Umysł: Różnice pomiędzy wersjami

 

* Absolutny umysł (Bodhi) nie jest świadomością rzeczy, bo taka świadomość ustala przedmioty, a ustalanie iluzorycznych przedmiotów implikuje iluzoryczny podmiot. W ten sposób z tego, co jest ponad wielością i jednością, pochodzą wszystkie zróżnicowania. Kiedy rozróżniający podmiot skonfrontował się ze zróżnicowanymi przedmiotami, wynikła z tego różnorodność doprowadziła do identyfikacji. Tożsamość i różnorodność wyodrębniły także to, co nie jest ani tym samym, ani innym. Te konfliktujące zaburzenia wykształciły percepcję, a w dalszej konsekwencji i przedmiotową formę. To samo-ustanowione pomieszanie spowodowało lgnięcie do nazw, karmiczną aktywność, a więc i cierpienie. W ten sposób, to, co się zamanifestowało, stało się (zmiennym) światem, a to, co było stałe, ustanowiło przestrzeń. Odtąd przestrzeń odpowiada tożsamości, a świat różnorodności, a to, co nie jest ani podobne, ani inne, stanowi czującą istotę.

 

* Alfabet – ojciec umysłu.

 

* Ani matka, ani ojciec, ani żaden krewny nie może nam przynieść większego pożytku niż nasz własny, opanowany umysł.

 

* Błąd w tych mylnych naukach, jakie zazwyczaj głoszą filozofowie, tkwi w tym, że nie rozpoznają oni, iż obiektywny świat powstaje z samego umysłu: nie pojmują oni, że cały system umysłu także powstaje z samego umysłu (…), nieświadomi faktu, iż istnieje tylko jedna, wspólna esencja.

 

* Błogosławiony umysł zbyt mały, by wątpić.

 

* Cokolwiek złego może uczynić wróg wrogowi, lub nienawistny znienawidzonemu, nieopanowany umysł wyrządzi sobie większą krzywdę.

 

* Cudowne, doprawdy, jest opanowanie umysłu, tak trudnego do opanowania, zawsze żywotnego i chwytającego to co pożąda. Poskromiony umysł przynosi szczęście.

 

* Jeśli umysł poszukuje umysłu, to, co z natury nie jest iluzją, tworzy iluzję. Jeśli powstrzymasz całe chwytanie, nie znajdziesz nic realnego. Jeśli to, co nie jest iluzją, uspokoi się, gdzie jeszcze można dopatrzeć się iluzji?

 

* Konwencja to więzienie dla umysłu.

* Nie ma nic w umyśle, czego nie byłoby przedtem w zmysłach.

** ''Nihil est in intellectu, quod non sit prius in sensu.'' (łac.)

 

* Nieużywane żelazo rdzewieje, stojąca woda traci swoją czystość i gdy jest zimno zamarza – podobnie bezczynność nadwątla żywotność umysłu.

 

* Otwarty umysł jest jak forteca o wrotach nieokratowanych i niestrzeżonych.

 

* Pewne ograniczenie umysłu jest, jak się zdaje, cechą prawie niezbędną dla każdego człowieka czynu, a już przynajmniej dla każdego, kto poważnie zajmuje się gromadzeniem pieniędzy.

 

* System umysłu, który jest najbardziej charakterystycznym znamieniem osobowości, rodzi się z niewiedzy, różnicowania, pragnienia i działania, a jego aktywność jest napędzana poprzez postrzeganie, chwytanie i proces przywiązywania się do przedmiotów tak, jakby były rzeczywiste.

 

* Ten, kto chce pozostać w dobrym zdrowiu, powinien unikać smutnych nastrojów i zachowywać radosny umysł.

 

* Umysł jest jak malarz. Umysł wytworzył złożenia. Wszystkie istniejące światy są obrazami namalowanymi przez umysł.

 

* Umysł jest jak spadochron. Nie działa, jeśli nie jest otwarty.

 

* Umysł pozbawiony celu będzie błąkał się po mrocznych miejscach.

 

* Walki umysłów najczęściej toczą się w blasku żądzy.

 

* Z działań systemu umysłu powstaje idea duszy-ego i wszystkiego, co do niej należy; różnicowanie, przywiązanie i idea duszy-ego powstają jednocześnie niczym słońce i promienie jego światła.

 

* Z powodu zróżnicowania czegoś, co ze swej natury jest nierzeczywiste i złudne, pojawiają się fałszywe wyobrażenia i błędne rozumowanie, a po nich następują działania i gromadzi się energia ich nawyku, kalając czystą powierzchnię Uniwersalnego Umysłu; skutkiem tego system umysłu zaczyna działać i powstaje ciało fizyczne. Lecz różnicujący umysł nie jest świadom tego, iż przez swe różnicowanie i przywiązania warunkuje on całe ciało (…), budując świat przedstawień z aktywności swej wyobraźni.