Ja wam pokażę! (powieść): Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m Alessia przeniosła stronę Ja wam pokażę! na Ja wam pokażę! (powieść), bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem: disambig
Alessia (dyskusja | edycje)
m int., drobne techniczne
Linia 33:
* Mężczyźni się tak bardzo nie zmieniają – jak daje popalić pierwszej żonie, to i drugiej na pewno da popalić.
 
* Między ludźmi zdarzają się różne rzeczy, ale najważniejsze to wyjaśnić, wybaczyć i dalej być ze sobą. Z każdego rozstania można wyciągnąć wnioski, drugi raz nie popełniać tego samego błędu...błędu… i tyle. Na tym polega mądrość...mądrość… Chyba...Chyba…
 
* Może z przyjaźnią jest tak jak z miłością, to, co nas drażni, nie może być odsunięte na potem?
Linia 47:
* Nie woła się innego faceta na pomoc przy żadnych urządzeniach, bo wtedy ten pierwszy facet czuje się niedowartościowany, niepotrzebny i gorszy.
 
* Po moich ostatnich doświadczeniach z maszynką do mięsa, która, gdy ją złożyłam do kupy, pozbawiła na jakiś czas prądu cały dom, (...) czytałam wszystkie instrukcje dołączone do sprzętów, z którymi miałam do czynienia.<br />Gdy jednak wygrzebałam spod stosu różnych przyrządów, mat i rurek, sporych rozmiarów książeczkę, po kilku stronach stwierdziłam, że ''Faust'' w przekładzie na język norweski byłby łatwiejszy do zrozumienia.
 
* Porozumienie można osiągnąć tylko wtedy, kiedy obie strony tego chcą, słuchają się nawzajem i tak dalej.
Linia 86:
* Właśnie dlatego ten świat tak wygląda, że kobieta nie umie powiedzieć nie, kiedy klepią ją w tyłek, wsadzają na baner i robią jej na piersiach nakrętki do radia, a ona cała ma emanować seksem, żebyś zechciał kupić samochód. I wy wtedy traktujecie nas jak gorszą połowę ludzkości.
 
* Właśnie tego jej zazdroszczę, jej i wszystkim nastolatkom. Nie ma rzeczy ostatecznych, wszystko można odwołać, naprawić, jakoś to będzie, dziś jest tak, a jutro może być inaczej, wystarczy jeden ekskjuz, żeby świat odwrócił się do góry nogami...nogami…
 
* Zdecydowanie wolę mężczyznę bez samochodu niż samochód bez mężczyzny.
Linia 105:
** Postać: ciocia Hanka
 
* – Jak mogłeś pisać jeszcze wczoraj, że mnie kochasz?<br />– Bo to nie było wyznanie (...) tylko taka forma podtrzymania cię na duchu.
** Opis: rozmowa porzuconej kobiety z mężem
 
Linia 127:
 
 
[[Kategoria:Powieści Katarzyny Grocholi]]
[[Kategoria:Polskie powieści obyczajowe]]
[[Kategoria:Powieści Katarzyny Grocholi]]