Robert Górski: Różnice pomiędzy wersjami

▲*Już w szkole średniej wiedziałem, że nie będzie ze mnie żaden technik, tylko humanista. Kiedy zaczęły się praktyki w wytwórni sprzętu komunikacyjnego na Grochowskiej, gdzie robili części do helikopterów, nabrałem pewności, że nigdy nie pójdę pracować do fabryki. Sam smród chłodziwa doprowadzał mnie do konwulsji. To była doskonała motywacja do nauki.

▲**Źródło:"Jak zostałem premierem", 2012

▲*W uzasadnieniu podania o zmianę kierunku studiów napisałem, że geologia jest dla mnie zbyt przyziemna.

▲*Może to nie jest jeszcze porażka, tylko zwykły brak sukcesu.

▲**Opis: o nakręceniu filmu

▲*Jesteśmy w Londynie ci dwa lata. Zawsze jedziemy tam w euforii, a po dwóch dniach wszystko nas wkurza. Knajpy są otwarte do jedenastej wieczorem, a my kończymy grać tuż prze dziesiątą. Człowieka po występie nosi, siedzenie w hotelu to maksymalny dół. Idziemy do knajpy, zamawiamy piwo – dzwonek, ostatnie zamówienie. To wzięliśmy jeszcze po cztery piwa . A tu drugi dzwonek – wszyscy out. Więc piliśmy je potem jak gęsi, żeby się nie zmarnowało, ale frajda średnia. No to pojawia się pomysł, że wypijemy jakiś alkohol na murku, ale nie ma ani sklepu z alkoholem, ani murku. Chrzanię taki Zachód.

▲*Może trudno w to uwierzyć, ale jako dziecko byłem chorobliwie wstydliwy, tak jak mój brat. Kiedy pojechaliśmy na pierwszą wżyciu kolonię i opiekunowie dzielili na grupy według wieku, to na pytanie, czy jestem z rocznika 1971, odpowiedziałem, że nie, a potem tak samo odpowiadałem na kolejne pytania, bo chciałem, żeby mnie zostawili w spokoju. W końcu musiałem się przyznać, bo nie dało się udowodnić, że się w ogóle nie urodziłem.

▲*Chyba tak, chociaż jak mam dłuższą przerwę, to snuję się po domu jak zwierzę i wyglądam przez okno, bo las wzywa.

▲**Opis: odpowiedź na pytanie, czy potrafiłby żyć bez estrady.

▲*Jako artystę kabaretowego napędza mnie na scenie poczucie potęgi i pewności siebie, której brakuje mi prywatnie. Widok kilkusetosobowej, a czasem kilkutysięcznej publiczności, która kładzie się ze śmiechu, jak łan zboża, a ty jesteś tego sprawcą, jest niezwykły.