Bóg Nilu: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Madeline 7 (dyskusja | edycje)
m drobne merytoryczne
m schemat, lit., dr zmiana
Linia 1:
'''[[w:Bóg Nilu|Bóg Nilu]]''' (ang. ''River God'') – powieść historyczno-przygodowa, autorstwa [[Wilbur Smith|Wilbura Smitha]], wydana w 1993 roku; tłum.tłumaczenie – Marcin Krygiel.
==Tom I==
* Był to być może dziecięcy popis, lecz wciąż jest we mnie dość z chłopca, by bawił mnie wojskowy ceremoniał.
Linia 6:
** Zobacz też: [[naród]]
 
* Często zastanawiało mnie to, że każdy nasz król (...) poświęcał tak znaczna część swojego żywota i majątku wznoszeniu obszernych, wiecznotrwałych grobowców z granitu i marmuru, podczas gdy za życia nie przeszkadzało mu zamieszkiwanie w pałacu o ścianach z gliny i krytych strzechą dachach.
 
* Człowiek ma dość wrogów wśród ludzi, by nie musiał szukać ich wśród bogów.
Linia 26:
 
* Lostris odezwała się pierwsza.<br />– Jesteś moim słońcem – wyszeptała. – Mrok spowija me dni bez ciebie.<br />-Jesteś Nilem mego serca – odrzekł cicho Tanus. – Wody twej miłości karmią mą duszę.<br />– Jesteś moim mężczyzną w tym świecie i wszystkich przyszłych światach.<br />– Jesteś moją kobietą i ślubuje ci miłość. Klnę się na oddech i krew Horusa – powiedział wyraźnie i głośno Tanus, a jego głos odbił się echem po kamiennych komnatach.<br />-Przyjmuję twoje ślubowanie i zwracam ci je po stokroć – krzyknęła Lostris. – Nikt nie jest w stanie wejść pomiędzy nas. Nic nie jest w stanie nas rozdzielić. Jesteśmy jednym na wieki.
** Opis: potajemne ślubowanie Tanusa i Lostris.
 
* (...) mężczyzna i kobieta są najbardziej zajadłymi drapieżnikami na Ziemi. Czujemy pokrewieństwo z sokołem, jego urodą i szybkością. Czapla i gęś dane zostały sokołowi przez bogów jako prawowita zdobycz. W ten sam sposób człowiekowi dane zostało zwierzchnictwo nad wszystkimi innymi stworzeniami świata.
** Zobacz też: [[czapla]], [[człowiek]]
 
Linia 44:
** Zobacz też: [[bóg]]
 
* Nie można cierpieć za całą ludzkość (...). Nie można też radzić na silę tym, którzy tego nie pragną.
 
* Nigdy nie wątpiłem, że bogowie czasem przykładają rękę do spraw śmiertelników.
Linia 63:
 
* Prosty lud bierze przykład z tych, którzy stoją wyżej.
** Zobacz tezteż: [[lud]]
 
* Ptaki leżały mi na dłoni drobne i lekkie, ich efektownego upierzenia nie zdołała przyćmić brzmieć.
Linia 102:
 
* Z muzyki biło niezrównane piękno. Radośnie ruszyłem, by odszukać grajka, skąd miałem wiedzieć, że była nim śmierć i że grała, by wezwać mnie do siebie?
** Opis: misterium w święto Ozyrysa.
** Zobacz też: [[śmierć]]
 
Linia 122:
 
* Obwiązuję cię, o tworze Setha,<br />Zamykam twe usta.<br />Ustąp przede mną, czerwona falo,<br />Cofnij się przede mną, czerwony kwiecie śmierci.<br />Przepędzam cię, o czerwony psie Setha.
** Opis: inkantacja przy opatrywaniu ran.
 
* On jest odbiciem, a nie zwierciadłem.<br />On jest muzyką, a nie lirą.<br />On jest kamieniem, a nie żłobiącym go dłutem.<br />On żyć będzie wiecznie.<br />On nie umrze powtórnie.<br /><br />Otwieram twe usta, byś mógł ponownie przemówić.<br />Otwieram twe nozdrza, byś mógł oddychać.<br />Otwieram twe oczy, byś mógł raz jeszcze ujrzeć przepych tego świata i boskich<br />zaświatów, gdzie zamieszkiwać będziesz od tego dnia.<br />Przyśpieszam bicie twego serca, byś mógł żyć wiecznie.<br />Nie umrzesz powtórnie.<br />Żyć będziesz wiecznie.
Linia 128:
 
* – Powinieneś być prawnikiem – zaśmiał się Tanus. – Sprawiasz, że słowa tańczą jak im zagrasz.
** Opis: do Taity.
 
* Prawa odnoga była powolna i żółta, bardziej stateczna, mniej apodyktyczna. Odnoga wschodnia – ponuro szarobłękitna, a rozzłoszczony, hardy nurt odpychał swego bliźniaka na bok po spotkaniu, odmawiając zgody na zmieszanie wód, odgarniał go pod brzeg i długo zachowywał swój gniewny charakter, by w końcu rozpłynąć się niechętnie w łagodniejszym, żółtym strumieniu.
** Opis: dwie odnogi Nilu.
 
* Przerażenie jest zaraźliwe.