Róża Luksemburg: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
sortowanie |
nowe cytaty |
||
Linia 7:
* Bierny fatalizm nigdy nie może być rolą takiej partii rewolucyjnej, jak Socjaldemokracja.
** Źródło: ''Kryzys socjaldemokracji'' (Broszura Juniusa, 1915), w: ''Wybór pism'', t. II, Warszawa 1959, str. 387.
* Błędy popełniane przez prawdziwy rewolucyjny ruch robotniczy są historycznie bez porównania bardziej owocne i wartościowsze od nieomylności najlepszego „Komitetu Centralnego”.
** Źródło: Adam Ciołkosz, ''Róża Luksemburg a rewolucja rosyjska'', Instytut Literacki, Paryż 1961, Biblioteka „Kultury” tom LXII, s. 44.
* Człowiek najszybciej i najlepiej uczy się, ucząc innych.
Linia 13 ⟶ 16:
* Dla burżuazyjno-liberalnych ekonomistów i polityków koleje, zapałki, kanalizacja ulic i domy towarowe stanowią „postęp” i „kulturę”. Lecz rzeczy te same w sobie, zaszczepione w prymitywnych warunkach nie stanowią ani kultury, ani postępu, opłacone są bowiem gwałtowną gospodarczą i kulturalną ruiną ludów, które na raz zmuszone są przeżywać wszystkie klęski i nieszczęścia dwóch formacji historycznych: tradycjonalnych stosunków władczych opartych o gospodarkę naturalną oraz najnowocześniejszego, najbardziej wyrafinowanego kapitalistycznego wyzysku.
** Źródło: ''Kryzys socjaldemokracji'' (Broszura Juniusa, 1915), w: ''Wybór pism'', t. II, Warszawa 1959, str. 386.
* Im demokratyczniejsza jest instytucja, im żywiej i mocniej bije tętno życia politycznego mas, tym bezpośredniejszy i dokładniejszy jest ich wpływ – pomimo sztywnych szyldów partyjnych, przestarzałych list kandydatów etc. Zapewne, każda instytucja demokratyczna ma swe granice i swe braki (…). Tylko że lekarstwo, wynalezione przez Trockiego i Lenina: usunięcie w ogóle demokracji, jest jeszcze gorsze niż choroba, której miało ono zapobiec, a mianowicie zasypuje ono jedyne żywe źródło naprawy wszystkich przyrodzonych niedoskonałości instytucji społecznych: źródłem tym jest aktywne, nieskrępowane, energiczne życie polityczne najszerszych mas ludowych.
** Źródło: Adam Ciołkosz, ''Róża Luksemburg a rewolucja rosyjska'', Instytut Literacki, Paryż 1961, Biblioteka „Kultury” tom LXII, s. 208.
** Zobacz też: [[demokracja]]
* Jeżeli będziemy rozpatrywali historię nie taką, jaką mogła lub powinna była być, lecz jaką była rzeczywiście, to będziemy musieli stwierdzić, że wojna stanowiła nieodzowny czynnik rozwoju kapitalizmu.
Linia 52 ⟶ 59:
* Socjalizm ze względu na samą swoją naturę nie może zostać nikomu narzucony, wprowadzony rozkazem... Bez wyborów powszechnych, bez nieograniczonej wolności prasy i zrzeszania się, bez swobody wymiany poglądów zamiera życie w każdej publicznej instytucji, a aktywna pozostaje jedynie biurokracja.
* Socjalizmu nie wprowadza się i nie podobna wprowadzić za pomocą dekretów; nie zrobi tego nawet rząd jak najbardziej socjalistyczny. Socjalizm muszą wprowadzać w życie same masy, każdy proletariusz.
** Opis: fragment referatu programowego z 30 grudnia 1918 r.
** Źródło: Adam Ciołkosz, ''Róża Luksemburg a rewolucja rosyjska'', Instytut Literacki, Paryż 1961, Biblioteka „Kultury” tom LXII, s. 139–140.
* W gospodarce skartelizowanej i sfinansjeryzowanej walka związków zawodowych stanie się podwójnie trudna: po pierwsze, ulegnie pogorszeniu obiektywna koniunktura na rynku siły roboczej, gdyż popyt będzie wzrastał wolniej, a podaż szybciej niż obecnie; po drugie, kapitał rzuci się tym bezwzględniej na należną robotnikowi część produktu, aby w ten sposób powetować sobie straty poniesione na rynku światowym.(...) Redukcja wynagrodzenia za pracę jest wszak jednym z najważniejszych środków hamujących spadek stopy zysku.
Linia 64 ⟶ 75:
* Wszystko, co partia bolszewicka jest w stanie pokazać w zakresie odwagi, działania, przenikliwości i rewolucyjnej konsekwencji, wszystko to dokonali Lenin, Trocki i ich towarzysze. Cały honor rewolucyjny i zdolność działania, czego brakowało socjaldemokracji Zachodu, odnajdujemy u bolszewików. Ich październikowe powstanie było nie tylko realnym ocaleniem rewolucji rosyjskiej, było ono ocaleniem honoru międzynarodowego.
** Opis: w 1917 r.
==O Róży Luksemburg==
* Jednego tylko komuniści na Kremlu nigdy Róży Luksemburg nie darują: oto tego, że była ona przeciwna budowaniu tzw. partii nowego typu, partii o aspiracjach totalnych, takiej właśnie jaka rządzi w Związku Sowieckim i w krajach „demokracji ludowej”.
** Autor: [[Adam Ciołkosz]], ''Róża Luksemburg a rewolucja rosyjska'', Instytut Literacki, Paryż 1961, Biblioteka „Kultury” tom LXII; cyt. za: [http://lewicowo.pl/luksemburgizm-adama-ciolkosza-z-zapomnianych-kart-emigracyjnej-mysli-lewicowej/ lewicowo.pl]
| |||