Gra anioła: Różnice pomiędzy wersjami

* – A wie pan, co jest najlepsze w złamanym sercu? – zapytała bibliotekarka.<br />Pokręciłem głową.<br />– Tak naprawdę można je złamać tylko raz. Reszta to ledwie zadrapania.

 

* Błogosławiony ten, którego obszczekują kretyni, bo nie do nich należeć będzie jego dusza.

** Postać: Pedro Vidal

 

* Bo ludzie mądrzy podzielają myśli i słowa.

** Postać: David Martin

 

* Czas leczy wszystko, pomyślałem, wszystko oprócz prawdy.

** Postać: David Martin

 

* Czasami w trudnych sytuacjach, można pomylić współczucie z miłością.

** Postać: David Martin

 

* Człowiek staje się takim, jakim widzą go oczy pożądanej osoby.

** Postać: David Martin

 

** Postać: David Martin, Isabella Gispert

 

* Dlaczegóż to im mniej ma ktoś do powiedzenia, z tym większym nadęciem i bardziej zawile to mówi? Ludzi chce tym oszukać czy samego siebie?

** Postać: Andreas Corelli

 

* Dobre słowo jest łatwą przysługą niewymagającą ani krzty poświęcenia, a czasem wartą więcej niż prawdziwy dobry uczynek.

** Postać: David Martin

 

* Im dalej w życie, tym więcej musimy odrzucić iluzji, marzeń i pragnień młodości, tym silniejsze w nas poczucie, że padliśmy ofiarą złego świata i innych ludzi.

** Postać: David Martin

 

* Ja sobie poczytam, bo życie jest krótkie.

** Postać: Sempere ojciec

 

* Każde dzieło sztuki jest agresywne. I życie każdego artysty jest małą lub wielką wojną, choćby z samym sobą i własnymi ograniczeniami. Żeby zrealizować swoje zamiary potrzebna jest przede wszystkim ambicja, a później talent, wiedza i w końcu szczęście.

** Postać: David Martin

 

** Postać: David Martin

 

* Milczenie jest potrzebne tylko wtedy, kiedy nie ma się nic ważnego do powiedzenia. Milczenie sprawia, że nawet głupcy przez chwilę zdają się mędrcami.

** Postać: Andreas Corelli w rozmowie z Davidem

 

* Może coś panom podać? Kieliszeczek cyjanku?

** Postać: David Martin

 

* – Mój ojciec często powtarzał, że życie nigdy nie daje drugiej szansy.<br />– Daje tylko tym, którym nigdy nie stworzyło pierwszej. Właściwie jest to szansa z drugiej ręki, której ktoś nie potrafił wykorzystać, ale lepsze to niż nic.

** Postać: David Martin, Cristina Sagnier

 

** Postać: David Martin

 

** Postać: David Martin

 

* Nawet najtragiczniejsze wiadomości przynoszą ulgę, kiedy okazują się tylko potwierdzeniem naszych najgorszych przeczuć.

** Postać: David Martin

 

* Nie da się żyć zbyt długo w realnym świecie. W każdym razie istota ludzka nie potrafi. Większą część życia spędzamy, śniąc, przede wszystkim na jawie.

** Postać: Andreas Corelli

 

* Nie mogę jeszcze umrzeć, doktorze. Jeszcze nie teraz. Mam coś do zrobienia. Później będę miał całe życie na to, żeby umierać.

** Postać: David Martin

 

* Nie ufam tym, którzy są przekonani, że mają wielu przyjaciół. To znak, iż nie znają ludzi.

** Postać: Andreas Corelli

 

* Niektórzy sądzą, że to książka wybiera nas.

** Postać: Isaak Monfort

 

* Nierzadko krwawym potem nauka do głowy wchodzi.

** Postać: David Martin

 

** Postać: David Martin, Cristina Sagnier

 

* Pisarz nigdy nie zapomni dnia, w którym po raz pierwszy przyjmuje pieniądze lub pochlebstwo w zamian za powieść. Nigdy nie zapomina tego momentu, kiedy po raz pierwszy słodka trucizna próżności zaczyna krążyć mu w żyłach, wierząc, że jeśli zdoła ukryć swój brak talentu, sen o pisarstwie zapewni mu dach nad głową, ciepłą strawę pod wieczór i ziści jego największe marzenie: ujrzy swoje nazwisko wydrukowane na nędznym skrawku papieru, który zapewne go przeżyje. Pisarz skazany jest na wieczne wspomnienie tej chwili, bo właśnie wtedy został zgubiony na zawsze, a za jego duszę już wyznaczono cenę.

** Postać: David Martin

 

* Poezję pisze się łzami, powieść krwią, a historię rozczarowaniem.

** Opis: fragment z książki ''Miasto przeklętych'' Ignatiusa B. Samsona

 

* – Poznałeś już, Davidzie, kobietę?<br />– A oczywiście, bez liku.<br />– Ale mam na myśli w sensie biblijnym.<br />– W kościele?<br />– Nie, w łóżku.

** Postacie: David Martin, Don Pedro Vidal

 

* – Sądzę, że masz chęci i talent. Większy, niż sądzisz, ale mniejszy niż pragniesz. Ale takich, co mają chęci i talent, jest wielu, a mimo to większość z nich nigdy do niczego nie dochodzi. To tylko punkt wyjścia by cokolwiek w życiu zrobić. Wrodzony talent jest jak siła dla sportowca. Można się urodzić z większymi lub mniejszymi zdolnościami. Ale nikt nie zostaje sportowcem tylko i wyłącznie dlatego, że jest wysoki, silny lub szybki. Tym, co czyni kogoś sportowcem lub artystą, jest praca, praktyka, technika. Wrodzona inteligencja jest tylko i wyłącznie amunicją. Żeby ją skutecznie wykorzystać, musisz przekształcić swój umysł w precyzyjną broń.

** Postać: David Martin do Isabelli Gispert

 

* Starość jest wodą na młyn łatwowierności. Kiedy śmierć stuka do drzwi, sceptycyzm wyskakuje przez okno. Wystarczy mały zawalik, a człowiek gotów jest uwierzyć nawet w Czerwonego Kapturka.

** Postać: David Martin

 

 

* W naszej naturze leży przetrwanie. Wiara jest instynktowną odpowiedzią na te aspekty egzystencji, których nie potrafimy wyjaśnić w inny sposób, może to być moralna pustka, którą znajdujemy we wszechświecie, pewność śmierci, pozostające bez odpowiedzi pytanie o początek wszystkiego, o sens naszego życia lub jego brak. To aspekty zupełnie podstawowe, niezwykle proste, ale nasze własne ograniczenia nie pozwalają nam rozstrzygnąć tych kwestii w sposób jednoznaczny, dlatego, w akcie samoobrony, wytwarzamy odpowiedź emocjonalną. Dzieje się tak tylko i wyłącznie za sprawą biologii.

** Postać: Andreas Corelli

 

* W tym wypadku problem bierze się stąd, że człowiek jest istotą moralną wrzucona w niemoralny wszechświat i skazana na egzystencję, która nieuchronnie się kończy i nie ma innego sensu niż zachowanie gatunku. Nie da się żyć zbyt długo w realnym świecie. W każdym razie istota ludzka nie potrafi. Większą część życia spędzamy, śniąc, przede wszystkim na jawie.

** Postać: Andreas Corelli

 

* Wierzyć można w cokolwiek, drogi panie. W wolny rynek, w Świętego Mikołaja. Nawet można wierzyć w to, że w nic się nie wierzy, jak pan czyni, a jest to przesąd największy. Mam rację?

** Postać: Andreas Corelli

 

* Wydaje nam się że rozumiemy słowa piosenki, ale tym, co naprawdę każe nam w nią wierzyć lub nie, jest muzyka.

** Postać: Andreas Corelli

 

* Zamiast wierzyć albo nie wierzyć, wątpię. I wątpienie jest moją religią.

** Postać: David Martin

 

* Zazwyczaj jest tak, że im większy masz talent, tym większe ogarniają cię wątpliwości. I na odwrót.

** Postać: David Martin

 

* – Źle pan wygląda – zawyrokował.<br />– Niestrawność – odparłem.<br />– A co panu zaszkodziło?<br />– Życie.

** Postać: David Martin, Isaak Monfort

 

[[Kategoria:Carlos Ruiz Zafón]]

[[Kategoria:Hiszpańskie powieści sensacyjne]]