Scenariusz: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
m Anulowanie wersji 397776 autora 83.9.66.96, dr zmiana
Linia 4:
 
* Jeśli scenarzysta zarabia kilkadziesiąt tysięcy za scenariusz, nad którym powinien pracować pół roku to wychodzi, że ma mniejszą średnią niż facet odśnieżający ulice.
** Autor: [[Łukasz Kośmicki]], [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=63241 Wywiadwywiad, 18 lutego 2010]
 
* (...) nagroda jest gwarancją, że scenariusz ma ręce i nogi.
** Autor: [[Piotr Wereśniak]], [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=2729 Wywiadwywiad, 2001]
 
* Okres wzajemnej nieufności powinien się dla kina i literatury skończyć. Literat jest kinu potrzebny. Nie gotowe dzieło literackiej, książka, ale właśnie żywy literat, autor scenariuszy.
Linia 13:
 
* Pisanie scenariuszy jest fajną sprawą, bo można kierować bohatera w różne strony, on może dokonać wyboru, którego samemu się nie dokona, albo, którego w przeszłości się nie dokonało i teraz się żałuje.
** Autor: [[Łukasz Kośmicki]], [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=63241 Wywiadwywiad, 18 lutego 2010]
 
* Polska kinematografia jest offowa, nie jest z natury profesjonalna. Mamy model, w którym brakuje dobrych producentów, jest ledwie dwóch, trzech ludzi, którzy się na producentów nadają. To nie tak, że filmy są średnie, bo scenariusze są średnie. Po prostu cały nasz przemysł jest średni.
** Autor: [[Łukasz Kośmicki]], [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=63241 Wywiadwywiad, 18 lutego 2010]
 
* Scenarzysta powinien przede wszystkim wiedzieć, co ma do powiedzenia.
** Autor: [[Maciej Karpiński]], ''Niedoskonałe odbicie. O sztuce pisania scenariusza filmowego''. Warszawa 1995.
 
* W polskim kinie częstym błędem jest niedopracowanie na etapie scenariusza. Ponieważ sam piszę teksty, wiedza zdobyta na studiach pomaga mi przy narracji, konstrukcji bohatera. Pomimo różnic między językiem filmu i literatury, korzystam z doświadczeń zdobytych na polonistyce.
** Autor: [[Artur Pilarczyk]], [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41260 Wywiadwywiad, 2007]
** Zobacz też: [[film]]
 
* Zawsze scenariusz określa granice, w których można penetrować taką postać. W czasie prób okazuje się, jaki jest ten okręg, w którym się zamykamy w rozważaniach o postaci. I tak się spieramy, spieramy, aż wreszcie już wiadomo, że tak trzeba będzie podchodzić do kobiety w tym konkretnym projekcie artystycznym. To jest właśnie najciekawsza strona prób, bo nagle się okazuje, że to, co się mówi, zupełnie nie pasuje i wtedy się ustala coś nowego. To przecież stwarzanie czegoś z niczego, ta cała rzeczywistość teatralna czy filmowa. Nagle wiemy, w jakim klimacie i stylu układa się opowieść, i wtedy już wiadomo, jak grać.
** Autor: [[Ewa Dałkowska]], [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/nzsco.htm „Polska Dziennik”,Dziennik ŁódzkiŁódzki”, 7 października 2008]