Wojciech Siemion: Różnice pomiędzy wersjami

** Autor: [[Maria Dąbrowska]], ''Dzienniki powojenne 1960–1965'', t. 4., Czytelnik, Warszawa 1996

* (...…) Wojtek, mimo że grał swoje znakomite monodramy właśnie w STS-ie – był w naszym zespole trochę jakby niezupełnie akceptowany. Był (...…) mocno partyjny. Został nawet członkiem Komitetu Warszawskiego PZPR. (...…) jako konformista żył sobie z tego bardzo dobrze. Obskakiwał więc wszystkie państwowe i partyjne fety, podejmowany był w salonach Białego Domu i w bratnich ambasadach. Ściskał dłonie wszystkich prominentów, z wieloma był za pan brat. Byliśmy z nim na wielu festiwalach zagranicznych i wszędzie, czy to w Moskwie czy w Parmie, zaraz po przyjeździe był porywany na jakieś dodatkowe spotkania i chałtury. Miał wielki talent aktorski i łączył to doskonale z talentem do interesu. Załatwić umiał po prostu wszystko. Najwspanialszy parodysta, Wiesio Gołas, pokazywał kiedyś, ku uciesze kolegów, jak to Wojtek udaje pieseczka, wchodzi na czworakach do ministerstwa, merdając ogonkiem i robiąc hau-hau – poklepywany i głaskany przez panie sekretarki, wynosi w ząbkach nowy talonik na samochód, który wręcza mu towarzysz minister mówiąc: „Masz”.