Wikicytaty

Sakrament pokuty i pojednania: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
nowy cytat
m red., ort., format, dr zmiana
Linia 3:
* Ksiądz zawsze może zasłonić się tajemnicą spowiedzi. Szczególnie ksiądz w Polsce. Z zasady nietykalny, poza podejrzeniem.
** Autor: [[Paweł Borecki]]
** Źródło: „Biskup''Biskup nie przeprasza”przeprasza'', „Polska„Newsweek Newsweek”Polska” nr 9/, 2013, s. 30.
** Zobacz też: [[ksiądz]]
 
* Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.
** Autor: [[Jezus Chrystus]]
** Źródło: ''Ewangelia wg św. Jana'' 20:23
 
* Mało kto upije się przy spowiedzi. Wszyscy myślą o pokucie.
Linia 14:
** Zobacz też: [[pokuta]]
 
* Po otrzymaniu rozgrzeszenia powinniśmy uważać, aby nie powtórzyć błędu dziewięciu trędowatych, którzy nawet się nie odwrócili, aby podziękować (por. Ewangelia wg św. Łukasza 17,17).
** Autor: [[Raniero Cantalamessa]], ''Pascha. Przejście do tego, co nie przemija'', Kraków 2005, strs. 57.
** Zobacz też: ''[[Ewangelia wg Łukasza]]'' 17,17
 
* Spowiadający się nie wyznaje swych grzechów potajemnie w  swoim sercu (…), lecz odpowiednio ordynowanemu kapłanowi, który posiada wymagane pełnomocnictwo i  (…) władzę rozgrzeszania. (…) Władza odpuszczania grzechów rozciąga się na wszystkie grzechy.
** Źródło: ''The Catholic Encyclopedia'', wydanie 1911, t.  XI, s.  619–621.
 
* Spowiedź indywidualna jest praktykowana od IV  stulecia.
** Źródło: ''The Catholic Encyclopedia'' pod red. Roberta C.  Brodericka, 1967, t.  11, s.  58.
 
* Spowiedź – jakże wielka chwila w życiu człowieka i jakże często niedoceniane źródło życiowej siły.
** Autor: [[Wanda Półtawska]], „Rekolekcje''Rekolekcje Beskidzkie”beskidzkie''
 
* Spowiedź jest momentem, w którym jest najwyraźniej potwierdzona godność pojedynczego wierzącego. Tutaj jest on jedyny i wyłączny; Kościół istnieje w tym momencie tylko dla niego lub dla niej.
** Autor: [[Raniero Cantalamessa]], ''Pascha. Przejście do tego, co nie przemija'', Kraków 2005, s. 53.
 
* W  Biblii nigdzie nie ma wyraźnej wzmianki o  spowiedzi. (…) W  kościele wschodnim i  w  kościele zachodnim instytucja spowiedzi istnieje od XII wieku.
** Autor: ks. [[Bertrand L.  Conway]], ''The Question Box''
 
* Wczesne uwarunkowanie psychiczne to najbardziej efektywna metoda utrzymania stanu posiadania. Działa samo, z automatu, jak piesek Pawłowa. Nic nie trzeba robić, żadnych zabiegów, zachęty czy tzw. ewangelizacji. Sami przyjdą skruszeni. Stąd wczesna spowiedź, by uwarunkować najsilniej, by wmówić ofiarom grzeszność, zło, pokazać zagrożenia, śmiertelne zagrożenia, i siebie przedstawić jako jedyne lekarstwo, ratunek, wyzwolenie.
Linia 36 ⟶ 37:
** Źródło: rozmowa Tomasza Stawiszyńskiego, [http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/opinie/20131202/bartos-gender-sluzy-jako-haslo-wojenne ''Bartoś: „Gender” służy jako hasło wojenne'', krytykapolityczna.pl, 2 grudnia 2013]
 
* Wielu współczesnych historyków, zarówno katolickich, jak i  protestanckich, doszukuje się początków spowiedzi, stanowiącej przyjętą praktykę, w  kościołach Irlandii, Walii i  Brytanii, gdzie sakramentów, łącznie z  sakramentem pokuty, na ogół udzielali opat klasztoru oraz podlegający mu duchowni zakonni. Klasztorny zwyczaj spowiadania się i  korzystania z  publicznego i  prywatnego kierownictwa duchowego najwidoczniej stał się wzorem, na podstawie którego wprowadzono dla laików powtarzalną spowiedź i  spowiedź dewocyjną. (…) Niemniej dopiero w  XI wieku zaczęto w  czasie spowiedzi, przed odprawieniem pokuty, odpuszczać skryte grzechy.
** Źródło: ''The Catholic Encyclopedia'' pod red. Roberta C. Brodericka, 1967, t. 11, s. 75.
 
* Z  obrzędowych tekstów wynika, że zarówno publiczną, jak i  indywidualną spowiedź praktykowano w  Babilonie. W  gruncie rzeczy indywidualna spowiedź wydaje się starsza i  bardziej rozpowszechniona.
** Autor: [[Archibald H.  Sayce]] (historyk), ''The Religions of Ancient Egypt and Babylonia'', Edynburg 1902, s.  497.
 
* Za wszystkie te grzechy i  inne, których nie pamiętam, serdecznie żałuję, przyrzekam poprawę, ciebie zaś, ojcze duchowny, proszę o  pokutę i  rozgrzeszenie.
** Opis: tradycyjna formuła używana przy spowiedzi.
** Źródło: ks. dr  M. Dybowski, ''Liturgika'', 1945, s.  56.
 
 
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/wiki/Sakrament_pokuty_i_pojednania”