse Filium''.
** Autor: św. [[Atanazy Wielki]], ''De Trinitate et Spiritu Sancto''.
* [Rzymianie] przytoczyli zgodne świadectwa Ojców łacińskich (ton Rhomaion Pateron), a poza tym – również Cyryla Aleksandryjskiego słowa z jego czcigodnego objaśnienia nauki św. Jana Ewangelisty. Przez to jednak nie okazali się tymi, którzy Syna uważają za [pierwotną] przyczynę bytową (aitian) Ducha Świętego. Znają bowiem jedną przyczynę Syna i Dycha, którą jest Ojciec (mian gar isasin Hyiou kai Pneumatos Patera aitian): jednego przez zrodzenie (kata ten gennesin), a drugiego przez pochodzenie (kata ten ekporeusin). Chcieli natomiast zaznaczyć, że [Duch] pochodzi przez Niego [tj. Syna] i w ten sposób ukazać ich łączność istotową oraz podobieństwo, które żadnej nie podlega zmianie.
** Autor: św. [[Maksym Wyznawca]], ''List do Marinusa''.
* Słowem Boga [tj. Ojca] jest Syn, a słowem Syna – Duch (...). Ten zaś, ponieważ Syna słowem jest, przeto jest Boga [tj. Ojca].
| |||