Theodor Adorno: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
+1, drobne redakcyjne, drobne techniczne
Alessia (dyskusja | edycje)
+1, drobne merytoryczne
Linia 10:
* To, co naziści zrobili Żydom, było nie do wypowiedzenia, ale przecież trzeba znaleźć wyraz, jeżeli ofiar, których i tak jest za dużo, by wspominać ich imiona, nie chce się wydać na przekleństwo zapomnienia. Toteż w angielszczyźnie ukuto pojęcie ''genocide''. Ale przez kodyfikację, zapisaną w międzynarodowej deklaracji praw człowieka, to, co nie do wypowiedzenia, zostało zarazem – w imię protestu – uwspółmiernione. Przez podniesienie do rangi pojęcia uznana zostaje niejako możliwość: instytucja, którą się obkłada zakazem, odrzuca, dyskutuje.
** Zobacz też: [[ludobójstwo]], [[holocaust]]
 
==''Teoria estetyczna''==
<small>(PWN, Warszawa 1994, tłum. Krystyna Krzemieniowa)</small>
* (…) czas w muzyce jest wyraźnie rozpoznawalny, ale od empirycznego tak odległy, że przy skoncentrowanym słuchaniu wydarzenia zachodzące w czasie poza kontinuum muzycznym pozostają wobec niego zewnętrzne, niemal go nie dotykają (…).
** Źródło: s. 251
 
* (…) to realność powinna naśladować dzieła sztuki. To wszakże, iż dzieła sztuki są, wskazuje, że to, co nieistniejące, mogłoby być (…). To, ku czemu zmierza tęsknota w dziełach sztuki - rzeczywistość tego, czego nie ma - zmienia się w jej przypomnienie.
** Źródło: s. 242
 
==Inne==
Linia 20 ⟶ 28:
* Subiektywna świadomość, dla której sprzeczność jest czymś nieznośnym, musi dokonać rozpaczliwego wyboru. Musi albo sprzeczny z nią bieg świata wystylizować na harmonię i, wbrew lepszemu jego rozumieniu, być mu heteronomicznie posłuszną; albo też, w zaciętej wierności własnemu określeniu, zachowywać się tak, jak gdyby nie było żadnego biegu świata, i tym samym ginąć.
** Źródło: ''Dialektyka negatywna'', PWN, Warszawa 1986, tłum. Krystyna Krzemieniowa.
 
* (…) to realność powinna naśladować dzieła sztuki. To wszakże, iż dzieła sztuki są, wskazuje, że to, co nieistniejące, mogłoby być (…). To, ku czemu zmierza tęsknota w dziełach sztuki - rzeczywistość tego, czego nie ma - zmienia się w jej przypomnienie.
** Źródło: ''Teoria estetyczna'', Warszawa 1994, s. 242.
 
* Z każdej wyprawy do kina, mimo całej czujności, wracam głupszy i gorszy.