Język polski: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
Alessia (dyskusja | edycje)
+1, int., poprawa linków, szablon
Linia 1:
'''[[w:Język polski|Język polski]]''' – należy do grupy języków[[język]]ów zachodniosłowiańskich, stanowiących część rodziny języków indoeuropejskich. Język polski; jest językiem ojczystym około 44 milionów [[człowiek|ludzi]] na świecie.
* [[A niechaj narodowie wżdy postronni znają|A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają]].
** Autor: [[Mikołaj Rej]]
** Źródło: ''Do tego co czytał'' (1562)
** Zobacz też: [[Polacy]]
 
* Czas już zrozumieć, że od tego, czem będzie dla nas język polski, zależnym się stanie cały poziom naszej kultury umysłowej, że Francja temu właśnie zawdzięcza swą niezaprzeczoną hegemonję duchową nad światem, że jest narodem najbardziej ceniącym swój język o najgruntowniej go posiadającym – a jeśli to promieniowanie nieco osłabło w ostatnich czasach, to dlatego, że się zaczęła sprzeniewierzać swym tradycjom szkolnym.
** Autor: o. [[Jacek Woroniecki]], ''Około kultu mowy ojczystej'', Wydawnictwo Antyk Marcin Dybowski, Komorów 2010, s. 38.
** Zobacz też: [[kultura]]
 
* Dopiero w XV wieku, dopiero za panowania Jagiellonów, powstał, urósł i zmężniał ten wspaniały język polski, który wejdzie do literatury XVI wieku, a będzie w swoim pięknie, zwrotności i układności z najpiękniejszą konkurował łaciną i zacznie upadać i brudzić się, żargonować, dopiero po drugiej wojnie światowej. Wszystko się na świecie zmienia, nic nie stoi w miejscu.
** Autor: [[Stanisław Cat-Mackiewicz]], ''Herezje i prawdy'', wyd. „Universitas”, Kraków 2012, s. 278
** Zobacz też: [[żargon]]
 
* Język polski ma ortografię o jakieś sto razy łatwiejszą niż inne języki świata! Nawet gramatyka nie jest tak trudna. Tym się jednak różnimy od innych narodów, że przykładamy szczególną uwagę do poprawności językowej. Kiedyś widziałem, jak w tramwaju dwóch panów prawie się pobiło sprzeczając o to, czy mówić „otworzyłem” czy „otwarłem”. Zobaczyli mnie i zapytali, więc ja im na to „nie ma się o co kłócić, bo obie formy są poprawne”. Ale Polacy lubią roztrząsać takie dylematy.
** Autor: [[Jan Miodek]]
** Źródło: Aleksandra Łuczyńska, [http://www.gazetalubuska.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20090815/WYWIADY/947740581 ''Jan Miodek: - Polski nie jest trudny!''], gazetalubuska.pl, 15 sierpnia 2009
** Zobacz też: [[ortografia]]
 
* Mówienie po polsku sprawia mi wielką frajdę – choć nie wiem czy widzom, którzy widzieli film, spodobał się mój akcent. Dla mnie język polski jest jednym z najpiękniejszych – miękki, pełen uroczej melodyki, rytmu, różnych intonacji. Nie wiem, czy mówię na tyle dobrze, bym kiedykolwiek mogła zagrać Polkę, ale chętnie powtórzyłabym doświadczenie i zagrała Czeszkę mieszkającą w Polsce!
Linia 19 ⟶ 23:
 
* Ostatecznie herezje, jak się wtedy mówiło, czyli wyznawcy buntu przeciwko Rzymowi, dały dużo kulturze polskiej przed rozpowszechnienie języka polskiego w piśmie. Reformacja jest niewątpliwie jeśli nie matką, to czcigodną akuszerką tego języka, który przez pisarzy polskich zarówno heretyckich, jak i katolickich dźwignięty został do prawdziwej potęgi i majestatu. Ale nie byłby język tak piękny, gdyby go nie kształtowała kultura łacińska, toteż wpływ i Rzymu, i katolicyzmu jest w tym czasie dla kultury polskiej równie pożyteczny.
** Autor: [[Stanisław Mackiewicz|Stanisław Cat-Mackiewicz]], ''Dom Radziwiłłów'', wyd. „Czytelnik”, Warszawa 1990, s. 79, 80.
 
* (...) polszczyzna jest zobowiązaniem, a dla niektórych pasją.
** Autor: [[Czesław Miłosz]], ''Dziewięćdziesięcioletni poeta podpisuje swe książki''
 
* To, co się nazywa językiem polskim, jest kontynuacją historyczną stanu językowego przedpolskiego, to znowu kontynuacją stanu prasłowiańskiego, stan prasłowiański kontynuacją stanu przedsłowiańskiego, stan przedsłowiański kontynuacją stanu wspólnoarioeuropejskiego i praarioeuropejskiego [praindoeuropejskiego], ten ostatni kontynuacją stanu przedarioeuropejskiego. Cofając się myślą dalej wstecz, gubimy się w pomroce wieków. Możemy wypowiadać różne domysły i mniej lub więcej dowcipne przypuszczenia, ale nie jesteśmy w stanie odtworzyć sobie obrazu języka pierwotnego w sposób mniej lub więcej określony.
** Autor: [[Jan Niecisław Baudouin de Courtenay]], ''Zarys historii języka polskiego'', Warszawa b.r., s. 152.
 
* To, co naturalne w gwarach, jest błędem w wymowie ogólnopolskiej.
Linia 32 ⟶ 39:
** Źródło: [http://kultura.onet.pl/ksiazki/rozmowy/prof-bralczyk-znaki-diakrytyczne-sa-nam-potrzebne-,1,5423574,artykul.html ''Prof. Bralczyk: znaki diakrytyczne są nam potrzebne do szczęścia''], kultura.onet.pl, 18 lutego 2013
** Zobacz też: [[znaki diakrytyczne]]
 
'''Zobacz też:'''
{{wikisłownik}}
* [[etnolekt śląski]]
* [[Rada Języka Polskiego]]