Wikicytaty

Mieczysław Rakowski: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Linia 14:
** Autor: [[Jerzy Urban]], ''Jerzy Urban. Rozmawia Marta Stremecka'', Wyd. Czerwone i Czarne, Warszawa 2013, s. 113.
** Zobacz też: [[Jacqueline Kennedy Onassis]]
 
* Przez całe swe polityczne życie marzył, by stanąć za sterami Partii. (...) Z chłopa stał się polskim inteligentem. Neoficko żarliwym. Bardziej inteligenckim, niż liczni otaczający go dziedziczni. Inteligenci z racji swego urodzenia. Do swej inteligenckości dopłynął w mundurze Ludowego Wojska Polskiego. Podobnie jak Zygmunt Bauman, Adam Ważyk, Wojciech Jaruzelski. I wtedy wielu innych. Był socjaldemokratą w Partii zawsze prawie komunistycznej. A zwykle pragmatycznej i bezideowej. (...) Był ostatnim „komunistycznym" premierem „ostatniego 'komunistycznego' rządu”, jak wspomina się, kiedy już musi się wspomnieć. Szczególnego rządu. Tego, który ustawą o działalności gospodarczej z 23 grudnia 1988 roku przywrócił w Polsce gospodarkę rynkową, a ustawą z 17 maja 1989 roku o stosunku państwa do Kościoła Katolickiego - państwo wyznaniowe. Ale tych zasług tego rządu ani prawica, ani Kościół katolicki przypominać nie chce. Za to Rakowskiemu pamięta się, że był ostatnim pierwszym sekretarzem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Został z kartą „Czarnego Piotrusia” w ręku. Choć to on jako ostatni pierwszy sekretarz PZPR w styczniu 1990 roku sztandar jej kazał wyprowadzić. On. Nie „demokratyczna opozycja”, nie „pierwszy niekomunistyczny premier Polski” Tadeusz Mazowiecki. Był żeglarzem. Przez całe swe polityczne życie marzył, by stanąć za sterami swej Partii. Kiedy je dostał – okręt już tonął.▼
** Autor: [[Piotr Gadzinowski]], [http://www.lewica24.pl/ludzie-i-polityka/gadzinowski/3893-gadzinowski-fado-dla-rakowskiego.html lewica24.pl, 8 listopada 2013]▼
** Zobacz też: [[Polska_Zjednoczona_Partia_Robotnicza|PZPR]], [[Państwo_wyznaniowe|państwo wyznaniowe]]▼
 
* W okresie schyłkowego PRL kierownictwo PZPR zdało sobie jednak sprawę z tego, że jeżeli chce bezproblemowo przejść do nowego systemu i uniknąć dekomunizacji (tak jak później w Czechach czy Rumunii), musi na specjalnych zasadach ułożyć się z Kościołem, wiodącą siłą społeczno-polityczną w kraju. W związku z tym I sekretarz KC gen. Jaruzelski i premier Rakowski zgodzili się na powołanie Komisji Majątkowej oraz Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu. Było to prawdopodobnie wstępnie ustalone już podczas pielgrzymki Jaruzelskiego do Watykanu w 1987 r., a następnie w Magdalence i przy Okrągłym Stole.Decyzję tę ostatecznie zatwierdził Sejm PRL w maju 1989 r. w ustawie o stosunku państwa do Kościoła rzymskokatolickiego. Z kolei minister spraw wewnętrznych gen. Kiszczak przekazał w tamtym okresie klerowi większość teczek dotyczących jego współpracy z wywiadem PRL.
** Autor: [[Damian Chodorek]], [http://lewica.pl/index.php?id=24225 ''Pijarowy antyklerykalizm'', lewica.pl, 20 kwietnia 2011]
** Zobacz też: [[Okrągły Stół]], [[antyklerykalizm]]
 
▲* Przez całe swe polityczne życie marzył, by stanąć za sterami Partii. (...) Z chłopa stał się polskim inteligentem. Neoficko żarliwym. Bardziej inteligenckim, niż liczni otaczający go dziedziczni. Inteligenci z racji swego urodzenia. Do swej inteligenckości dopłynął w mundurze Ludowego Wojska Polskiego. Podobnie jak Zygmunt Bauman, Adam Ważyk, Wojciech Jaruzelski. I wtedy wielu innych. Był socjaldemokratą w Partii zawsze prawie komunistycznej. A zwykle pragmatycznej i bezideowej. (...) Był ostatnim „komunistycznym" premierem „ostatniego 'komunistycznego' rządu”, jak wspomina się, kiedy już musi się wspomnieć. Szczególnego rządu. Tego, który ustawą o działalności gospodarczej z 23 grudnia 1988 roku przywrócił w Polsce gospodarkę rynkową, a ustawą z 17 maja 1989 roku o stosunku państwa do Kościoła Katolickiego - państwo wyznaniowe. Ale tych zasług tego rządu ani prawica, ani Kościół katolicki przypominać nie chce. Za to Rakowskiemu pamięta się, że był ostatnim pierwszym sekretarzem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Został z kartą „Czarnego Piotrusia” w ręku. Choć to on jako ostatni pierwszy sekretarz PZPR w styczniu 1990 roku sztandar jej kazał wyprowadzić. On. Nie „demokratyczna opozycja”, nie „pierwszy niekomunistyczny premier Polski” Tadeusz Mazowiecki. Był żeglarzem. Przez całe swe polityczne życie marzył, by stanąć za sterami swej Partii. Kiedy je dostał – okręt już tonął.
▲** Autor: [[Piotr Gadzinowski]], [http://www.lewica24.pl/ludzie-i-polityka/gadzinowski/3893-gadzinowski-fado-dla-rakowskiego.html lewica24.pl, 8 listopada 2013]
▲** Zobacz też: [[Polska_Zjednoczona_Partia_Robotnicza|PZPR]], [[Państwo_wyznaniowe|państwo wyznaniowe]]
 
* Żyjemy w państwie wyznaniowym, to nie ulega wątpliwości. I dużą część winy za panoszenie się Kościoła w Polsce ponosi rząd Mieczysława Rakowskiego. Bo to oni rzutem na taśmę – w maju 1989 roku – dali Kościołowi prezent. W postaci Ustawy o stosunku państwa i Kościoła. To właśnie tam zapisano między innymi, że każda parafia ma dostać bodaj 15 ha. Tak zaczęło się rozdawnictwo ziemi i staliśmy się państwem klerykalnym. (…) To, że nastąpiła ta bezkrwawa zmiana w 1989 roku, to też zasługa PZPR.
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/wiki/Mieczysław_Rakowski”