Julian Tuwim: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
int., drobne techniczne, sortowanie, formatowanie automatyczne, drobne merytoryczne
Alessia (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 11:
** Źródło: s. 161
** Zobacz też: [[lipogram]]
 
* Zakopane i cel wieczoru urocze i w lecie na pokaz.
** Opis: [[palindrom]].
** Źródło: ''Giełdziarze''s. 99
 
==Poematy==
Linia 201 ⟶ 205:
* Życie to męka. Najlepiej się wcale nie urodzić. Ale to szczęście ma jeden na tysiąc.
** Źródło: s. 539
 
* Złodzieje na wolności! Próżniaki! Parszywce!<br />Bando rozzuchwalona i niesyta nigdy!<br />Baczcie! Marki, przepite wieczorem przy dziwce,<br />Jak proklamacje fruną w mrowie ludzkiej krzywdy.
** Źródło: ''Giełdziarze'', s. 59
 
===''Nowy wybór wierszy''===
Linia 364 ⟶ 371:
* Za zdrowie dzięcioła i za zdrowie dudka!
 
* Zdrowie twoje w gębę mojemoję!
* Zakopane i cel wieczoru urocze i w lecie na pokaz.
** Opis: [[palindrom]].
 
* Zdrowie twoje w gębę moje!
 
* Złodzieje na wolności! Próżniaki! Parszywce!<br />Bando rozzuchwalona i niesyta nigdy!<br />Baczcie! Marki, przepite wieczorem przy dziwce,<br />Jak proklamacje fruną w mrowie ludzkiej krzywdy.
** Źródło: ''Giełdziarze''
 
* Znałem człowieka, który umarł pionowo: powiesili go.
** Źródło: ''Żądło i miód mądrości. Antologia aforyzmu polskiego'', wyb. Kazimierz Orzechowski, Ossolineum, 1977, s. 106.
 
====Ż====
* Żyj tak, aby znajomym zrobiło się nudno, gdy umrzesz.
** Źródło: Mariusz Urbanek, ''Tuwim'', Wydawn. Dolnośląskie, 2004, s. 195.
 
==O Julianie Tuwimie==
Linia 387 ⟶ 390:
** Źródło: Piotr Lisiewicz, ''Stworzony lewą ręką'', „Niezależna Gazeta Polska”, 5 maja 2006
 
* Po jednym z pierwszych pokazowych procesów Tuwim ocalił od śmierci skazanych na śmierć chłopców z Narodowych Sił Zbrojnych. Żona jednego z nich przyszła do niego, błagając, by wstawił się u Bolesława Bieruta, bo jako wielki poeta miał do niego łatwy dostęp. „Co tobie, Tuwimowi, do tego enkawudzisty Bieruta?” – pytała go jedna z przyjaciółek. Ale Tuwim zrobił to, co tylko Tuwim mógł zrobić w tym całym swoim boskim i nieboskim szaleństwie. Stanął przed enkawudzistą Bierutem i zaklął go na krzyż Chrystusa, żeby ułaskawił tych chłopców. I Bierut ich ułaskawił. (…) On dobrze wiedział, czym były Narodowe Siły Zbrojne. Sugerowano mu zresztą, że ci chłopcy byli oskarżani również o mordowanie Żydów, co w tym przypadku było oskarżeniem fałszywym, ale Tuwim mógł je przecież mieć za prawdziwe. A mimo to uczynił to, co uczynił.
** Autor: [[Piotr Matywiecki]]
** Źródło: rozmowa Jarosława Mikołajewskiego, ''Nagie życie'', „Gazeta Wyborcza”, 22–23 czerwca 2013.