Umberto Eco: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
+1, drobne redakcyjne, formatowanie automatyczne |
+1, drobne redakcyjne |
||
Linia 17:
* Wszyscy na tym świecie cierpią, chcieliby bowiem wrócić tam, skąd przybyli, a zapomnieli już, jak to osiągnąć.
===
<small>(Warszawa 1990, tłum. A. Szymanowski)</small>
* A potem, jeśli nie brak ci przenikliwości, spostrzeżesz, w jaki sposób wciągnąłem cię w pułapkę, bo przecież mówiłem ci na każdym kroku, ostrzegałem dokładnie, że prowadzę ku potępieniu (...).▼
<!-- Cytaty dodawaj w osobnym haśle! -->▼
{{osobne|Imię róży}}▼
* Badaj twarze, nie słuchaj tego, co mówią usta.▼
* [Abelard] używał (...) sformułowania '''nulla rosa est'''[gr. „nie ma róży”], by wskazać, że język może mówić albo o rzeczach, które przepadły, albo o rzeczach nieistniejących.(....) róża jest figurą symboliczną tak brzemienną w znaczenia, że nie ma już prawie żadnego: róża mistyczna i nie masz róży, która by nie zwiędła, [wojna Dwóch Róż], róża jest różą, [różokrzyżowcy], dziękuję za wspaniałe róże, świeżość i woń róż.▼
* By istniało zwierciadło świata, świat musi mieć jakiś kształt.▼
* Czasem prostaczkowie lepiej pojmują sprawy niźli uczeni.▼
====''Dopiski na marginesie „Imienia róży”''====
▲* A potem, jeśli nie brak ci przenikliwości, spostrzeżesz, w jaki sposób wciągnąłem cię w pułapkę, bo przecież mówiłem ci na każdym kroku, ostrzegałem dokładnie, że prowadzę ku potępieniu (
▲* [Abelard] używał (
* Autor powinien umrzeć po napisaniu powieści, by nie stawać na drodze, którą ma przed sobą tekst.
* (
* (…) chciałem, żeby czytelnik się bawił (…), po prostu przełamać barierę, jaką wzniesiono między sztuką a tym, co się podoba.
** Źródło: s. 613, 620
* Czy jest pisarz, który pisałby tylko dla potomnych? Nie, nawet jeśli tak twierdzi; gdyż może jedynie wyobrażać sobie potomnych na podstawie tego, co wie o współczesnych.
Linia 31 ⟶ 45:
* Istnieją pomysły obsesyjne, nie ma nigdy naszych własnych, a książki rozmawiają między sobą i prawdziwe śledztwo policyjne powinno wykazać, że winowajcami jesteśmy my.
** Opis:
* Jakiego modelowego czytelnika pragnąłem, kiedy pisałem? Z pewnością chodziło mi o wspólnika, godzącego się na grę, którą podjąłem. (
* Kiedy autor powiada, że pracował w porywie natchnienia, kłamie.
Linia 57 ⟶ 71:
* W gruncie rzeczy podstawowe pytanie filozofii brzmi tak samo jak w powieści kryminalnej: kto zawinił?
* (
▲<!-- Cytaty dodawaj w osobnym haśle! -->
▲{{osobne|Imię róży}}
▲* Badaj twarze, nie słuchaj tego, co mówią usta.
▲* By istniało zwierciadło świata, świat musi mieć jakiś kształt.
▲* Czasem prostaczkowie lepiej pojmują sprawy niźli uczeni.
===''Trzecie zapiski na pudełku od zapałek''===
Linia 110 ⟶ 114:
* Autoerotyzm to „nerwica wyboru” współczesnego człowieka.
* (
** Źródło: ''Pejzaż semiotyczny''
Linia 126 ⟶ 130:
==Wypowiedzi w wywiadach==
* Aż do rewolucji francuskiej był on [antysemityzm] teologiczny, Żydów oskarżano o zabicie Chrystusa. Żyli w gettach, przez które od czasu do czasu przetaczały się krucjaty, paląc, mordując i zabierając Żydom trochę złota. Ale nikt ich nie oskarżał, że chcą rządzić światem. (
** Źródło: rozmowa Miłady Jędrysik, ''Wszyscy mamy paranoję'', „Książki. Magazyn do czytania”, nr 2/październik 2011.
** Zobacz też: [[antysemityzm]], [[Żydzi]]
* Być może szkoła nie powinna już uczyć, kim był Platon, tylko właśnie jak filtrować informacje. (
** Źródło: rozmowa Miłady Jędrysik, ''Wszyscy mamy paranoję'', „Książki. Magazyn do czytania”, nr 2/październik 2011.
** Zobacz też: [[edukacja]]
Linia 150 ⟶ 154:
** Źródło: rozmowa Vicentego Verdu, „El Pais”, tłum. „Forum”, 24 maja 2010.
* Najważniejsze jest chyba to, że spisek zdejmuje winę z nas samych. Nie zrobiłem kariery, bo miałem zawistnego szefa. Albo dlatego, że akurat jacyś
** Źródło: rozmowa Miłady Jędrysik, ''Wszyscy mamy paranoję'', „Książki. Magazyn do czytania”, nr 2/październik 2011.
** Zobacz też: [[teoria spiskowa]]
* Podobnie jak Włochy były laboratorium faszyzmu, które potem skopiowała Hiszpania, w tej chwili są laboratorium „berlusconizmu”, i trzeba będzie zobaczyć, co się wydarzy. (
** Źródło: rozmowa Vicentego Verdu, „El Pais”, tłum. „Forum”, 24 maja 2010.
** Zobacz też: [[Silvio Berlusconi]], [[Eva Perón]]
Linia 168 ⟶ 172:
** Zobacz też: [[ksiądz]]
* Przecież prawdziwe spiski też się zdarzają. Tylko że o nich wcześniej czy później dowiadują się wszyscy. Bo kończą się fiaskiem właśnie dlatego, że wszyscy już o nich wiedzą. A kiedy kończą się sukcesem, po prostu przechodzimy nad nimi do porządku dziennego. (
** Źródło: rozmowa Miłady Jędrysik, ''Wszyscy mamy paranoję'', „Książki. Magazyn do czytania”, nr 2/październik 2011.
Linia 181 ⟶ 185:
** Źródło: rozmowa Miłady Jędrysik, ''Wszyscy mamy paranoję'', „Książki. Magazyn do czytania”, nr 2/październik 2011.
** Zobacz też: [[Dan Brown]]
{{commons|Category:Umberto Eco}}
|