Gamal Abdel Naser: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
m int.
Rotlink (dyskusja | edycje)
m martwy link
Linia 8:
* (...) Naser jest z nami. Jest on pierwszym przywódcą Arabów czasów współczesnych, który potrafił uwolnić się od obcej przemocy! W jego stronę powinniśmy zwrócić nasze oczy.
** Autor: [[Muammar al-Kaddafi]]
** Źródło: Tadeusz Fryzel, [http://web.archive.org/20110814124417/trzeciswiat.wordpress.com/2011/05/11/socjalizm-muzulmanski-w-libijskiej-dzamahirijji/ ''Socjalizm muzułmański w Libijskiej Dżamahirijji'']
 
* W opinii całej arabskiej młodzieży Naser był jedynym człowiekiem we współczesnej historii Arabów, który był zdolny urzeczywistnić nadzieje i aspiracje narodu arabskiego do lepszego, zjednoczonego i aktywnego życia. Zdolny był znosić cierpienia arabskiego narodu. W efekcie patrzymy na niego, jako na kogoś, kto był zdolny wyrażać nasze nadzieje i znosić nasze cierpienia, zanim nawet spotkaliśmy go. Oto tajemnica pozycji, jaką Gamal Abdel Naser zajmuje w duszach arabskiej młodzieży.
** Autor: [[Muammar al-Kaddafi]]
** Źródło: Tadeusz Fryzel, [http://web.archive.org/20110814124417/trzeciswiat.wordpress.com/2011/05/11/socjalizm-muzulmanski-w-libijskiej-dzamahirijji/ ''Socjalizm muzułmański w Libijskiej Dżamahirijji'']
 
* Wszyscy XX-wieczni autokraci, poczynając od Mussoliniego i Atatürka, który wyłonił się z gruzów otomańskiego imperium, po Stalina Hitlera i Mao Tse-Tunga, naśladowali Bonapartego – prekursora i wzorca współczesnych tyranów. W ich ślady poszli pomniejsi despoci – Sukarno w Indonezji, Ho Chi Minh i Pol Pot w Indochinach, Naser i Saddam na Bliskim Wschodzie, Peron i Castro w Ameryce Łacińskiej, Kadafi, Bokassa i Idi Amin w Afryce. Wszystkie te ponure postacie dopuszczające się najstraszliwszych bestialstw, począwszy od ludobójstwa, a skończywszy na ludożerstwie, były w gruncie rzeczy groteskową parodią korsykańskiego mistrza.