Pius VII: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
N
 
m red., format
Linia 1:
'''[[w:Pius VII|Pius VII]]''', (właśc. '''Giorgio Luigi Barnaba Chiaramonti''' '''[[w:Benedyktyni|OSB]]'''; ur. 14 sierpnia 1742 w [[w:Cesena|Cesenie]], zm. 20 sierpnia 1823 w [[w:Rzym|Rzymie]]1742–1823) – [[w:papież|papież]] w okresie od 14 marca 1800 do 20 lipca 1823, [[w:sługa Boży|sługa Boży]] [[w:Kościół katolicki|Kościoła katolickiego]].
* Nowym przedmiotem troski, którą serce nasze jeszcze żywiej jest dotknięte – a która, przyznajmy, sprawia nam mękę, obarcza nas nieznośnym ciężarem i napawa nieskończoną trwogą – jest art. 22 konstytucji. Zezwala on nie tylko na wolność wyznań i sumienia – że użyjemy znajdującego się tam wyrażenia, ale daje tej wolności pomoc i opiekę, a poza tym sługom tego, co nazywa – wyznaniami. Zwracając się do biskupa takiego, jakim jesteś, nie potrzebuję dłuższej przemowy, byś jasno przyznał, jaki śmiertelny cios odebrała religia katolicka we Francji w tym artykule prawa. Już przez samo ustanowienie wolności wszystkich bez wyjątku wyznań – pomieszano prawdę z błędem: na równi z heretyckimi sektami, a nawet z przewrotnością żydowską postawiono świętą i niepokalaną Oblubienicę Chrystusową, Kościół, poza którym nie masz zbawienia. Nadto obiecując życzliwość i pomoc heretyckim sektom oraz ich ministrom, toleruje się i uprzywilejowuje nie tylko ich osoby – ale jednocześnie ich błędy. Jest to implicite klęskowa i zawsze pożałowania godna herezja, ta, którą święty Augustyn określa w tych słowach: «Twierdzi„Twierdzi ona, że wszyscy heretycy są na dobrej drodze i mówią prawdę; niedorzeczność tak potworna, że nie wiem, czy jakakolwiek sekta ją w istocie wyznaje»wyznaje”.
** Opis: w kontekście uchwalenia liberalnej konstytucji francuskiej.
** Źródło: H. Hello, ''Nowoczesne wolności w oświetleniu encyklik'', Warszawa 1910, s. 35.