Wilhelm II Hohenzollern: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
+ |
uzupeł. oryginału, drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
[[Plik:Wilhelm II of Germany.jpg|mały|<center>Wilhelm II]]
'''[[w:Wilhelm II Hohenzollern|Wilhelm II Hohenzollern]]''' (1859–1941) – ostatni król Prus i cesarz niemiecki (1888–1918).
* Być twardym w bólu, nie życzyć sobie tego, co jest nieosiągalne lub bezwartościowe, być zadowolonym z dnia takiego jaki jest; we wszystkim szukać dobra i cieszyć się naturą i ludźmi takimi, jacy są; pocieszyć się po tysiącach gorzkich chwil jedną, która jest piękna, a sercem i umiejętnościami dawać co najlepsze nawet wtedy, gdy nie ma za to podziękowania.
Linia 8:
* Gdy znajdziecie się oko w oko z wrogiem, bijcie go! Nie dawajcie pardonu! Nie bierzcie jeńców! Kto wpadnie w wasze ręce, jest wasz! Tak samo, jak przed tysiącem lat Hunowie pod wodzą Attyli zyskali sławę, a o ich potędze do dzisiaj mówią nam przekazy i baśnie, również wy utrwalcie imię Niemców w Chinach na następne tysiąc lat – tak, aby nigdy więcej żaden Chińczyk nie odważył się spojrzeć krzywo na Niemca!
** ''Kommst ihr vor den Feind, so wird derselbe geschlagen! Pardon wird nicht gegeben! Gefangene werden nicht gemacht! Wer euch in die Hände fällt, sei euch verfallen! Wie vor tausend Jahren die Hunnen unter ihrem König Etzel sich einen Namen gemacht, der sie noch jetzt in der Überlieferung gewaltig erscheinen läßt, so möge der Name Deutschland in China in einer solchen Weise bestätigt werden, daß niemals wieder ein Chinese es wagt, etwa einen Deutschen auch nur scheel anzusehen.'' (niem.)
** Opis: 27 lipca 1900 w Bremerhaven, podczas odprawy oddziałów żołnierzy niemieckich udających się do [[Chiny|Chin]] w celu stłumienia powstania bokserów.
** Źródło: ''Mowa huńska'', przeł. Henryk Stanke, w: ''Wielkie mowy historii'', t. 2, wyd. Polityka Spółdzielnia Pracy, Warszawa 2006.
| |||