Wojna domowa w Libii (2011): Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Flag of Libya.svg|mały|Flaga Libii w latach 1951-19691951–1969, używana przez protestujących jako symbol rewolucji]]

* Będziemy walczyć do ostatniego człowieka, a nawet do ostatniej kobiety (...…) Libia to nie Tunezja czy Egipt.

* Europa nie może dopuścić, by u jej granic powstała jątrząca się rana w postaci państwa będącego międzynarodowym pariasem. (...…) Jeśli demokratyczne aspiracje Libijczyków zostaną stłumione, to będzie to złym sygnałem.

* Interwencja w Libii musi mieć ograniczone cele i czas trwania. Ameryki ani Europy nie stać na kolejną długą wojnę w kraju muzułmańskim ani z powodów politycznych, ani gospodarczych, ale również i moralnych. To Libijczycy sami muszą obalić Kaddafiego, świat może im co najwyżej w tym pomóc. (...…) To dobitny znak dla innych szaleńców tytułujących się przywódcami czy prezydentami – nie mogą bezkarnie mordować swych poddanych.

* Jestem przekonany, że Polska powinna prezentować w tej sprawie zdrowy rozsądek i powściągliwość. W sytuacji, kiedy niezbędna będzie potrzeba humanitarnej i solidarnej akcji ogólnoeuropejskiej w przypadku ludności cywilnej, będziemy rozważać ewentualne nasze uczestnictwo, w ramach polskich możliwości. (...…) W sytuacji, z którą mamy do czynienia w Libii, na pewno nie ma mowy o zagrożeniu polskich interesów czy polskiego bezpieczeństwa, ani ogólnie rzecz biorąc natowskiego. Dlatego rozumiejąc zaangażowanie i emocje niektórych przywódców europejskich, my nie podzielamy tych emocji, tego punktu widzenia, który skłania niektórych do szybkich, drastycznych kroków.

** Autor: [[Donald Tusk]], [http://wiadomosci.gazeta.pl/Wiadomosci/1,80271,9282392,Tusk_o_Libii___Polska_powinna_zachowac_zdrowy_rozsadek_.html gazeta.pl, 18 marca 2011, ''Tusk o Libii: "Polska„Polska powinna zachować zdrowy rozsądek"rozsądek”'']

* Największy paradoks polityczny ostatnich dni, czyli Liga Arabska prosi o interwencję międzynarodową przeciwko jednemu ze swoich członków i zostaje odprawiona z kwitkiem – długo nie zostanie zapomniany. (...…)<br />Łatwość, z jaką Zachód – po latach katastrofalnego poparcia dla dyktatorskich reżimów i nie mniej katastrofalnej interwencji USA w Iraku – został na Bliskim Wschodzie strategicznie zmarginalizowany, budzić musi zdumienie zwłaszcza tych, którzy na Zachodzie polegali.

* Nie jestem prezydentem, aby ustępować, jestem wodzem rewolucji. Tu są groby moich przodków. Chcecie, żeby okupowała was Ameryka, tak jak Afganistan?! (...…) Jeszcze nie użyłem siły, ale to zrobię, w zgodzie z prawem międzynarodowym i libijską konstytucją. Wtedy wszystko będzie płonąć!

* Rezolucja Rady Bezpieczeństwa w sprawie Libii jest wadliwa i szkodliwa. Przypomina średniowieczne wezwanie do wypraw krzyżowych. (...…) Rząd Libii nie spełnia kryteriów demokratycznych, ale to jeszcze nie usprawiedliwia zbrojnej interwencji.

* [UE i USA] powinny powstrzymać Kaddafiego przed użyciem ciężkiej broni przeciw swemu narodowi! Można by to zrobić, ustanawiając strefy zakazu lotów. Zachód powinien powstrzymać Algierię od pomagania dyktatorowi. (...…) Zamiast tego mamy miękkie stwierdzenia, że szkoda, że zginęli ludzie.

* Włoskie przywództwo w UE w sprawie polityki libijskiej polega na trzęsieniu się ze strachu wobec gróźb w sprawie imigracji. (...…) Libia jest pierwszym dostawcą ropy i czwartym dostawcą gazu do Włoch. (...…) Zachodowi, którego przywódcy na każdym kroku prawią kazania o demokracji, nie wolno być biernym. Berlusconi powinien zatelefonować do Kaddafiego już parę dni temu i twardo zagrozić, że jeśli natychmiast nie skończy przelewu krwi, to zostanie obłożony m.in. embargiem handlowym. To nie byłoby dla Europy tanie, ale nie możemy przecież w nieskończoność budować swego bezpieczeństwa na południowej flance na sojuszach z krwawymi dyktatorami.

* Zaczynaliśmy jako prawnicy, żądając poszanowania naszych praw, a zostaliśmy rewolucjonistami. Nie wiemy, jak się do tego zabrać. (...…) Przez 42 lata żyliśmy z tym barbarzyństwem. Teraz wreszcie jesteśmy na swoim.