Teatr: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m format
Linia 3:
[[Plik:Theater Orange.jpg|mały|<center>Teatr rzymski w Orange</center>]]
==B==
* Błazeństwo było, jest i będzie wpisane w zawód aktora, a dobre aktorstwo to istotnie penetracja ludzkiej natury. Oczywiście dziś nikt na drzwiach gospody nie pisze, że „psom, Cyganom i aktorom wstęp wzbroniony”. Zmienił się społeczny status tego zawodu, ale istota jest od starożytności ta sama, Wyspiański pisał, że aktorów „na to powołano, by biorąc na się maskę i udanie, mówili prawdy ludzkiej przykazanie”. Istnieje jednak (...) w każdej twórczości sztampa, chałtura, kicz, które sztuką przez duże S nie są, ale nie zajmujmy się tym. Jest tyle arcydzieł, które nas uwznioślają, że życie jest zbyt krótkie, by je poznać. Błazeństwo może być mądre i wielkie. Nie widzę go w głupkowatych telewizyjnych kabaretach, lecz np., w komedii ''dell'arte'', która wyostrzała spojrzenie na ludzką naturę, wyśmiewała wady piętnowała głupotę, leczyła poprzez śmiech. Mądry błazen więcej powie o życiu niż aktor bez poczucia humoru. Teatr bez dystansu, bez szczypty szaleństwa, symbolicznego traktowania życiowych perypetii jest nudny i nie porywa – nie zdziera masek, za którymi wygodnie na co dzień się chowamy.
** Autor: [[Bożena Adamek]], [http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/62554.html „TV Sat Magazyn” nr 11/11.2008]
** Zobacz też: [[aktor]], [[błazen]], [[kabaret]]
Linia 9:
==D==
* Dla mnie fundamentem aktorstwa jest teatr. Żeby grać na scenie, trzeba posiadać odpowiedni warsztat.
** Autor: [[Dariusz Majchrzak]], [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=24528 Wywiadwywiad, 2005]
 
* Dla cnoty nie ma żadnego większego teatru nad sumienie.
Linia 17:
** Autor: [[Kazimierz Kord]], [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/naz.htm „Życie Warszawy”, 2 lutego 2006]
 
* (...) dzieciństwo w teatrze jest bardzo przyjemne. Widzi się wiele ciekawych rzeczy...rzeczy… Do tej pory pamiętam taki moment, gdy po przedstawieniu stałam za kulisami i mogłam na chwilę wejść na scenę. I nagle zrobiło mi się tak jakoś dziwnie...dziwnie… Poczułam, że jestem w naprawdę szczególnym miejscu. Miałam wtedy zaledwie kilka lat, więc to musiało być naprawdę silne uczucie, skoro pamiętam je do dzisiaj! Ale, niestety: gdy w końcu sama zostałam aktorką, to się już nie powtórzyło. Na scenie zawsze towarzyszył mi stres czy skupienie, ale już bez takiego „dreszczu”...„dreszczu”…
** Autor: [[Hanna Mikuć]], [http://www.m-jak-milosc.pl/Wywiady/821/Hanna-Mikuc-Zostalam-aktorka-przez-angine.html ''Hanna Mikuć – Zostałam aktorką przez...przez… anginę'']
 
==F==
Linia 34:
** Zobacz też: [[Baśnie Andersena]]
 
* Gdyby chcieć w kilku zdaniach zdefiniować, opisać przedstawienia teatralne, jakie dziś tworzą obraz teatru w Polsce, zresztą nie tylko w Polsce (...), niestety trzeba by użyć wyrazów z przedrostkiem anty – , a więc: antyteatr, antysztuka, antyestetyka, antykultura, antywartości. Owszem, generalizuję, ale nie wszystek teatr jest taki, co pozwala mieć jeszcze nadzieję, że może się go odbuduje.
** Autor: [[Temida Stankiewicz-Podhorecka]], wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.
 
==J==
Linia 42:
** Zobacz też: [[seks]], [[przemoc]]
 
* Jestem za tym, by nie marnować tego, w co teatr zainwestował publiczne pieniądze. Na Zachodzie pracuje się nad spektaklem, dopóki nie osiągnie standardu zadowalającego zarówno twórców, jak i widzów. W Polsce, jak nie wychodzi, to się wyrzuca – a jeśli nie wychodzi, to po co się za to brać...brać…
** Autor: [[Andrzej Maria Marczewski]], [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wont.htm „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 9 listopada 2006]
 
Linia 53:
 
* Kiedy widzę po zakończonym przedstawieniu, przedstawieniu będącym wielkim bełkotem pseudoartystycznym, nafaszerowanym wulgaryzmami, obscenami i obrazoburstwem, kiedy widzę, że po takim przedstawieniu publiczność na brawach wstaje i daje aplauz, to muszę przyznać, że jestem załamana. Zastanawiam się, co widzą ci ludzie, którzy siedzą obok mnie, i co widzę ja. Czy to są dwa różne widzenia? Czy to jest inna wiedza, z którą przychodzą oni, z którą przychodzę ja? Czy po prostu oni już zostali uformowani przez teatr.
** Autor: [[Temida Stankiewicz-Podhorecka]], wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.
 
* Kocham teatr i całkowicie świadomie wybrałam szkołę teatralną. Gdybym chciała grać tylko w filmach, to poszłabym do filmówki. Poza tym jestem przekonana, że scena jest jedynym miejscem, gdzie do perfekcji można opanować swój warsztat aktorski. Ostatnio więcej występowałem w filmie, ale w tej chwili ponownie zamierzam skupić się na teatrze. Ten powrót traktuję jako swego rodzaju oczyszczenie, powrót do źródła.
** Autor: [[Dorota Landowska]], [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=1310 Wywiadwywiad, 2000]
 
* Kochajcie teatr w sobie, a nie siebie w teatrze.
Linia 83:
 
* Nie wierzę w teatr publicystyczny. Nie wierzę, że teatr może mówić coś o współczesnej Polsce. Uważam, że to jest bicie piany. W teatrze tylko uczucia są prawdziwe. Teatr jest dotykaniem marzeń, dociekaniem zagadki, jaką jest człowiek. Miejscem, gdzie stawia się pytania. Jest światem budowanym z wyobraźni.
** Autor: [[Agnieszka Glińska]], ''Zwierciadło'',„Zwierciadło” nr 7/1941, lipiec 2008.
 
* Nieodłącznym elementem teatru jest publiczność, pełni bardzo ważną rolę w spektaklu. Bez niej nie ma teatru. Teatr tworzy się dopiero w relacji sceny z widownią, w przytomności widza.
** Autor: [[Temida Stankiewicz-Podhorecka]], wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.
 
==O==
* Otwarcie prywatnego teatru to nie jest dochodowy interes.
** Autor: [[Anna Gornostaj]], [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/krtea.htm Wywiadwywiad, 20 września 2008]
 
==S==
* Siedząca w fotelach publiczność, też, podobnie jak aktorzy, jak teatr, jest nośnikiem pewnych treści. Przychodząc do teatru przynosi ze sobą rzeczywistość pozateatralną. I te dwie rzeczywistości – sceniczna, przekazywana przez aktorów, czyli przez postaci i rzeczywistość publiczności, ta pozateatralna (...) – wchodzą ze sobą w związek, który nazywa się interakcją. I w tym momencie następuje świadome lub podświadome przyjmowanie przez widzów rzeczywistości przedstawionej. Inną rzeczą jest, czy publiczność się z tą rzeczywistością przedstawioną identyfikuje czy też nie, ale ją przyjmuje i już z samego tego faktu, że siedzi na widowni i jest, jakby powiedział Wyspiański: „przytomna grze na scenie”.
** Autor: [[Temida Stankiewicz-Podhorecka]], wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.
 
* Sztuka teatru jest najbardziej ulotną sztuką i najbardziej pańską ze wszystkich sztuk. Rzuca niedbałym gestem swe bogactwa, nie dbając o ich przetrwanie. Może dobrze, że tak jest. Konfrontacje z czasem bywają nieraz bardzo bolesne i wytrzymują je tylko nieliczni.
Linia 102:
* Świat jest teatrem, aktorami ludzie,<br />Którzy kolejno wchodzą i znikają.
** ''All the world's a stage,<br />And all the men and women merely players:<br />They have their exits and their entrances.'' (ang.)
** Autor: [[William Shakespeare|William Szekspir]], ''Jak wam się podoba?'' (ang. ''As You like It?''), akt II, 7, tłum. Leon Ulrich
** tłum. Leon Ulrich
 
* Świat podobny jest do amatorskiego teatru; więc nieprzyzwoicie jest pchać się w nim do ról pierwszych, a odrzucać podrzędne...podrzędne…
** Autor: [[Bolesław Prus]], ''[[Lalka (Bolesław Prus)|Lalka]]''
 
==T==
* (...) teatr daje warsztat, a kino – popularność.
** Autor: [[Aleksander Domogarow]], [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/bohunm.htm „Gazeta Wrocławska”, 12 września 2003]
 
Linia 116 ⟶ 115:
 
* Teatr jako jedyny jest syntezą wszystkich sztuk tworzących kulturę.
** Autor: [[Temida Stankiewicz-Podhorecka]], wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.
 
* Teatr jako zjawisko w świecie zdarzeń, a może cudów nawet, jawi się w mojej wyobraźni w postaci żywego, ukrwionego organu, w którym każda tkanka, żyłka, naczynko, ma przeznaczoną funkcję i tak związane w kawał pulsującego mięcha – świeci wszystkimi kolorami tęczy, a czasem prószy łagodnym blaskiem świecy, a czasem wybucha neonową racą, zależnie od czasu, mody, aktualnych potrzeb czy fantazji twórczych.
Linia 125 ⟶ 124:
 
* Teatr jest najważniejszą rzeczą na świecie, gdyż tam pokazuje się ludziom, jakimi mogliby być, jakimi pragnęliby być, choć nie mają na to odwagi, i jakimi są.
** Autor: [[Tove Jansson]], ''Lato Muminków'', tłum. Irena Szuch-Wyszomirska, wyd. „Nasza Księgarnia”, Warszawa 1967.
 
* Teatr jest nie tylko rozrywką na niższym czy wyższym poziomie, ale funkcjonuje też jako swego rodzaju nośnik wiedzy, informacji, kształtowania gustów estetycznych, światopoglądowych, a więc spełnia również niezwykle ważną funkcję formacyjną. Istotny jest kierunek, w jakim owa formacja podąża.
** Autor: [[Temida Stankiewicz-Podhorecka]], wykład „O kondycji współczesnego teatru”, WSKSiM, Toruń 30 marca 2011.
 
* Teatr jest takim prawdziwym mężem, który być może czasem nieco mnie zaniedbuje, bo pewnie znalazł sobie jakąś dziewczynę na boku. Ale ja poczekam, on i tak zwykle wraca, choćby dlatego, by spróbować moich pierogów, które są najlepsze na świecie.
** Autor: [[Anna Dymna]], [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/aktorkaza.htm „Rzeczpospolita”, 20 grudnia 2003]
 
* (...) teatr jest totalną wolnością (...).
** Autor: [[Ewa Konstancja Bułhak]], [http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/42129.html Każdy w krzywej wieży]
 
* (...) teatr jest tym, co istnieje na jego scenie.
** Autor: [[Kazimierz Kord]], [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/niemo.htm „Rzeczpospolita”, 5 stycznia 2006]
 
Linia 155 ⟶ 154:
** Autor: [[Ewa Kaim]], [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/klnku.htm „Dziennik”, 20 grudnia 2008]
 
* (...) teatr to jest jedno z ostatnich miejsc, gdzie człowieka może spotkać przygoda intelektualna.
** Autor: [[Krzysztof Materna]], [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrjed.htm „Dziennik Zachodni”, 24 marca 2006]
 
Linia 175 ⟶ 174:
==W==
* W filmie pokazuje się to, co się już potrafi, ale za to w sekundę można zarejestrować rzeczy magiczne. W teatrze jest to niemożliwe. Cieszyłabym się gdybym nie musiała rezygnować ani z filmu, ani z teatru. To dwie kompletnie różne przygody i obie fascynujące.
** Autor: [[Agnieszka Grochowska]], [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=27940 Wywiadwywiad, 2005]
 
* Weźmy dowolną pustą przestrzeń i nazwijmy ją „nagą sceną”. Niechaj w tej przestrzeni porusza się człowiek, i niechaj obserwuje go inny człowiek. I to już wszystko, czego trzeba, by spełnił się akt teatru.
Linia 196 ⟶ 195:
 
* W teatrze pracowałem kilka lat i myślę, że kiedyś do niego powrócę. Ale teatr jest bardzo ulotny. Role w filmie zostają na wiele lat i może dlatego są większym przeżyciem.
** Autor: [[Krzysztof Respondek]], [http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1346:70.html ''Zacząć jeszcze raz...raz…'']
 
* W teatrze przed premierą można dużo jeszcze pracować, a nawet po niej można jeszcze pewne rzeczy zmieniać. W kinie, oczywiście też się interweniuje, dochodzi muzyka, montaż, całe to manipulowanie materią filmową, jednak głównie jest to charakter natychmiastowy i w pewnym sensie nieodwołalny.
** Autor: [[Andrzej Seweryn]], [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=33620 Wywiadwywiad, 2006]
 
* W teatrze przefiltrowujemy się przez najbardziej tajemne zakątki własnej duszy i właśnie za tym w nim tęsknię.
Linia 205 ⟶ 204:
 
* W teatrze widać konkretnych ludzi, którzy reagują natychmiast na wszystko, co dzieje się na scenie. Trudniej skontaktować się z widzem w kinie. Jednak i w jednym, i w drugim przypadku bardzo często mam ochotę wyjść do ludzi i zapytać, co oni o tym sądzą. Mam taką potrzebę, bo fajnie się jest od czegoś odbijać, gdy ktoś powie – to było dobre, a to nie całkiem…
** Autor: [[Agnieszka Grochowska]], [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=42006 Wywiadwywiad, 2007]
 
* (...) w teatrze wszyscy piją. I pan dyrektor nie był z tego wykluczony. Nie wylewał za kołnierz. Zawsze się rozluźniamy po premierze i nie będę tutaj opowiadała, że jest inaczej.
** Autor: [[Tomira Kowalik]] [http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/teatrje2.htm „Gazeta Wyborcza”, 7 lutego 2006]
** Zobacz też: [[aktor]]
 
* W teatrze zarówno reżyser, jak i widz mają większe pole do popisu, więcej pozostawia się wyobraźni; jesteśmy tu niejako ograniczeni miejscem (nie mamy do dyspozycji szerokich panoramicznych ujęć i zmieniających się scenerii, krajobrazów, które w kinie można mnożyć w nieskończoność). Więcej umiejętności mogą też pokazać aktorzy. Dochodzi do ciekawych interakcji między nimi a publicznością. W teatrze emocje są bardziej skonsolidowane, w kinie przepływają zbyt swobodnie. Co jeszcze? Kinu brakuje też kameralności teatru. Przez to, że w kinie nie ma miejsca na grę wyobraźni, brakuje mu magii.
** Autor: [[Petr Zelenka]], [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=27691 Wywiadwywiad, 2005]
 
* W życiu nie wrócę do teatru. To było masakryczne przeżycie. Wpakowałem się w gówno. W sztuce dla mnie najważniejsza jest wolność, a aktorstwo z wolnością nie ma nic wspólnego. To zniewolenie, pornografia. Robisz tylko to, co każe reżyser. Przeczytałem książkę „Aktor według Kantora” i tam jest to świetnie wytłumaczone. Aktor powinien być traktowany jak manekin i w sztuce ma o tyle znaczenie, o ile dobrze się komponuje na scenie. Śmieszy mnie, że aktorzy nadal myślą, że zmieniają świat, a tak naprawdę nic nie mają do powiedzenia. Ze starszymi aktorami jest inaczej. Oni coś przeżyli, zrozumieli, z nimi można pogadać. Najgorsi są młodzi gówniarze, którym palma odbija.
** Autor: [[Maciej Maleńczuk]], [http://polki.pl/viva_artykul,10012577,1.html ''Maciej Maleńczuk - Spowiedź skandalisty'']
 
* Wszystko bowiem, co przesadzone, przeciwne jest zamiarowi teatru, którego przeznaczeniem, jak dawniej tak i teraz, było i jest służyć niejako za zwierciadło naturze, pokazywać cnocie własne jej rysy, żywy jej obraz, a światu i duchowi wieku postać ich i piętno.
** Autor: [[William Shakespeare|William Szekspir]], ''Hamlet'', akt III, 2, tłum. Józef Paszkowski
** tłum. Józef Paszkowski
 
==Z==