Adolf Hitler: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m szablon
m format, dr zmiana
Linia 47:
* Jeśli dojdziemy kiedyś do władzy, to utrzymamy ją z pomocą Bożą. Nie damy już jej sobie odebrać.
** Opis: 17 października 1930.
** Źródło: ''Hitler. Reden und Proklamationen 1932–1945'', red.M M. Domarus, Frankfurt 1962, s. 140.
 
* Jeśli niemiecki naród nie potrafi zwyciężyć, to powinien zginąć.
Linia 89:
 
* Najgłupszym możliwym błędem z naszej strony byłoby pozwolenie niższym rasom na posiadanie broni. Historia dowodzi, że wszyscy zdobywcy, którzy pozwolili niższym rasom na posiadanie broni, szykowali tym sobie upadek.
** Źródło: ''Hitler'sHitler’s Secret Conversations'', Signet Books, 1961, s. 403, tłum. Norman Cameron i R.H. Stevens.
 
* Obie królowe sztuki – architektura i muzyka – nie mają żydostwu niczego do zawdzięczenia.
Linia 141:
* Walka z wewnętrznym wrogiem narodu nigdy nie rozbije się o formalną biurokrację lub jej nieudolność, lecz jedynie tam, gdzie formalna biurokracja państwowa miałaby się okazać niezdatną do rozwiązania jakiegoś problemu, naród niemiecki użyje swej aktywniejszej organizacji, by dopomóc sobie w zrealizowaniu konieczności życiowej (…), o czym może rozstrzygać państwo, o tym też ono rozstrzygnie. To, czego państwo nie będzie w stanie rozwiązać, zostanie rozwiązane za pomocą zorganizowanego ruchu (partyjnego).
** Opis: z przemówienia wygłoszonego na zjeździe norymberskim 11 września 1935.
** Źródło: Eberhard Jäckel, ''Panowanie Hitlera'', wyd. Ossolineum, Wrocław 1989, s. 62, 63, tłum. A A. Karaszniewicz-Mazur.
** Zobacz też: [[biurokracja]]
 
Linia 270:
** Autor: [[Paul von Hindenburg]]
** Opis: 26 stycznia 1933 na naradzie z liderami partii konserwatywnej (DNVP).
** Źródło: Eberhard Jäckel, ''Panowanie Hitlera'', wyd. Ossolineum, Wrocław 1989, s. 34, tłum. A A. Karaszniewicz-Mazur.
 
* Nie spotkałem wcześniej szczęśliwszych ludzi niż Niemcy, a Hitler jest jednym z największych ludzi. Starsi ufają mu, młodzi ubóstwiają. To jest właśnie uwielbienie narodowego bohatera, który uratował ich kraj.
Linia 281:
 
* Po wyborach do Reichstagu 31 lipca 1932 r. NSDAP pod przywództwem Hitlera stała się najsilniejszą partią. Liczba oddanych na nią głosów osiągnęła 37,3 proc. Nie była to wprawdzie większość, ale w porównaniu z poprzednimi wyborami liczba ta była więcej niż dwukrotna. (…) Ten przyrost pochodził głównie z obozu mieszczańsko-monarchistycznego. Potwierdzają to badania nad pochodzeniem społecznym wyborców. Wykazują one, że na NSDAP liczniej głosowali członkowie warstw posiadających, i to tych bogatszych, niż robotnicy czy bezrobotni.
** Autor: Eberhard Jäckel, ''Panowanie Hitlera'', wyd. Ossolineum, Wrocław 1989, s. 28, 29, tłum. A A. Karaszniewicz-Mazur.
 
* Stała aktywność bojowa na wciąż niespokojnym froncie (północna Francja, Belgia), w której pułk się zawsze znajdował, stawiały każdemu z należących do pułku najwyższe wymagania pod względem ofiarności i osobistego męstwa. Pod tym względem Hitler był dla swojego otoczenia wzorowym przykładem. Jego osobiste męstwo, jego przykładne wzorcowe zachowanie w wszelkich sytuacjach bojowych, wywierały potężny wpływ na jego kolegów, z którego to powodu, w połączeniu z jego skromnym usposobieniem i podziwu godną osobistą skromnością, cieszył się dużym szacunkiem zarówno u swoich przełożonych, jak i równych sobie.
Linia 288:
 
* Taktyka jego na tym polegała: posunąć się o krok dalej w okrucieństwie, cynizmie, kłamstwie, chytrości, odwadze, o ten jeden krok oszałamiający, wytrącający z normy, fantastyczny, niemożliwy, nie do przyjęcia… wytrzymać tam gdzie inni, przerażeni, wołają: ''pas''! Dlatego wtrącił naród niemiecki w okrucieństwo, i w okrucieństwo wtrącił Europę – on pragnął najokrutniejszego życia jako ostatecznego sprawdzianu zdolności do życia.
** Autor: [[Witold Gombrowicz]], ''[[Dziennik (Witold Gombrowicz)|Dziennik. 1953-19581953–1958]]'', Wydawnictwo Literackie, Kraków 2007, s. 430.
 
* Uznaję pana Hitlera – po pierwotnym wahaniu – za człowieka o najszczerszych narodowych uczuciach i cieszę się, że przywódca tego wielkiego ruchu będzie współpracował z nami i z innymi grupami prawicy.
Linia 296:
 
* Wszyscy XX-wieczni autokraci, poczynając od Mussoliniego i Atatürka, który wyłonił się z gruzów otomańskiego imperium, po Stalina Hitlera i Mao Tse-Tunga, naśladowali Bonapartego – prekursora i wzorca współczesnych tyranów. W ich ślady poszli pomniejsi despoci – Sukarno w Indonezji, Ho Chi Minh i Pol Pot w Indochinach, Naser i Saddam na Bliskim Wschodzie, Peron i Castro w Ameryce Łacińskiej, Kadafi, Bokassa i Idi Amin w Afryce. Wszystkie te ponure postacie dopuszczające się najstraszliwszych bestialstw, począwszy od ludobójstwa, a skończywszy na ludożerstwie, były w gruncie rzeczy groteskową parodią korsykańskiego mistrza.
** Autor: [[Paul Johnson]], ''Bohaterowie'', wyd. Świat Książki, Warszawa, 2009, ISBN s. 312, tłum. Anna i Jacek Maziarscy.
** Zobacz też: [[Benito Mussolini]], [[Mustafa Kemal Atatürk]], [[Józef Stalin]], [[Mao Zedong]], [[Napoleon Bonaparte]], [[Ho Chi Minh]], [[Gamal Abdel Naser]], [[Saddam Husajn]], [[Juan Peron]], [[Fidel Castro]], [[Muammar al-Kaddafi]], [[Jean-Bedel Bokassa]], [[Idi Amin]]
 
Linia 315:
[[ar:أدولف هتلر]]
[[az:Adolf Hitler]]
[[id:Adolf Hitler]]
[[bg:Адолф Хитлер]]
[[bs:Adolf Hitler]]
[[bg:Адолф Хитлер]]
[[ca:Adolf Hitler]]
[[cs:Adolf Hitler]]
Linia 331 ⟶ 332:
[[ko:아돌프 히틀러]]
[[hr:Adolf Hitler]]
[[id:Adolf Hitler]]
[[is:Adolf Hitler]]
[[it:Adolf Hitler]]