Światła września: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m dr |
m lit., format, dr zmiana |
||
Linia 1:
'''[[w:Światła września|Światła września]]''' (hiszp. ''Las luces de septiembre'') – powieść hiszpańskiego pisarza [[Carlos Ruiz Zafón|Carlosa Ruiza Zafóna]] z 1995 roku
* Bóg dzieli nierówno. Jednym daje wszystko, drugim figę z makiem…
** Źródło: rozdział 3
* Dobre opowieści nie potrzebują zbyt wielu
** Źródło: rozdział 11
* Fantazja to liczby, Dorianie. W tym tkwi cała sztuczka.
** Źródło: rozdział 2
* I, już po latach, przyrzekłem sobie, że zrobię wszystko, co w mojej mocy, żeby żadne dziecko więcej nie musiało żyć jak Jean, bez jednej chociażby zabawki.
** Źródło: rozdział 5
* Maski ujawniają prawdziwą twarz kryjącej się za nimi
** Źródło: rozdział 11
* Morze takie już jest, po jakimś czasie oddaje wszystko, szczególnie zaś wspomnienia.
Linia 19:
* Na szczęście nauczyłem się czytać. Ta umiejętność była dla mnie prawdziwym wybawieniem, od tej pory moimi przyjaciółmi stały się książki.
** Źródło: rozdział 5
* Na tym świecie cieni i świateł wszyscy, każdy z nas, musimy odnaleźć swoją własną drogę.
** Źródło: rozdział 13
* Nauczył się [Dorian], że petanka to zajęcie dla obywateli bliższych emeryturze, uganianie się za dziewczynami zaś to zajęcie dla piętnastolatków zadzierających nosa, ofiar burz hormonalnych atakujących cerę i zdrowy rozsądek. W jego wieku natomiast trzeba było cieszyć się rowerem, fantazjować i uważnie przyglądać się światu, w nadziei, że świat wreszcie zauważy ciebie.
** Źródło: rozdział 3
* Nie we wszystko, co widzą twoje oczy, powinieneś wierzyć. Obraz rzeczywistości, jaki podsuwają nam nasze oczy, jest tylko iluzją, efektem optycznym.
** Źródło: rozdział 2
* (
** Źródło: rozdział 11
* Podczas tej kilkugodzinnej pogawędki Simone wyczytała w oczach Lazarusa, że podobne myśli chodziły po głowie i jemu. Wyczytała w nich jednak także, że mężczyzna zamierza dochować wierności swojej żonie i że przyszłość ma im do zaoferowania jedynie przyjaźń. Prawdziwą, głęboką przyjaźń podobną do niewidzialnego mostu pomiędzy dwoma samotnymi światami, które dzielił ocean bolesnych wspomnień.
** Źródło: rozdział 5
* Samotność jest czasem drogą, która pozwala osiągnąć wewnętrzny spokój.
Linia 40:
* Samotność tworzy dziwne labirynty.
** Źródło: rozdział 5
* (
** Źródło: rozdział 3
* Świat jest pełen cieni, Ismaelu, cieni o wiele gorszych od istoty, z którą walczyliśmy tamtej nocy w Cravenmoore. Cieni, przy których twory Daniela Hoffmana są tylko dziecinna zabawką. Cieni mieszkających w każdym z nas.
Linia 49:
* Tak naprawdę magia jest tylko gałęzią fizyki.
** Źródło: rozdział 2
* – To niesprawiedliwe – powiedziała Simone do mewy. – Kiedy się rodzą, nikt
** Źródło: rozdział 5
* (
** Źródło: rozdział 11
* W sercu wszystkich dzieci jest szczególne miejsce dla tych, które wydały je na świat. Maleńkie światełko, które nigdy nie gaśnie. Gwiazdka na firmamencie.
** Źródło: rozdział 11
* Wiedziała, że cienie wielkiego miasta nie zdołają jej tu dosięgnąć, ale odległość nie jest przeszkodą dla pamięci.
** Źródło: rozdział 2
'''Zobacz też:'''
|