Studencki Teatr Satyryków: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m formatowanie automatyczne
m dr zmiana
Linia 1:
'''[[w:Studencki Teatr Satyryków|Studencki Teatr Satyryków (STS)]]''' – teatr kabaretowy działający w latach 1954–1975; jedna z najbardziej zasłużonych inicjatyw artystycznych w latach PRL-u.
* Jak z historii kart wynika,<br />Dawno trwa idylla:<br />Po „Zielonym Balonikiem”<br />Płynie ta flotylla!<br />A więc „Momus” i „Figielki”,<br />„Qui Pro Quo” i „Banda”<br />„Perskie Oko”, „Morskie Oko”,<br />Ech, wesoła granda!<br />„Siedem Kotów”, „Szpak” i „Dudek”,<br />„Wagabunda”, „Jama”,<br />„Owca”, „TEY”, „Hybrydy” lube<br />I „Piwnica” sama!<br />„STS-y” i „Stodoły”,<br />„Bimbomy”, „Pinezki”,<br />Rozgniewany, lecz wesoły<br />Kabareto-festyn!
** Autor: [[Jan Pietrzak]], ''Pod egidą rozsądku'' (1986), cyt. za: ''[[Co jest grane, panie Janku...]] Wywiad Andrzeja Romana'', Warszawa 1992, s. 5.
 
* Środowisko studenckie grupowało się wokół „STS” i „Stodoły”. To były wiodące sceny, już z wyrobioną marką, atrakcyjne i profesjonalnie prowadzone, choć ci zawodowcy byli wcześniej amatorami. Mieli już mocną pozycję i świadomość, że władza musi się z nimi liczyć. To były jakieś punkty orientacyjne. Słowa „teatr” i „scena” były w stosunku do nich całkowicie na miejscu.
** Autor: [[Jan Pietrzak]], ''Co jest grane, panie Janku...Janku… Wywiad Andrzeja Romana'', Warszawa 1992, s. 9.
 
* Wiedziałem, że kabaret, który mi się śnił, będzie inny niż „STS” ze swym nowatorskim wtedy stylem, inny również od tradycyjnego, przedwojennego z jego (...) mieszczańskim ciepełkiem, lekko trywialnym śmieszkiem, takim „Lopkowatym” rodzajem humoru.
** Autor: [[Jan Pietrzak]], ''Co jest grane, panie Janku...Janku… Wywiad Andrzeja Romana'', Warszawa 1992, s. 9.