Nicolae Ceaușescu: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 22:
** Autor: [[Dan Voinea]]
** Źródło: Marion Guyonvarch, Eric Pelletier, ''Krwawe Boże Narodzenie Nicolae Ceausescu'' w: ''Ostatnie dni dyktatorów'', wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, tłum. Anna Maria Nowak, s. 206.
* Mimo, że on, podobnie jak ona [Elena] popełnili straszne czyny, chcemy ich bronić.
** Źródło: ''Protokół z prowadzonego przy drzwiach zamkniętych procesu Nicolae i Eleny Ceausescu'', 25 grudnia 1989, cyt. za: Shelley Klein, ''Największe zbrodniarki w historii'', wyd. Muza SA, Warszawa, 2006, ISBN 83-7319-854-7, tłum. Barbara Gutowska-Nowak, s. 105.
* Nie otrzymałem żadnych rozkazów, ale jeśli wziąć pod uwagę stawiane im zarzuty: ludobójstwo, zbrodnie przeciwko ludzkości, zniszczenie gospodarki narodowej, wyrok sam się narzucał. To musiała być kara śmierci.
Linia 30 ⟶ 33:
** Autor: [[Iulian Stoica]], starszy porucznik (ur. 1960)
** Źródło: Marion Guyonvarch, Eric Pelletier, ''Krwawe Boże Narodzenie Nicolae Ceausescu'' w: ''Ostatnie dni dyktatorów'', wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, tłum. Anna Maria Nowak, s. 205.
* Poczuli się głęboko urażeni. Nie umieli lub nie chcieli się złapać tej ostatniej deski ratunku. Po tym podziękowali mi za pomoc.▼
** Autor: [[Tico Teodorescu]], obrońca w procesie pary prezydenckiej, której zaproponował powołanie się na niepoczytalność▼
** Źródło: United Press International, 25 stycznia 1990, cyt. za: [[Shelley Klein]], ''Najgroźniejsi…'', ''op. cit.'', s. 156.▼
* W taki sam sposób, jak [Ceaușescu] odmawiał dialogu ze społeczeństwem, tak i teraz odmawia rozmowy z nami. Zawsze utrzymywał, że działa i przemawia w imieniu narodu, że jest ulubieńcem narodu, ale jedyne, co robił, to tyranizował ten naród. Będziecie musieli odpowiedzieć na zarzut urządzania w waszym domu niebywale wystawnych przyjęć z różnych okazji. Szczegóły są znane. Oboje oskarżeni sprowadzali sobie z zagranicy najbardziej luksusowe produkty żywnościowe i ubrania. Naród dostawał zaledwie 200 gram na dzień, za okazaniem dowodów tożsamości. Oskarżeni okradali naród i nawet nie chcą o tym mówić. To tchórze.
Linia 55 ⟶ 54:
** Autor: [[Nico Teodorescu]]
** Źródło: "The Times", cyt. za: Shelley Klein, ''Największe zbrodniarki w historii'', wyd. Muza SA, Warszawa, 2006, ISBN 83-7319-854-7, tłum. Barbara Gutowska-Nowak, s. 8-9
▲* Poczuli się głęboko urażeni. Nie umieli lub nie chcieli się złapać tej ostatniej deski ratunku. Po tym podziękowali mi za pomoc.
▲** Autor: [[Tico Teodorescu]], obrońca w procesie pary prezydenckiej, której zaproponował powołanie się na niepoczytalność
▲** Źródło: United Press International, 25 stycznia 1990, cyt. za: [[Shelley Klein]], ''Najgroźniejsi…'', ''op. cit.'', s. 156.
* Popatrzcie, ta nieludzka twarz ze szczęką z czasów kamienia łupanego. Ten analfabeta, który chciał nas wszystkich uczyć, jak sepleniący wąż.
Linia 72 ⟶ 75:
* W stosunkach wewnętrznych zachowywał ostry kurs. Jego reżim należał do najbardziej represyjnych ze wszystkich europejskich reżimów komunistycznych. Tajna policja kontrolowała prasę i telewizję, bezwzględnie tłumiąc wszelkie przejawy opozycji. W latach siedemdziesiątych Ceausescu zaczął forsować katastrofalny dla kraju program industrializacji, który wywoływał głęboki kryzys gospodarczy. W celu spłacenia zaciągniętych kredytów rozwijano na ogromną skalę, kosztem rynku wewnętrznego, eksport produktów żywnościowych i ropy naftowej. Ceausescu rozwinął również wokół siebie i swojej żony niezwykły kult. Zaczął szerzyć sie niepotyzm. Członkowie najbliższej rodziny dyktatora obejmowali najważniejsze stanowiska w państwie.
** Autor: Alex Axelrod, Charles Phillips ''Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon'', wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 104
* Wyprowadzono ich z sali rozpraw, dalej był dziesięciometrowy korytarz, a potem wyszli na podwórko koszar. Od drzwi do muru, pod którym ich rozstrzelano, było jakieś piętnaście metrów. Kiedy wyprowadzono ich na podwórko [Ceausescu], zatrzymał się na widok żołnierzy. Myślę, że dopiero wtedy zdał sobie sprawę, że zostanie stracony. Najpierw chwycili jego i postawili pod murem. Zrobili dwa kroki do tyłu i oficer strzelił pierwszy. Pozostali członkowie plutonu egzekucyjnego stali za nim. Kiedy strzelili, podskoczył. Myślę, że to był odruch, bo celowali w jego nogi. Wyskoczył co najmniej pół metra w górę. Być może widzieliście w telewizji, że upadł na plecy, z podkurczonymi nogami. A potem zastrzelili ją [Elenę].
** Autor: [[Dan Voinea]]
** Źródło: Shelley Klein, ''Największe zbrodniarki w historii'', wyd. Muza SA, Warszawa, 2006, ISBN 83-7319-854-7, tłum. Barbara Gutowska-Nowak, s. 105.
* Zwiedzający miejsce urodzin Kim Ir Sena, wieś Mangede, zauważy, że gospodarze po obaleniu Ceausescu natychmiast usunęli tabliczkę z jego nazwiskiem stojącą obok sosnowego drzewka, które niegdyś w tym kraju posadził rumuński lider. Gdy zapytano przewodniczkę, co się stało z tą tabliczką, ta bez zastanowienia wyrecytowała urzędową formułkę następującej treści: "Osoba, która posadziła to drzewko, okazała się niegodna, by o niej pamiętać, gdyż pozwoliła się zabić swoim przeciwnikom. Według wiedzy autora obalenie i zabicie Nicolae Ceausescu było i jest nadal komentowane przez północnokoreańskich ideologów jako niemal klasyczny przykład złego i niekonsekwentnego przeprowadzenia sukcesji władzy.
| |||