Michel de Montaigne: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
kategoria |
m drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
[[Plik:Michel_de_Montaigne 1.jpg|mały|<center>Michel de Montaigne]]
'''[[w:Michel de Montaigne|Michel de Montaigne]]''' (1533–1592) – francuski pisarz i filozof, humanista.
==''Próby'' (1580)==
<small>(tłum. [[Tadeusz Boy-Żeleński]])</small>
* A jeśli tak jest w istocie, iż żywa i mocna wiara pociąga za sobą takież uczynki, to, zaiste, owa wiara, którą tak sobie wycieramy gębę, musi być bardzo nikła w tych czasach; chyba iż ze wzgardy dla naszych uczynków rada jest unikać ich towarzystwa.
** Zobacz też: [[wiara]]
* Celem naszej wędrówki jest śmierć (...).
* Cnoty człowieka nie powinno się mierzyć jej wyskokiem, ale jej pospolitą miarą.
** Źródło: II, 1
** Zobacz też: [[cnota]]
* Cycero powiada, iż filozofować jest nie co insze, jeno gotować się do śmierci.
* Człowiek nie jest ani aniołem ani bydlęciem; nieszczęście w tym, iż kto się chce wspiąć do anioła, spada do bydlęcia.
** Źródło: III, 13
** Zobacz też: [[anioł]], [[człowiek]]
Linia 25 ⟶ 30:
* Najpiękniejsze życie jest to, które kształtuje się na wzór pospolity i ludzki, z porządkiem, ale bez cudu i bez przekraczania miary.
** Źródło: [http://www.polona.pl/dlibra/doccontent?id=38439 ''Antologia literatury francuskiej''], wyd. Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1922, s. 66
* Nie masz nic równie pięknego i godnego, jak dobrze i należycie spełniać swą rolę człowieka.
** Źródło: [http://www.polona.pl/dlibra/doccontent?id=38439 ''Antologia literatury francuskiej''], wyd. Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1922, s. 61–62
* Nie masz wiedzy tak trudnej jak umieć dobrze i wedle natury przeżyć to życie. Najdziksza ze wszystkich chorób, to gardzić naszą własną istotą.
** Źródło: [http://www.polona.pl/dlibra/doccontent?id=38439 ''Antologia literatury francuskiej''], wyd. Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1922, s. 62
* Nie uczy się ludzi, jak być godnymi ludźmi.
** Źródło: I, 25
* Posiadamy prawdę i dobro jedynie częściowo i pomieszane ze złem i fałszem.
** Źródło: II, 20
* Próżno wszelako wspinać się na szczudła – i na szczudłach trzeba nam chodzić własnymi nogami; na najwyższym tronie świata i tak siedzimy jeno na własnym zadku.
* Skąd pochodzi, iż człowiek chromy nie drażni nas, a umysł chromy drażni.
** Źródło: III, 8
* Trzeba pilnie nauczyć dzieci, aby nienawidziły zła dla jego własnej ohydy, i pokazać im naturalną jego szpetotę, iżby go unikały nie tylko w uczynku, ale zwłaszcza w sercu...
** Źródło: [http://www.polona.pl/dlibra/doccontent?id=38439 ''Antologia literatury francuskiej''], wyd. Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1922, s. 46
* Wielkie i wspaniałe arcydzieło człowieka to żyć dorzecznie. Wszelkie inne rzeczy: panować, gromadzić skarby, budować, są jeno przydatkami i co najwyżej ozdobą.
** Źródło: [http://www.polona.pl/dlibra/doccontent?id=38439 ''Antologia literatury francuskiej''], wyd. Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1922, s. 61
* Zwyczaj może wszystko.
** Źródło: III, 8
** Zobacz też: [[zwyczaj]]
Linia 69 ⟶ 74:
* Człowiek uczony nie jest uczony we wszystkim; ale rozumny człowiek jest we wszystkim rozumny, nawet w tym, czego nie wie (...).
* Jednomyślność jest rzeczą bardzo nudną w rozmowie.
|