Inkwizycja: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
+1 |
m format, dr zmiana |
||
Linia 2:
'''[[w:Inkwizycja|Inkwizycja]]''' – nazwa systemu śledczo-sądowniczego [[Kościół (organizacja)|Kościoła]] [[katolicyzm|katolickiego]] działającego od XIII do XIX wieku, utworzonego w celu wyszukiwania, nawracania i karania heretyków w oparciu o postanowienia ujęte w dokumentach soborowych, synodalnych oraz bullach papieskich.
* Choć ponad dekadę temu Jan Paweł II przeprosił świat za Świętą Inkwizycję, zabrakło mu przekonania (i być może odwagi), by przeprosić za pedofilię. Tymczasem od drugiej połowy lat 90. amerykańska i europejska prasa coraz częściej donosiły o przypadkach pedofilii i to także na szczytach kościelnej władzy.
** Autor: [[Jacek Pawlicki]], ''Jak kościół katolicki na świecie radzi sobie z aferami pedofilskimi'',
** Zobacz też: [[pedofilia]], [[Jan Paweł II]]
Linia 25:
** Autor: [[José Saramago]], ''Baltazar i Blimunda'', s. 200.
* Jeśli Inkwizycja hiszpańska byłaby trybunałem jak inne, nie wahałbym się wnioskować – nie obawiając się głosów sprzeciwu i na przekór rozpowszechnionym uprzedzeniom – że przewyższała je wszystkie pod każdym
** Autor: [[Bartolomé Bennassar]], ''L’Inquisition espagnole Xve-XIXe siècle'', Ed. Hachett, 1979, s.
* Kto by jednak chciał ową najczarniejszą z legend skonfrontować z dziełami historyków
** Autor: [[Rafał Ziemkiewicz]], ''Stosy kłamstw o Inkwizycji'', „Gazeta Polska”, 26 września 1996
* Nie ma drugiej takiej religii, która zniszczyłaby tyle istnień ludzkich, co religia katolicka. Inkwizycja, palenie kobiet – domniemanych czarownic – likwidacja całych narodów, prześladowania niewierzących, heretyków, żydów, tak zwanych sekt; związki Kościoła z dyktatorami (Mussolini, Franco, Hitler, Pinochet), z mafią (Calvi, Sidona etc.); wykorzystywanie niewinnych dzieci i młodych ludzi do celów seksualnych przez papieży, biskupów i księży; oszustwo celibatu, który trwa, chociaż mnóstwo księży żyje z partnerkami lub partnerami.
Linia 35:
** Zobacz też: [[religia]], [[człowiek]]
* Odkąd w roku 1252 papież Innocenty IV zatwierdził stosowanie tortur, katownie inkwizycji stały się miejscem, które zasłużenie budziło najwyższą trwogę. Oskarżeni o herezję byli ścigani i osadzani w lochach. Nie wolno im było widzieć nikogo z rodziny ani znać imion oskarżycieli. Jeśli natychmiast nie przyznali się do winy, stawali się ofiarą niewypowiedzianych okrucieństw.
** Autor: [[James A. Haught]], ''Święty koszmar. Ilustrowana historia mordów i okrucieństw religijnych'', tłum. A. Dominiczak, wyd. Prometeusz, Warszawa 2003, s. 20.
* Ostatnie znane z terenów księstwa nyskiego wyroki śmierci na stosie pochodzą z lat
** Autorzy: Alicja Szymkowicz, Paweł Szymkowicz, [http://galileos.pl/zadarmo/szlakiem_czarownic_2010.pdf ''Procesy czarownic na terenie księstwa nyskiego''], [w:] ''Szlakiem czarownic po czesko-polskim pograniczu''
** Zobacz też: [[Księstwo Nyskie]]
* Podczas procesów stosowano rutynową procedurę pozbawiania wolności i wymuszania zeznań, wzbogaconą o jeden specyficzny element: ofiary byty rozbierane do naga, golone od stóp do głów i
** Autor: [[James A. Haught]], ''Święty koszmar. Ilustrowana historia mordów i okrucieństw religijnych'', tłum. A. Dominiczak, wyd. Prometeusz, Warszawa 2003, s. 22.
** Zobacz też: ''[[Młot na czarownice]]''
* Przyglądając się procedurom inkwizycyjnym zobaczymy zaskakującą nowoczesność tego sądu, będącego prawie poprzednikiem dzisiejszego gwarantyzmu.
** Autor: [[Rino Cammilleri]], ''Prawdziwa historia inkwizycji'', przekł.
* Przypadek Galileusza był zawsze punktem odniesienia w antyklerykalnej polityce, jednak spokojna analiza faktów przyznaje rację inkwizycji.
Linia 55:
** Autor: [[James A. Haught]], ''Święty koszmar. Ilustrowana historia mordów i okrucieństw religijnych'', tłum. A. Dominiczak, wyd. Prometeusz, Warszawa 2003, s. 20.
* W XV wieku Święta Inkwizycja skupiła się na tępieniu czarów i czarownic. Przez następne trzy stulecia Europa była świadkiem obłąkańczej fali prześladowań kobiet i mężczyzn podejrzanych o konszachty z diabłem. Kościelni funkcjonariusze poddawali torturom niezliczone rzesze oskarżonych o czary, próbując wymusić na nich przyznanie się do latania na miotłach, współżycia seksualnego z szatanem, przyjmowania postaci takiego lub innego zwierzęcia, stawania się niewidzialnym i wielu innych grzesznych uczynków. Zdecydowana większość oskarżonych poniosła śmierć na stosie. Ich liczbę szacuje się różnie: od 100 tysięcy do 2 milionów.
** Autor: [[James A. Haught]], ''Święty koszmar. Ilustrowana historia mordów i okrucieństw religijnych'', tłum. A. Dominiczak, wyd. Prometeusz, Warszawa 2003, s. 23.
* Większość traktowała inkwizycję jako zaporę przeciw herezji, która groziła społeczeństwu od wewnątrz i od zewnątrz. Inkwizytorzy nie byli monstrami ani oprawcami, lecz teologami i sędziami, często szanowanymi i podziwianymi.
** Autor: [[Gustav Henningsen]]
** Źródło: [[Rino Cammilleri]], ''Prawdziwa historia inkwizycji, ''przeł. Barbara Żurowska, Wydawnictwo Salwator, Kraków 2005, s.
* Wśród setek przekręconych faktów historycznych, wśród tych całych bibliotek różnorodnych fałszów, są niektóre specjalnie ulubione tematy – gdzie już nie wiadomo co należy bardziej podziwiać: czy bezczelność „historyków”, czy też naiwność publiczności, bezkrytycznie powtarzającej podawane jej brednie! (…) Jednym z takich znakomitych tematów dla bezkrytycznych harców historycznych, zwróconych przeciwko Kościołowi, są zazwyczaj Wieki Średnie, a przede wszystkim Inkwizycja!
|