Tadeusz Miciński: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Tadeusz_micinskiTadeusz micinski.jpg|mały|<center>Tadeusz Miciński</center>]]

* Chodźcie, chodźcie moje smutki, tęsknoty, nieokreślone marzenia – do tego niewodu, w którym pośniecie. Taki los ryb i wszystkiego, co żyje. Więc i ta śmieszna potrzeba, która wychodzi z serca blada, tęskna, jak Goplana i chwyta się pierwszego sznura żurawi – zginąć musi...musi…

** ''Polonus Polono lupus?'' (łac.)

* Jam ciemny jest wśród wichrów płomień boży,<br />lecący z jękiem w dal – jak głuchy dzwon północy -–<br />ja w mrokach gór zapalam czerwień zorzy<br />iskrą mych bólów, gwiazdą mej bezmocy.

** Źródło: [[s:W mroku gwiazd/Jesienne lasy...|''Jesienne lasy...lasy…'']]

* Nie myśl, że Bóg nas rzucił wśród powodzi,<br />jako szczenięta. Przy Tobie dwa duchy dziewicze -–<br />jedna Cię umarłego położy na znicze,<br />a druga Cię, jak matka na nowo odrodzi.

* W zmarzłej dolinie Cienia śmierci,<br />gdzie gwiazd migocą sarkofagi,<br />buduję sobie dół – i nagi -–<br />z płomieniem schodzę w cienie śmierci.

** Źródło: [[s:W mroku gwiazd/Duch mój zamieszkał...|''Duch mój zamieszkał...zamieszkał…'']]

* Żyje we mnie jakiś głuchy płacz – jakiś szloch i płacz żyją we mnie -–<br />niby w grocie kropel wieczny szmer, monotonnych kropel tajny jęk.

* Ludzkość porównam do zatopionego pancernika. Wydostać się nie może nikt ze straszliwego ciśnienia kilku tysięcy metrów wody nad sobą. Próbowano już w tym wnętrzu modlić się, uwierzono w Trimurti indyjską i w Trimurti chrześcijańską, moc wyższą odbierano w ekstazie derwiszów lub gdy dzwonek uderzył we Mszy na Podniesienie. Ale kto wyjrzał przez grube szyby pancernika – postrzegł zastygłą przeraźliwie mroczną Infernalność: jakby zamiast hostii spożyć cyjankali: mroźny śmiertelny wstręt...wstręt…