Użytkownik:Tad126/brudnopis: Różnice pomiędzy wersjami

*'''Tak. Mam do nich stosunek osobisty, staram się rozumieć - samotność Fryki nieustannie opuszczanej przez Wotana, czy ciepła postaci Waltruty, która tak bardzo chce pomóc siostrze.'''

* '''Z polskich śpiewaków zawsze wyjątkowo ceniłam artyzm Hiolskiego.'''

* '''Na szczęście śpiewam nie dla krytyków tylko dla publiczności.'''

* '''Mahler jest moim ulubionym kompozytorem i dlatego ze szczególną pieczołowitością i pietyzmem podchodziłam do pracy nad Jego dziełami. (...) Wyjątkowym koncertem dla mnie było wykonanie III. Symfonii Mahlera pod batutą Hansa Swarowskiego - specjalisty od muzyki Mahlera. Otóż nieczęsto się zdarza, aby cała rodzina uczestniczyła w wykonaniu koncertu na estradzie Filharmonii Narodowej. Ja śpiewałam przepiękną partię solową mezzosopranową, córki w chórze dziecięcym zaproszonym do udziału w tym koncercie i na dodatek mąż w orkiestrze Filharmonii Narodowej, której skrzypkiem jest od wielu lat.'''

* '''Taki już los mezzosopranów, że nawet jako młode dziewczyny bywają czarownicami czy starymi Cygankami.'''

*K.SZ.R. - '''Bardzo lubię próby; zwykle żal mi, że już się kończą. Praca codzienna ze znakomitymi reżyserami i wspaniałymi ludźmi - jak [[w:de:Erhard Fischer (Regisseur)|Fischer]], [[Aleksander Bardini|Bardini]], [[w:Maurice Béjart|Béjart]] - to wielka radość. Naturalnie, ostateczna postać realizacji (ale czy kiedykolwiek jest ona ostateczną?) na scenie czy estradzie - to moment bardzo ważny. W rezultacie - koncert, spektakl to chwila konfrontacji ze sobą samym, z audytorium, zespołem.'''

* '''Krystyna Szostek-Radkowa w roli i partii Carmeny była rewelacyjna: nie wyobrażam sobie czy jest dziś lepsza Carmen w Europie pod każdym względem - wokalnym, aktorskim, aparycyjnym.'''

==== [[w:Tadeusz Kijonka|Tadeusz Kijonka]] ====

* '''I gdy 15 marca1998marca 1998 roku - w 40. rocznicę pracy artystycznej kreowała na scenie Opery Śląskiej w spektaklu jubileuszowym rolę Cześnikowej w ''Strasznym Dworze'' - jako Jadwiga wystąpiła na jej życzenie studentka maestry Anna Lubańska ( obecnie solistka Teatru Wielkiego w Warszawie). I tę sytuację można by uznać za symboliczną dla postawy Krystyny Szostek-Radkowej, która przecież kreowała w młodości tę piękną rolę. Bo w sztuce - tak jak w życiu -trzeba respektować prawa czasu. Czyli - harmonii.'''

* '''Najpiękniejszych wrażeń dostarczyła nam jednak wczoraj solistka Rapsodii: Krystyna Szostek-Radkowa. Tę znaną nam już dobrze z kilkakrotnych występów śpiewaczkę bytomską trzeba uznać za najlepszy mezzosopran polskiej estrady. Każda jej interpretacja to nie tylko świetny popis sztuki wokalnej i głosu o wspaniałej barwie, to przede wszystkim trafność odczucia interpretacyjnego muzyki. To coś więcej niż stylowe wykonanie, to jak gdyby transpozycja intencji kompozytora na dzisiejsze koncepcje estetyczne, przy zachowaniu istotnej mądrej wierności partyturze.'''

*'''Chętnie sklonowałbym Ją dla przyszłych pokoleń.'''

*'''To ja tylko jeszcze sobie pozwolę na chwilę wspomnień – jak Krystyna Szostek-Radkowa w 1974 roku zaśpiewała „O don fatale”, to mi jej „postawność” nie kojarzyła się z poczciwością. A na zakończenie Giaurow ją całował w rękę ! <p>Jeszcze teraz jako Filipiewna w Onieginie potrafi Szostek-Radkowa pokazać klasę i wzbudzić podziw formą wokalną.'''