Sokrat Janowicz: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
m red. |
||
Linia 1:
'''[[w:Sokrat Janowicz|Sokrat Janowicz]]''' (
* (…) bez wizyty w Warszawie Aleksandra Łukaszenki nie ma co marzyć o żadnych radykalnych zmianach w obopólnych stosunkach. Kieszonkowy rząd białoruski nie jest władny podejmować autonomicznych decyzji.
** Źródło: ''Kilka uwag o stosunkach polsko-białoruskich'' w ''Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa'', Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2005, s. 231–232. ISBN 8322723881.
Linia 10:
* Idę po prospekcie i, od czasu do czasu, słyszę bliski okrzyk „Żywie Biełaruś!”. Za którymś razem widzę, że to dotyczy mnie, bo do mojego garnituru przyczepiony jest biało-czerwono-biały znaczek. Dzięki niemu Białorusin rozpoznaje Białorusina.
** ''Іду па праспекце і, час ад часу, чую блізкі вокліч „Жыве Беларусь!” За каторымсьці разам бачу, што гэта датычыць мяне, бо прышпілены да майго пінжака нацыянальны бела-чырвона-белы значок. Дзякуючы яму, беларус разпазнае беларуса.'' (
** Źródło: ''Żywie Biełaruś!'', „Niwa” nr 26–45 (1781–1800), od 1 lipca do 11 listopada 1990.
* Odruch kolonialnej uległości Białorusina jest aż nadto mocny, ale nie wieczny. Nie po zwierzęcemu bezwarunkowy.
** ''Рэфлекс каланіяльнай падатлівасці ў псіхалогіі беларуса надта ж моцны, але не вечны. Не па-жывёльнаму безумоўны.'' (
** Źródło: ''Żywie Biełaruś!'', „Niwa” nr 26–45 (1781–1800), od 1 lipca do 11 listopada 1990.
* W Polsce popalili tajne archiwa w bezśnieżnym lutym, żeby nie dopuścić do ogólnonarodowej kłótni byłych ofiar z byłymi podlizywaczami (…). Spokojniej myśląc, trzeba przyznać temu rację: zemsta poniża, także i mszczącego się.
** ''У Польшчы папалілі тайныя архівы ў бясснежны люты, каб не дапусціць да ўсенароднай сварні былых ахвяраў з былымі падлыжнікамі (…) Спакайней думаючы, трэба прызнаць гэтаму рацыю: помста паніжае, таксама і помсцячага.'' (
** Źródło: ''Żywie Biełaruś!'', „Niwa” nr 26–45 (1781–1800), od 1 lipca do 11 listopada 1990.
| |||