Émile Zola: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Dexbot (dyskusja | edycje)
m Bot: removing existed iw links in Wikidata
m licz. dr zmiany
Linia 1:
[[Plik:EmileZola.jpg|mały|<center>Émile Zola</center>]]
'''[[w:Émile Zola|Émile Zola]]''' (1840–1902) – francuski pisarz, główny przedstawiciel naturalizmu.
== ''Wszystko dla pań'' (1883) ==
<small>(Wydawnictwo Literackie, Kraków 1992)</small>
 
* Jedyną namiętnością Moureta było zwycięstwo nad kobietą. Chciał, żeby tu królowała, dla niej zbudował tę świątynię, by uzależnić ją całkowicie od swojej woli. Taktyka jego polegała na tym, aby oszołomić kobietę uprzedzając jej życzenia i spekulować na jej zachciankach, wyzyskiwać jej podniecenie.
** Źródło: s. 272
 
* (...) Marzył o takim zorganizowaniu swego domu towarowego, aby – wykorzystując chciwość innych – nasycić własną. Mawiał często, że gdy chce się z ludzi wydobyć największy wysiłek, na jaki ich stać, i wykrzesać z nich odrobinę uczciwości, należy przede wszystkim zagrać na ich apetytach.
** Źródło: s. 44
 
* Mouret był zdania, że kobieta nie może oprzeć się reklamie i prędzej czy później ulega sile rozgłosu. (...) Odkrył, na przykład, że kobieta nie potrafi oprzeć się tak zwanym wyjątkowym okazjom, że kupuje bez istotnej potrzeby, gdy jej się zdaje, że robi dobry interes.
** Źródło: s. 273
 
* Myśl jego pracowała nad wynalezieniem coraz to nowych pokus, ale gdy udało mu się opróżnić kieszenie kobiety i zrujnować jej nerwy, pełen był wówczas tajonej pogardy, jaką odczuwa mężczyzna do tej, która nieopatrznie uległa jego gorącym zaklęciom.
** Źródło: s. 91
 
* Myśl, że można będzie kupić materiał, który sklep oddaje ze stratą, podniecała ich chciwość. Przyjemność kupna jest stokroć większa, jeśli klientce wydaje się, że oszukuje kupca.
** Źródło: s. 95
 
* (...) Przy kontuarach pożerano się nawzajem, kobieta zjadała tam kobietę. Była to żywołowa nienawiść, zazdrość ekspedientek wobec klientek dobrze ubranych, wobec dam z towarzystwa, których maniery starały się naśladować. Jeszcze bardziej zazdrościły ubogo ubrane, drobnomieszczańskie klientki ekspedientkom odzianym w jedwab, od których żądały nadmiernej usłużności przy najmniejszych zakupach.
** Źródło: s. 359
 
Linia 28 ⟶ 27:
** Źródło: s. 371
 
* ...Umiał wczuć się w naturę kobiety. A one, choć świadome tego, że je omotywał, wyczulony na to, co stanowiło ich istotę, ulegały jego czarowi i dawały sobą owładnąć. On tymczasem, pewien już teraz, że ma je w ręku, górował nad nimi brutalnie jak despotyczny król gałganków.
** Źródło: s. 99
 
Linia 40 ⟶ 39:
** Źródło: s. 78
 
== Inne ==
* (...) dniem i nocą niepokoję się tym, co się dzieje na horyzoncie, i uparcie ufam, że wkrótce zobaczę prawdę i sprawiedliwość przybywające do nas z odległych krain, gdzie wschodzi przyszłość. I czekam
** Źródło: Jerzy Adamski, ''Historia literatury francuskiej. Zarys'', Wrocław 1989, s. 148.
 
Linia 72 ⟶ 71:
** Zobacz też: [[wiedza]]
 
* Nauka wkracza obecnie w dziedzinę właściwą nam, powieściopisarzom (...). Mamy tak traktować charaktery, uczucia, fakty ludzkie, jak chemik czy fizyk traktują ciała nieożywione, jak fizjolog traktuje ciała żywe...żywe…
** Źródło: Jerzy Adamski, ''Historia literatury francuskiej. Zarys'', Wrocław 1989, s. 147.
** Zobacz też: [[literatura]], [[nauka]]
Linia 80 ⟶ 79:
* Ojcowie nasi śmiali się z Pana Courbeta, a oto my teraz zachwycamy się przed jego dziełami. My się śmiejemy z Pana Maneta, a nasi synowie będą stawali w zachwycie przed jego płótnami.
** Źródło: Zdzisław Kępiński, ''Impresjonizm'', ''op. cit.'', s. 68, 69.
** Zobacz też: [[Gustave Courbet]], [[Edouard Manet]]
 
* Organizm społeczny jest identyczny z biologicznym (...). W społeczeństwie, podobnie jak w ciele ludzkim, panuje harmonia...harmonia…
** Źródło: Jerzy Adamski, ''Historia literatury francuskiej. Zarys'', Wrocław 1989, s. 147.
 
* [[Oskarżam!]]
** ''J'accuseJ’accuse!'' (fr.)
 
* Prawdziwa odwaga polega na tym, żeby pozostawać na placu i prowadzić walkę choćby w najmniej sprzyjających warunkach.