Muminki: Różnice pomiędzy wersjami

* Ja tak samo – wykrzyknął Paszczak, ucieszony tym, że Toft nareszcie coś więcej powiedział. – Nigdy im się tak dobrze nie przypatrywałem, rozumiesz. Po prostu byli...byli… – Szukał słów, a potem mówił dalej, jakby na próbę: – Oni byli czymś, co zawsze jest, jeżeli rozumiesz, co chcę powiedzieć...powiedzieć… Czymś takim jak drzewa – albo jak rzeczy...rzeczy…

* Dziwna rzecz z tymi rzekami i drogami – rozmyślał Ryjek. – Widzi się je, jak pędzą w nieznane, i nagle nabiera się strasznej ochoty, żeby samemu też się znaleźć gdzie indziej, żeby pobiec za nimi i zobaczyć, gdzie się kończą...kończą…

* – (...…) Uwielbiam kamienie półszlachetne! (...…) Czy one są twoją własnością?<br />– Tylko wtedy kiedy na nie patrzę. Staram się zachować je w pamięci, dzięki temu unikam noszenia bagaży.<br />– Świetnie! Włóczykije lubią patrzeć, a Ryjki lubią mieć!

* Spojrzał na Hatifnatów i nagle wszystko zrozumiał.<br />Zrozumiał, iż jedyną rzeczą, która ożywić może Hatifnata, jest wielka, ogromna burza. Byli silnie naelektryzowani, ale bezradnie ograniczeni. Nic nie czuli, o niczym nie myśleli – mogli tylko szukać. Dopiero kiedy zetknęli się z elektrycznością, zaczynali żyć ze wszystkich sił, pełni wielkich, gwałtownych uczuć. (...…)<br />A ja siedziałem w swojej zatoce i myślałem, że są tacy nadzwyczajni i wolni, tylko dlatego, że nic nie mówili i tylko wciąż jechali dalej. A oni nie mieli nic do powiedzenia i nie mieli dokąd jechać...jechać… (...…)<br />Żeby nigdy nie móc się cieszyć lub rozczarować! Nigdy nikogo nie kochać, nie móc się rozgniewać na tego kogoś, a potem mu przebaczyć. Nie móc spać ani marznąć, nigdy się nie mylić, nie mieć bólów brzucha i potem wyzdrowieć, nie obchodzić urodzin, nie pić piwa i nigdy nie mieć nieczystego sumienia...sumienia… To wszystko jest straszne!

* Morze to wielkie stworzenie, które jest czasem w dobrym humorze, a czasem w złym, i nikt z nas nie wie dlaczego. Bo my widzimy tylko powierzchnię wody. Ale dla tych, co lubią morze, jest to obojętne...obojętne… kocha się na dobre i na złe.

* Przy dużej liczbie luster można by się rozmnożyć w dowolną liczbę osób, widzianych z przodu i z tyłu, i może nawet nawiązać wzajemnie rozmowę. Może...Może…

* – Dokąd oni płyną?<br />– Myślę, że tego to się nigdy nie dowiemy...dowiemy… Nie smuć się, Muminku. Pomyśl, o ile mniej ciekawy byłby świat bez tajemnic.

[[Kategoria:LiteraturaPostacie fińskafilmowe]]